Interpretacja Warto żyć - Classic

Piosenka „Warto żyć” zespołu Classic to klasyczny przykład utworu disco polo, który w prosty, bezpośredni sposób opowiada o miłości, a raczej o jej ulotności i potrzebie ciągłej zmiany w życiu uczuciowym. Wydany w 1997 roku, utwór promował drugi album zespołu o tym samym tytule, który zyskał status platynowej płyty i był jednym z najlepiej sprzedających się wydawnictw disco polo tamtego roku.

Tekst rozpoczyna się od idyllicznego obrazu zakochania w „pięknej dziewczynie zwanej Ewą”. Podmiot liryczny zapewnia o swojej wielkiej miłości, twierdząc, że kochał ją „nad życie”. Ta początkowa fascynacja jest intensywna, niemal obsesyjna, o czym świadczą „nieprzespane noce długie”. Jednak sielanka szybko się kończy. Zaledwie po tygodniu czy dwóch, uczucia bohatera ulegają drastycznej zmianie. Ewa, która „nadzieją się łudzi”, nagle „już mnie nudzi”. To nagłe znużenie staje się motywem przewodnim utworu i charakteryzuje postawę narratora.

Centralnym punktem piosenki jest refren, który pełni funkcję swego rodzaju credo życiowego podmiotu lirycznego: „Bo ja jestem z tego znany, potrzebuję jakiejś zmiany. Więc warto żyć, warto kochać, warto śnić, zakochać się i na noce i na dnie”. Te słowa, powtarzane kilkukrotnie, nie są jedynie chwytliwym hasłem, ale filozofią bohatera, która usprawiedliwia jego romantyczną niestabilność. Sugeruje on, że prawdziwe życie, prawdziwa wartość istnienia, tkwi w ciągłym poszukiwaniu nowych wrażeń i emocji miłosnych. „Warto żyć” w tym kontekście oznacza „warto doświadczać nowych miłości”, a „warto kochać” – „warto poddawać się każdej nowej fascynacji, bez względu na jej trwałość”.

Druga zwrotka piosenki potwierdza tę tendencję. Podczas spaceru z Ewą, podmiot liryczny z łatwością zwraca uwagę na inną kobietę, Hanię, którą określa mianem „cud dziewczyny”. Relacja z Hanią również jest przedstawiona jako „bardzo boska” i beztroska. Pojawia się chwilowy dylemat: „Jak pogodzić teraz mam piękny widok obu pań?”. Jednak ten dylemat nie prowadzi do głębszej refleksji nad wiernością czy zobowiązaniem. Szybko zostaje on zdominowany przez ponownie wyśpiewane motto o potrzebie zmiany, co wskazuje, że bohater nie zamierza rezygnować z żadnej z tych opcji, ani też stawać przed trudnymi wyborami, a raczej będzie podążać za kolejnym impulsem.

Warto zauważyć, że za tekst i muzykę utworu „Warto żyć” odpowiada Robert Klatt, lider zespołu Classic. Piosenka stała się jednym z ikonicznych przebojów grupy i jest często wspominana w kontekście złotej ery disco polo lat 90.. W 1997 roku powstał również wideoklip promujący utwór, który był regularnie emitowany w popularnym programie „Disco Polo Live” w telewizji Polsat. Istnieje także informacja, że na albumie „składanka” tego zespołu utwór „Warto żyć” miał inną aranżację niż na oryginalnej płycie.

„Warto żyć” można interpretować jako hymn na cześć carpe diem w kontekście romantycznym, ale jednocześnie ukazujący pewną powierzchowność i hedonizm. Bohater nie szuka głębokich, trwałych więzi, lecz chwilowych uniesień, usprawiedliwiając swoją zmienność jako naturalną i pożądaną część życia. Piosenka, mimo swojej prostoty, rezonuje z odbiorcami dzięki chwytliwej melodii i uniwersalnemu, choć kontrowersyjnemu, przesłaniu o poszukiwaniu szczęścia w nowych doświadczeniach, nawet jeśli oznacza to zostawianie za sobą złamanych serc. Jest to odzwierciedlenie pewnej swobody i beztroski, często obecnej w nurcie disco polo, gdzie skomplikowane dylematy emocjonalne są sprowadzane do łatwo przyswajalnych refrenów.