Interpretacja Ramaya - Afric Simone

„Ramaya” Afric Simone to utwór, który w swojej istocie wykracza poza konwencjonalne rozumienie tekstu piosenki, stając się raczej celebracją rytmu, dźwięku i czystej energii. Wydana w 1975 roku, piosenka ta ugruntowała pozycję mozambijskiego artysty na europejskich listach przebojów, zdobywając szczyty w takich krajach jak Włochy, Holandia, Belgia, Francja i Szwecja.

Tekst „Ramaya” jest przede wszystkim mieszaniną słów w języku suahili i innych afrykańskich języków, z dodatkiem onamatopei i celowo nonsensownych fraz. Sam Afric Simone, który jest poliglotą i posługuje się niemieckim, angielskim, portugalskim, francuskim, hiszpańskim oraz różnymi językami afrykańskimi, słynął z poglądu, że „język nie stanowi problemu, jeśli rytm, muzyka i brzmienie są odpowiednie”. To właśnie to przekonanie doprowadziło do stworzenia unikalnego połączenia jego ojczystych języków afrykańskich z europejskim „Happy Sound”. Rezultatem jest utwór, którego nie trzeba dogłębnie analizować pod kątem znaczenia każdego słowa, aby poczuć jego puls i radość.

Centralne powtórzenia frazy „Ramaya” mogą być interpretowane na kilka sposobów. Jedna z interpretacji sugeruje, że „Ramaya” odnosi się do potężnej siły duchowej lub źródła energii, które podtrzymuje i wspiera ludność Afryki. Inna perspektywa widzi to jako odniesienie do pięknej afrykańskiej dziewczyny, której narrator z miłością życzy wszystkiego dobrego. Niezależnie od konkretnego znaczenia, powtarzalność ta tworzy niemal mantryczny efekt, hipnotyzując słuchacza i wciągając go w trans taneczny.

Pozostałe frazy, takie jak „Bokuko ramaya”, „Aabantu ramaya”, „Miranda tumbala” czy „Aricki brr mutuana gipelile”, wzmacniają wrażenie plemiennego śpiewu i tańca. Chociaż próby dosłownego tłumaczenia na angielski czy polski często prowadzą do "nonsensownych" wyników, jak np. "Rama ostrzegał", "łóżko z drugiej ręki" czy "rzecz kontynent", to właśnie brak jednoznacznego, linearnego przesłania pozwala na swobodne poddanie się muzyce. Piosenka jest radosnym wyrazem muzyki i tańca, gdzie nonsensowne sylaby i wymyślony język są sposobem na uwolnienie się od znaczenia i poddanie się czystej radości rytmu i dźwięku.

W „Ramaya” można dostrzec również szersze odniesienia do kultury afrykańskiej, jej siły i odporności. Różne nazwy i frazy w piosence mogą symbolizować różne afrykańskie plemiona lub regiony, podkreślając ideę jedności i różnorodności kontynentu. To właśnie ta unikalna fuzja afrykańskich elementów tribalowych, disco i funku sprawiła, że utwór stał się tak popularny w latach 70.. Afric Simone, urodzony w Inhambane w Mozambiku, z ojcem Brazylijczykiem i matką Mozambijki, doskonale uosabiał to międzykulturowe połączenie. Jego występy na żywo, charakteryzujące się dynamicznym tańcem i śpiewem, były zapowiedzią breakdance'u i beatboxingu, co czyni go pionierem w tych dziedzinach.

„Ramaya” nie tylko podbiła listy przebojów, ale również stała się inspiracją dla innych artystów. Przykładowo, fiński piosenkarz Frederik nagrał cover „Ramaya” w 1976 roku, a estoński zespół Apelsin wydał swoją wersję zatytułowaną „Himaalaja” w 1979 roku. To świadczy o uniwersalności i ponadczasowości jej energetycznego przesłania, które przekracza bariery językowe i kulturowe. Piosenka, mimo upływu lat, wciąż pozostaje „zabawnym i zaraźliwym utworem”, który można cieszyć się na powierzchownym poziomie jako chwytliwym utworem tanecznym lub zgłębiać jego potencjalne znaczenia i interpretacje. Ostatecznie, „Ramaya” to hymn radości, zachęcający do spontaniczności i poddania się wibracjom muzyki, bez potrzeby dogłębnego intelektualnego rozbierania na czynniki pierwsze.