Interpretacja Parler à mon père - Celine Dion

„Parler à mon père” to utwór, który stanowi poruszającą odę Céline Dion do jej zmarłego ojca, Adhémara Diona. Wydany jako główny singiel z jej francuskojęzycznego albumu Sans attendre w 2012 roku, piosenka ta, napisana przez Jacquesa Veneruso, szybko stała się hitem, zdobywając pierwsze miejsce w Quebecu i ósme we Francji. Utrzymana w konwencji popowej ballady, z delikatnymi hiszpańskimi wpływami muzycznymi, od razu spotkała się z pozytywnym przyjęciem krytyków, którzy uznali ją za jeden z wyróżniających się utworów na albumie.

Tekst utworu zaczyna się od pragnienia zapomnienia o czasie, choćby na chwilę, by odpocząć po gonitwie i podążyć za głosem serca. Ta potrzeba chwili wytchnienia od zgiełku życia, którą wyraża Céline, wydaje się być głęboko związana z jej własnymi, niezwykle intensywnymi doświadczeniami życiowymi i karierą. Artystka marzy o odnalezieniu swoich śladów, swojego miejsca i sensu, jednocześnie pragnąc zachować złoto przeszłości w swoim „sekretnym ogrodzie” – metaforze osobistych wspomnień i doświadczeń. To poszukiwanie korzeni i tożsamości jest silnym motywem w jej twórczości, a w kontekście tej piosenki nabiera dodatkowego znaczenia jako powrót do fundamentów, które zbudował jej ojciec.

Kolejne zwrotki rozwijają wizję marzeń i aspiracji – przepłynięcia oceanu, spotkania mewy w locie, myślenia o tym, co widziała, ale też podróży w nieznane. Pojawiają się nawet bardziej grandiozne pragnienia: zdobycia księżyca i uratowania ziemi. Jednakże, wszystkie te wielkie ambicje ustępują miejsca jednemu, nadrzędnemu życzeniu: „Mais avant tout je voudrais parler à mon père” („Ale przede wszystkim chciałabym porozmawiać z moim ojcem”). To powtarzające się zdanie jest sercem piosenki, podkreślając, że bez względu na skalę sukcesów czy marzeń, to właśnie bliska, osobista więź z ojcem jest dla niej najważniejsza, stanowiąc punkt odniesienia i oparcia.

Piosenka nabiera szczególnie wzruszającego charakteru, gdy uświadomimy sobie, że ojciec Céline, Adhémar Dion, zmarł w 2003 roku. W wywiadzie dla Le Parisien, Céline Dion wyznała, że piosenka jest „tekstem o moim ojcu, którego straciłam osiem lat temu i który był moim największym fanem. Myślę o nim każdego dnia. Wiem, że jest ze mną, że czuwa nad moimi dziećmi. Rozmawiam z nim w moich myślach, w mojej garderobie”. Te słowa doskonale oddają sens utworu – to nie tylko hołd, ale ciągły, wewnętrzny dialog z ukochaną osobą, która odeszła. Artystka wspominała również, że była w stanie pożegnać się z ojcem i powiedzieć mu, jak bardzo go kocha i jest wdzięczna, zanim zmarł, co pozwoliło jej pogodzić się z jego stratą i być w pokoju. Czuła i nadal czuje jego obecność, mówiąc: „Mój ojciec jest ze mną na stałe. Nie musi pukać do moich drzwi, bo puka do drzwi mojego serca każdego dnia”.

W dalszych strofach Céline pragnie wybrać łódź, nie największą ani najpiękniejszą, by wypełnić ją obrazami i zapachami swoich podróży. Jest to symboliczne nawiązanie do jej bogatej kariery i życia pełnego wrażeń, ale także do chęci dzielenia się tymi doświadczeniami, być może właśnie z ojcem. Pragnienie zwolnienia tempa, by usiąść i odnaleźć w zakamarkach pamięci głosy tych, którzy nauczyli ją, że nie ma zabronionych marzeń, wskazuje na wpływ, jaki na jej życie i karierę wywarli jej bliscy, w tym z pewnością ojciec. W teledysku do piosenki, wyreżyserowanym przez Thierry'ego Vergnesa i nakręconym częściowo w Las Vegas i Dolinie Śmierci, Céline Dion pojawia się sama na pustyni, wędrując w nieznane, co symbolizuje jej osobistą podróż, a sceny z młodszą kobietą odwiedzającą grób ojca dodatkowo podkreślają nostalgiczny, ale nie mroczny charakter utworu.

Piosenka kończy się ponownym powtórzeniem refrenu, dodając jednak wersy „Je voudrais partir avec toi, je voudrais rêver avec toi, Toujours chercher l’inaccessible, Toujours espérer l’impossible” („Chciałabym wyruszyć z tobą, chciałabym z tobą marzyć, zawsze szukać niedostępnego, zawsze mieć nadzieję na niemożliwe”). Te słowa ukazują nie tylko pragnienie wspomnienia ojca, ale również chęć kontynuowania z nim podróży życia, nawet po jego śmierci, w wymiarze duchowym i emocjonalnym. To testament trwałej miłości i wdzięczności, przekazujący głęboką prawdę, że pewne więzi wykraczają poza fizyczną obecność. Utwór jest pięknym przypomnieniem o tym, że w obliczu największych osiągnięć i ambicji, to najprostsze i najgłębsze więzi rodzinne pozostają najważniejsze i dają prawdziwe ukojenie. Co ciekawe, singiel stał się drugą najczęściej oglądaną francuskojęzyczną produkcją wideo Dion na YouTube, ustępując jedynie „Pour que tu m'aimes encore”.