Interpretacja Dobre dobre bardzo dobre - Arka Noego

Arka Noego, znana z radosnego i prostego przesłania, w piosence "Dobre dobre bardzo dobre" tworzy hymn pochwalny na cześć stworzenia i Stwórcy, który zachwyca swoją szczerością i uniwersalnym językiem zrozumiałym dla dzieci i dorosłych. Utwór jest afirmacją świata w jego całej różnorodności, podkreślając fundamentalną dobroć wszystkiego, co istnieje. To nie jest tylko piosenka, to swoista katecheza, która uczy wdzięczności i postrzegania świata przez pryzmat Bożej miłości.

Tekst piosenki, z pozoru prosty i wyliczankowy, zawiera głęboką myśl teologiczną. Rozpoczyna się od makrokosmosu – "Gwiazdy ziemia księżyc słońce" – by płynnie przejść do zjawisk naturalnych – "Zima zimna lato gorące" czy "Czyste niebo czarne chmury". Już w tych pierwszych wersach zespół podkreśla, że dobroć stworzenia obejmuje zarówno to, co przyjemne i oczywiste, jak i to, co może wydawać się trudniejsze do zaakceptowania, ale jest integralną częścią natury. Kluczowe, powtarzane frazy "Dobre dobre bardzo dobre" stają się mantrą wdzięczności, utwierdzającą w przekonaniu o celowości i doskonałości Bożego planu.

Dalsze zwrotki to bogaty katalog fauny, od "Mrówek żuków i biedronek" po "Krokodyle osły wilki" i "Małego słonia", a nawet "Samy dziki nosorożec". Wymienione są zwierzęta małe i duże, te lubiane i te budzące respekt, aby ostatecznie podsumować: "Wszystko to stworzenia Boże". Ten fragment szczególnie mocno akcentuje biblijne przesłanie o stworzeniu, gdzie po każdym dniu Bóg widział, że "było dobre". Co więcej, Arka Noego, znana z katolickiego przesłania, wyraża w tym utworze biblijny sens stworzenia i daru życia.

Punktem kulminacyjnym, podsumowującym całą myśl, jest refren: "Dobre dobre bardzo dobre / A najlepiej stworzył nas!". To wywyższenie człowieka, który, choć jest częścią tego wspaniałego świata, zajmuje w nim wyjątkowe miejsce jako korona stworzenia. Członkowie Arki Noego często podkreślają w wywiadach, że ich misją jest niesienie nadziei i przekazywanie dzieciom wartości chrześcijańskich w przystępny sposób. Ta piosenka idealnie wpisuje się w ten nurt, ucząc dzieci poczucia własnej wartości i świadomości bycia ukochanym przez Boga.

Kolejna część tekstu skupia się na florze i darach ziemi, wymieniając "Polne kwiaty zboża trawy", a następnie bogactwo jedzenia: "Groch fasola i pietruszka", "Banan śliwka i ananas", kończąc konstatacją "Lista długa nieskończona!". To podkreślenie obfitości i hojności Stwórcy, który przygotował dla nas wszystko, co potrzebne do życia.

Warto zwrócić uwagę na fragmenty, które wykraczają poza typowe "piękno natury". Pojawiają się "Narty góry komputery / Basen plaża i rowery", co świadczy o tym, że Arka Noego nie ogranicza "dobra" jedynie do pierwotnego stworzenia, ale włącza w nie również osiągnięcia cywilizacji i ludzkie przyjemności, które również są darem. Co jeszcze bardziej intrygujące, w tej radosnej wyliczance znajdują się także "Szczury glisty i ropuchy / Pająk w sieci łapie muchy" oraz "Czosnek szpinak i musztarda / Gorzki syrop na ból gardła". To celowe włączenie elementów często postrzeganych jako nieprzyjemne, a nawet odrażające lub gorzkie, jest kluczowe dla pełnego zrozumienia przekazu. Arka Noego uczy, że nawet te aspekty życia i świata, które nie są dla nas od razu "dobre" w sensie przyjemności, mają swoje miejsce i cel w szerszym planie. Syrop na ból gardła, choć gorzki, jest dobry, bo leczy. Pająk, choć budzi strach, pełni ważną rolę w ekosystemie. Ta perspektywa uczy akceptacji, rozumienia i dostrzegania sensu w całości stworzenia, bez selektywnego wybierania tylko tego, co miłe dla oka czy podniebienia.

Arka Noego, założona przez Roberta "Litzy" Friedricha, jest projektem, który od ponad dwudziestu lat z ogromnym sukcesem łączy prostotę muzyczną z głębokim przesłaniem wiary. Ich koncerty i piosenki, takie jak "Dobre dobre bardzo dobre", stają się dla wielu dzieci pierwszym kontaktem z teologią radości i wdzięczności. Utwór ten to nie tylko zbiór słów, ale świadectwo żywej wiary, która potrafi odnaleźć dobroć i sens w każdym elemencie wszechświata, ostatecznie prowadząc do zachwytu nad tym, że "najlepiej stworzył nas!".