Interpretacja Never Was - Apicis Concordia

Utwór „Never Was” autorstwa Apicis Concordia to głęboko melancholijna i introspektywna pieśń, która snuje opowieść o nieosiągalnej miłości, istniejącej jedynie w sferze marzeń i pragnień. Twórczość Apicis Concordia, z Ismaelem Mirandą jako producentem, często charakteryzuje się poruszającymi tematami, a unikalnym aspektem jest wykorzystanie sztucznej inteligencji, takiej jak wokalistka Vox Luminous (Ai) oraz generatora Udio, co nadaje kompozycjom eteryczny i niekiedy uduchowiony charakter. Tekst „Never Was” doskonale wpisuje się w ten styl, będąc emocjonalną eksploracją konsekwencji utraty miłości lub jej braku, co jest również głównym tematem konceptualnego albumu „Beyond The Empty” Apicis Concordia, gdzie mowa jest o nawiedzających snach i głębokim poczuciu samotności.

Początek piosenki wprowadza słuchacza w miękką, aksamitną noc, gdzie życzenie „wisi”, szukając ciepła w „braku światła”. Obraz „skrzyżowanych mocno palców” i marzeń, które „ślizgają się z nieba”, natychmiast sygnalizuje motyw nadziei zderzającej się z niemożnością. Podmiot liryczny chwyta się efemerycznych wizji, które wydają się poza jego zasięgiem. To pragnienie czegoś, co jest blisko, a jednocześnie nieuchwytne, staje się osią całej kompozycji.

Dalej utwór przechodzi w bardziej osobistą refleksję na temat artystycznej ekspresji i poszukiwania pokrewnej duszy. „Z każdą nutą, którą gram, łza w moich pieśniach” to wyraz głębokiego cierpienia i tęsknoty, które przeplatają się z samą twórczością. Melodia nadziei, choć „owinięta w słodycz i gorycz”, jest wiecznym dążeniem do miłości, która może nigdy nie nadejść. To centralne zdanie podkreśla inherentną tragedię utworu – nadzieję, która jest naznaczona świadomością niemożności spełnienia.

Refren, powtórzony kilkukrotnie, cementuje główny temat: „Życzenie, które mogło być, marzenie pozostawione w tyle / Sięgając po światło gwiazd, widząc miłość tylko w moim umyśle. / Miłość, której nigdy nie było, opowieść nieopowiedziana / Szukając kolorów, których nigdy nie zobaczymy.” Te słowa malują obraz miłości platonicznej, która istnieje wyłącznie w wyobraźni podmiotu lirycznego. Jest to miłość nienarodzona, niezrealizowana, która pozostaje w sferze „mogłoby być”, ale „nigdy nie była”. Poszukiwanie „kolorów” symbolizuje próbę nadania tej miłości realnego kształtu, choć podmiot liryczny wie, że te kolory „nigdy nie przestaną” być niewidoczne, nigdy nie zostaną dostrzeżone w rzeczywistości.

W dalszej części tekstu, w „ciszy północy”, cienie zaczynają blednąć, a niegdyś tak żywe sny teraz „szepczą w jadeicie”. Jadeit, często kojarzony ze spokojem i czystością, może tutaj symbolizować to, co pozostało z marzeń – coś pięknego, ale zimnego i odległego. Tęskne nadzieje unoszą się jak liście na wietrze, co podkreśla ich ulotność i brak zakorzenienia. Podmiot szuka pocieszenia i serca, które mogłoby zaspokoić jego potrzeby.

Wersy o „miłości, która prześlizgnęła się przez kłamstwa w moich dłoniach” sugerują, że może istniało pewne złudzenie lub obietnica, która okazała się fałszywa, pozostawiając jedynie „resztki życzeń utraconych w odległych krainach”. To wzmacnia poczucie straty i oddalenia. Podmiot liryczny próbuje oszukać siebie, malując fasadę w „płótnie snów” i pragnąc bicia serca, które naprawdę poczuje się jak dom. Jest to desperacka próba stworzenia iluzji bliskości i spełnienia, której brakuje w rzeczywistości.

Finalne powtórzenie refrenu z niewielką zmianą w ostatnim wersie – „Szukając kolorów, których nigdy nie zobaczymy” – zamiast „nie przestaną” – wzmacnia poczucie ostatecznej rezygnacji i akceptacji faktu, że ta miłość jest i zawsze będzie jedynie fantazją. „Never Was” to poruszająca medytacja nad pragnieniem miłości, która jest tak intensywna, że staje się niemal namacalna w umyśle, a jednocześnie pozostaje poza zasięgiem, wiecznie utracona w krainie niespełnionych obietnic i marzeń. Utwór Apicis Concordia staje się więc hymnkiem dla wszystkich, którzy noszą w sobie echo miłości, która nigdy nie znalazła swojego miejsca w świecie realnym.