Interpretacja Gołymbiorze - B.A.R

Piosenka „Gołymbiorze” autorstwa zespołu B.A.R. to barwny, autentyczny obraz świata śląskich hodowców gołębi pocztowych, ukazany z przymrużeniem oka, a jednocześnie z ogromnym szacunkiem dla tej pasji. Utwór, zaśpiewany w charakterystycznej śląskiej gwarze, nie tylko opowiada historię, ale przede wszystkim oddaje ducha i specyfikę regionu, dla którego hodowla gołębi jest niezwykle ważnym elementem kultury i tożsamości.

Tekst piosenki rozpoczyna się od opisania narastającego napięcia i ekscytacji towarzyszącej hodowcom przed sobotnimi lotami. „Kiedy zbliżo sie sobota / Żodyn z nich nie umi spać” to wersy, które doskonale oddają obsesyjny wręcz charakter hobby. Każdy „gołymbiorz” zastanawia się, którego ptaka – „szymla, siwka, czerwonego albo byczka” – wybrać do kosza, by „zrobił mi czympiona”. To pokazuje głęboką więź z ptakami i nadzieję na sukces, która napędza całą społeczność. Sam wybór gołębia świadczy o znajomości poszczególnych ras i cech, tak ważnych w tym sporcie.

Refren jest kwintesencją utworu i trafnie podsumowuje fenomen śląskiego gołębiarstwa: „Gołymbiorze gołymbiorze / Im już nic tu nie pomoże / No bo takie hobby majom / Że na niebo zaglondajom”. Słowa te podkreślają nieodwracalność i siłę tej pasji, która zdaje się być silniejsza niż wszystko inne, nawet niż urok „szwarnych dziołch” (ładnych dziewcząt). Jest to humorystyczne, ale prawdziwe spojrzenie na priorytety hodowców, dla których niebo i powracające z lotów ptaki stają się centralnym punktem życia.

Niedziela, po emocjach związanych z lotami, staje się dniem celebracji i wspólnego przeżywania. „We niedziela będzie liba / Przyjdzie Antek Erwin Zyga”. „Liba” to po śląsku biesiada, spotkanie towarzyskie, często zakrapiane alkoholem, które stanowi integralną część gołębiarskiego rytuału. Przyjaciele i sąsiedzi zbierają się, by wspólnie wyczekiwać powrotu gołębi, a także snuć opowieści i dyskutować „o nagrodach o pucharach”. Nie jest to tylko pasja indywidualna, ale również silnie zintegrowana społeczność, budująca więzi międzyludzkie i przekazująca tradycje z pokolenia na pokolenie.

Ostatnia zwrotka zamyka cykl, wskazując na niekończącą się naturę tej pasji: „A po lotach som debaty / Liczom zyski liczom straty / No i myślon zaś o lotach / Bo za tydzień zaś sobota”. To pokazuje, że nawet po zakończeniu zawodów, myśli gołębiarzy już krążą wokół kolejnych lotów. Jest to nieustanne dążenie do doskonałości, doskonalenie hodowli i strategii, które utrzymuje tę tradycję przy życiu.

Ciekawostki związane z utworem i tematyką. Zespół B.A.R. jest popularnym śląskim zespołem, a piosenka „Gołymbiorze” stała się jednym z ich największych hitów, wykonywanym między innymi podczas Śląskiej Gali Biesiadnej w Zabrzu czy koncertu z okazji 20-lecia Radia Piekary. Utwór doczekał się także coverów, co świadczy o jego popularności i rozpoznawalności w regionie. Tekst piosenki, choć prosty w przekazie, jest głęboko zakorzeniony w śląskiej rzeczywistości. Użycie gwary nie jest jedynie zabiegiem stylistycznym, ale odzwierciedla to, że hodowla gołębi to „wielowiekowa tradycja Górnego Śląska” i integralna część lokalnej kultury.

Hodowla gołębi na Śląsku ma bogatą historię. Początki sięgają XIX wieku, kiedy to robotnicy i górnicy zakładali gołębniki w familokach, a ptaki symbolizowały dla nich spokój i wolność w kontraście do ciężkiej pracy. Gołębie były również dawniej ważnym źródłem pożywienia, a Śląsk doczekał się nawet własnej rasy – garłacza górnośląskiego koroniastego, zwanego „sztajfem”. W odrodzonej Polsce, w 1920 roku powstało pierwsze polskie stowarzyszenie hodowców, a współcześnie w Polskim Związku Hodowców Gołębi Pocztowych zrzeszonych jest ponad 40 tysięcy hodowców. W 2023 roku hodowla i loty gołębi pocztowych zostały wpisane na Krajową Niematerialną Listę Dziedzictwa Kulturowego, co dodatkowo podkreśla znaczenie tego hobby. Piosenka „Gołymbiorze” doskonale wpisuje się w ten kontekst, będąc muzycznym hołdem dla tej unikalnej śląskiej tradycji.

Podsumowując, utwór B.A.R. „Gołymbiorze” to więcej niż tylko piosenka – to muzyczny reportaż z życia śląskich hodowców gołębi, przesycony lokalnym kolorytem, humorem i głębokim zrozumieniem dla pasji, która kształtuje tygodniowy rytm życia wielu ludzi w tym regionie. Jest to hymn na cześć tradycji, społeczności i niezwykłego zamiłowania do ptaków, które dla wielu Ślązaków stało się treścią życia i ważnym elementem tożsamości.