Utwór „Made In Polonia” autorstwa Kubańczyka to autobiograficzna opowieść osadzona w surowej rzeczywistości blokowisk, gdzie hedonizm przeplata się z brutalnymi konsekwencjami trudnych wyborów. Powtarzający się refren „Raz, to danza skład / Dwa, do rana bal / Hajs nieważne jak zarabiam cały czas” stanowi mantrę, która oddaje ducha życia na krawędzi – nieustanną zabawę, gromadzenie pieniędzy i pewną obojętność wobec metod ich pozyskiwania. To deklaracja wolności i niezależności, ale jednocześnie sygnał, że za tym stylem życia kryje się skomplikowana historia.

Pierwsza zwrotka zanurza nas głęboko w świat, z którego wywodzi się artysta. Odrzucenie drogich szampanów na rzecz wódki rozlewanej „na blokach” to manifest autentyczności i lojalności wobec korzeni. Kubańczyk podkreśla, że mimo statusu, który pozwala mu na luksus, wybiera proste, osiedlowe celebracje. „Tutaj każdy jest podziarany każda blizna inna historia” to mocny obraz ludzi doświadczonych przez życie, gdzie każda blizna, każdy tatuaż, opowiada o przeszłości pełnej walk i trudności. To symbol wytrwałości i siły, ale także świadectwo trudnego otoczenia. W dalszych linijkach piosenkarz nie unika mrocznych tematów, opisując desperackie sytuacje, w których „pomocy tylko od Boga”, a także kontrastujące losy mieszkańców osiedla: „Jeden siedzi i się rozwija drugi dzień zaczyna od wiadra”. Jest to gorzki obraz społeczności, w której obok sukcesów i rozwoju istnieją uzależnienia i przestępczość, takie jak kradzieże samochodów czy niebezpieczne mieszanki alkoholu z lekami. Scena „czwartej r'ka wjeżdża na kwadrat / Bo nikt wcześniej jej nie powiedział że po alko benzo odpada” to szczególnie poruszający moment, ukazujący brak świadomości i tragedie wynikające z niewiedzy.

Druga zwrotka to podróż przez konsekwencje wcześniejszych działań i proces przemiany. Obrazy takie jak „Rano kogut na sygnale leci lodówa” ewidentnie nawiązują do interwencji policji, a „Chłop otworzył się po temacie ale przy stole siedział Judasz” mówi o zdradzie w najbliższym otoczeniu. W wersach „Pół osiedla miało obrączki chociaż nie jesteśmy po ślubach / Cztery-osiem i każdy wolny no bo firma była na ?” artysta metaforycznie odnosi się do aresztowań i zatrzymań, gdzie „obrączki” to kajdanki, a „cztery-osiem” to prawdopodobnie nawiązanie do artykułu 48 Kodeksu Karnego, dotyczącego posiadania broni bez zezwolenia, lub szerzej – do trudności z prawem. Wskazuje to na sprytne unikanie odpowiedzialności, co często bywa częścią ulicznej gry. Kulminacją tej części jest jednak moment, w którym Kubańczyk odchodzi od przestępczej przeszłości, podkreślając: „Nie tonę w długach rodzina może spokojnie spać / Wciąż nikt nie puka już nie ma wezwań i żadnych spraw”. To deklaracja wolności od ciężaru przeszłości, spokoju i bezpieczeństwa, które osiągnął dzięki zmianie swojego życia. Najważniejsza linijka, która domyka jego osobistą historię, to „Oddała muza, więc chorym dzieciom oddaje hajs”. Jest to wzruszające podsumowanie drogi artysty – od trudnych początków i życia na krawędzi, przez muzyczny sukces, aż po działalność charytatywną. Pokazuje to, że pomimo, a może właśnie dzięki trudnym doświadczeniom, Kubańczyk znalazł sens w pomaganiu innym, wykorzystując swoje zarobki z muzyki do wspierania chorych dzieci.

W wywiadach Kubańczyk często podkreśla, że jego twórczość jest odzwierciedleniem jego życia. W rozmowie z Wujkiem Samo Zło, artysta wspominał, że muzyka stała się dla niego drogą do wyrwania się z problemów, co idealnie koreluje z przesłaniem „Made In Polonia”. Utwór ten jest zatem nie tylko opisem życia na blokowiskach, ale także hymnem na cześć przezwyciężania przeciwności losu i odnajdywania własnej ścieżki. To opowieść o tym, jak trudne realia „polskich bloków” mogą kształtować charaktery, prowadząc zarówno do upadków, jak i do spektakularnych sukcesów, a ostatecznie do chęci dzielenia się dobrem. Piosenka jest swoistym hołdem dla miejsca, z którego pochodzi, i dla ludzi, którzy go ukształtowali, jednocześnie pokazując ewolucję i rozwój artysty.