Interpretacja How Lovely to Be a Woman - Ann-Margret

Utwór "How Lovely to Be a Woman" w wykonaniu Ann-Margret to barwny i energiczny hymn do kobiecości, osadzony głęboko w kulturowych realiach wczesnych lat 60. Piosenka, będąca częścią musicalu Bye Bye Birdie z 1960 roku, do którego muzykę skomponował Charles Strouse, a tekst napisał Lee Adams, zyskała ogromną popularność dzięki filmowej adaptacji z 1963 roku, gdzie Ann-Margret zagrała główną rolę Kim MacAfee. To właśnie jej charyzmatyczne wykonanie sprawiło, że utwór stał się ikonicznym odzwierciedleniem ówczesnych oczekiwań i marzeń młodych kobiet.

Tekst rozpoczyna się od uniwersalnego doświadczenia transformacji z niepewnej nastolatki. Dziewczynka w wieku "piętnastu lat, z drutami na zębach od ucha do ucha" wątpi w swoją atrakcyjność, co jest powszechnym uczuciem w okresie dojrzewania. Następnie, niczym radosne "Alleluja!", nadejście szesnastego roku życia przynosi ze sobą wyczekiwane zmiany: znikają aparaty, skóra staje się "gładka i czysta", a wraz z nimi pojawia się "szczęśliwe, dorosłe, kobiece uczucie". Ten moment symbolizuje przejście z dzieciństwa w świadomą kobiecość, nacechowaną nowo odkrytą pewnością siebie i atrakcyjnością.

Piosenka z entuzjazmem celebruje konkretne, często powierzchowne, atrybuty kobiecości, które w tamtych czasach były kluczowe dla tożsamości. "Jak cudownie nosić tusz do rzęs i uśmiechać się kobiecym uśmiechem" oraz mieć figurę "okrągłą zamiast płaskiej" to detale, które stanowiły kanony piękna i pożądanej sylwetki. Tekst bez ogródek odwołuje się do męskiego spojrzenia i roli kobiety jako obiektu podziwu, stwierdzając: "Kiedykolwiek chłopcy gwiżdżą, to ty jesteś tym, na co gwiżdżą". To zdanie doskonale oddaje kulturowe realia epoki, gdzie bycie zauważoną i pożądaną przez mężczyzn było ważnym elementem samooceny młodej kobiety. Poczucie, które daje świadomość noszenia "szminki i szpilek", jest opisywane jako "cudowny blask". Ann-Margret, z jej elektryzującą sceniczną prezencją i wizerunkiem "seksbomby" lat 60., naturalnie ucieleśniała tę wizję, co wielokrotnie podkreślano w recenzjach jej występów. W swojej autobiografii wspominała o transformacji "z małej pannicy Lizak do seksownej banshee" na scenie.

Warto dodać, że rola Ann-Margret w filmie Bye Bye Birdie początkowo nie była tak rozbudowana, jak ostatecznie się okazało. Reżyser George Sidney, zafascynowany jej talentem tanecznym i magnetyczną osobowością, rozbudował partię Kim MacAfee, co przyczyniło się do szybkiego awansu Ann-Margret na status wschodzącej gwiazdy Hollywood. Jej występy były tak dynamiczne i porywające, że pewien krytyk zauważył, iż jej taniec w Radio City Music Hall "zastąpił centralne ogrzewanie".

Dalsze wersy utworu dotykają tematu roli kobiety w społeczeństwie tamtych czasów: "Jak cudownie być kobietą i mieć jedno zadanie do wykonania: wybrać chłopca i wyszkolić go, a potem, kiedy skończysz, uczyniłaś go mężczyzną, którym chciałaś, żeby był!". Ten fragment, z dzisiejszej perspektywy kontrowersyjny, stanowi jasne odzwierciedlenie ówczesnych, często patriarchalnych, oczekiwań wobec kobiet, sugerując, że ich głównym zadaniem jest kształtowanie mężczyzny i budowanie z nim związku. Piosenka przedstawia wizję kobiecości, która jest silnie związana z rolą partnerską i dążeniem do zamążpójścia, co było głęboko zakorzenione w społecznym dyskursie lat 60.

Utwór podkreśla również radość z bycia "dorosłą i wolną" – "cudownie jest wiedzieć, co wie kobieta" i "cudownie czekać na randkę w po prostu pięknych ubraniach". Możliwość "zmiany z chłopców na mężczyzn", rozumiana jako wybieranie dojrzalszych partnerów, a także swoboda pójścia do "eleganckiego nocnego klubu" i "zostawania po dziesiątej", symbolizuje nowo odkrytą niezależność i swobodę, która towarzyszyła dorosłości.

"How Lovely to Be a Woman" to zatem hymn do tradycyjnie pojmowanej kobiecości z wczesnych lat 60., celebrujący jej powierzchowne aspekty, rolę w relacjach damsko-męskich oraz nowo zdobytą wolność dorosłości, choć wciąż w ramach ustalonych konwencji społecznych. Ann-Margret, dzięki swojej nieodpartej charyzmie i talentowi, stała się ikoną tej epoki, a jej wykonanie uczyniło ten utwór niezapomnianym świadectwem swojego czasu. Piosenka, mimo że dziś jej przesłanie dotyczące ról płciowych może być interpretowane inaczej, pozostaje fascynującym dokumentem epoki, w której powstała.