Interpretacja Ca plane pour moi - Bob Platine

Ça plane pour moi to utwór, który zyskał status kultowego hymnu punkowo-nowofalowego, a jego wykonawcą jest belgijski artysta Roger Jouret, szerzej znany jako Plastic Bertrand. Chociaż użytkownik wskazał "Bob Platine", to właśnie postać Plastic Bertranda nierozerwalnie związana jest z tym międzynarodowym hitem z 1977 roku. Piosenka, charakteryzująca się spastycznym, bezpośrednim, trzyakordowym rockowym brzmieniem i niezwykle chwytliwym wokalem, szybko wpasowała się w ówczesny ruch punk i new wave, choć w rzeczywistości była pastichem, czyli parodią tego gatunku.

Tytułowe wyrażenie "Ça plane pour moi" to francuski idiom, który można przetłumaczyć jako "wszystko mi się układa", "jestem na szczycie świata", "jest mi dobrze", a nawet "jestem na haju". Właśnie ta wieloznaczność i absurdalność stały się kluczem do interpretacji utworu. Tekst piosenki, autorstwa Yvana Lacombleza, pełen jest surrealistycznych obrazów i pozbawionych logiki sekwencji, które miały po prostu brzmieć "fajnie i rock'n'rollowo". Sam Lou Deprijck, producent i współautor muzyki, opisał teksty jako "ciąg niekoherentnych rzeczy, które widzi ktoś odurzony".

Pierwsza zwrotka wprowadza słuchacza w chaotyczną, być może poharataną rzeczywistość podmiotu lirycznego: "Yam! Bam! Mon chat Splash / Git sur mon lit a bouffe / Sa langue en buvant tout mon whisky". Obraz kota pijącego whisky, a następnie narratora, który "mało spał, jest wyczerpany, przygnębiony" i musiał "spać w rynnie", gdzie "dostał błysku" ("un flash") w "czterech kolorach", sugeruje stan silnego zmęczenia, odurzenia lub halucynacji. To natychmiastowe zanurzenie w absurd i nonsens ustanawia ton dla reszty utworu.

Dalej pojawia się "louloute", czyli dziewczyna, opisana jako "poupée de cellophane, cheveux chinois" – postać niemal sztuczna, z "plastrem na ranie" i "kacem" ("gueule de bois"). Scena, w której pije piwo "w dużej gumowej szklance", a potem porównana jest do "indianina w swoim igloo", dodaje kolejnych warstw surrealizmu, podkreślając brak zakorzenienia w rzeczywistości i skłonność do życia chwilą. Właśnie w tym momencie pojawia się refren: "Ça plane pour moi ça plane pour moi...". Powtarzane mantrycznie, staje się radosnym okrzykiem, mimo że otaczająca go rzeczywistość jest daleka od idyllicznej. To może być zarówno manifestacja beztroskiego optymizmu, jak i opis stanu narkotycznego uniesienia, gdy problemy bledną w obliczu "unoszenia się".

Trzecia zwrotka wprowadza wibracje i "panard" (slangowe określenie na świetną zabawę), a fizyczne spotkanie na wycieraczce ("s'envoyer sur le paillasson") jest opisane jako doświadczenie, które jednocześnie "zużyło, zrujnowało, opróżniło" i "wypełniło". Pochwała "You are the King of the divan!", którą kobieta kieruje do narratora, a on ją z dumą powtarza, to moment ego boostu, poczucia władzy, być może jedynej w tym nieuporządkowanym świecie.

W czwartej zwrotce, swoboda i pewność siebie osiągają zenit: "T'occupe t'inquiète / Touche pas ma planète / It's not today / Quel le ciel me tombera sur la tête". To deklaracja niezależności i odrzucenia zmartwień, podkreślająca przekonanie, że nic złego się nie stanie. Fraza "Et que la colle me manquera" jest szczególnie intrygująca. Może odnosić się do braku kleju (do klejenia modeli, ale także do wdychania oparów kleju, co było formą narkotyzowania się w tamtych czasach), co wzmacnia interpretację utworu jako podróży w świat używek, gdzie "bycie na haju działa".

Ostatnia zwrotka przynosi jednak twarde lądowanie. Dziewczyna "s'est tirée", "zostawiła go samego / Jak wielkiego idiotę" ("Comme un grand connard"). Zniszczony zlew i bar symbolizują chaos pozostawiony po jej odejściu. Poczucie bycia "z nogą w talerzu" ("Le pied dans le plat") to nic innego jak bycie w kłopotliwej, niezręcznej sytuacji. Ta ostatnia scena idealnie zamyka narracyjny cykl, ukazując, że po chwilach euforii zawsze następuje rozczarowanie i powrót do osamotnienia, co jest typowe dla hedonistycznego i nieuporządkowanego stylu życia.

Ciekawostka, która dodała pieprzu do historii utworu, to wieloletni spór o to, kto tak naprawdę zaśpiewał Ça plane pour moi. Chociaż Roger Jouret (Plastic Bertrand) był twarzą i wykonawcą piosenki, producent Lou Deprijck konsekwentnie twierdził, że to on zaśpiewał w oryginalnym nagraniu, a Bertrandowi nie pozwolono wejść do studia. W 2010 roku Bertrand faktycznie przyznał, że głos na płycie nie należał do niego, obwiniając Deprijcka za to, że nie pozwolił mu zaśpiewać, oferując w zamian niewielki procent tantiem. Jednak prawnie Plastic Bertrand nadal jest uznawany za jedynego wykonawcę utworu. Warto dodać, że utwór ma też "bliźniaczą" angielską wersję, Jet Boy, Jet Girl zespołu Elton Motello, która wykorzystuje ten sam podkład muzyczny, lecz posiada dużo mroczniejszy i bardziej kontrowersyjny tekst. Mimo całej tej burzliwej historii, Ça plane pour moi pozostaje trwałym świadectwem swojej epoki, mieszanką nonsensu, energii i punkowego ducha, która wciąż hipnotyzuje słuchaczy na całym świecie.