Interpretacja Dessous - Adaś.

Tekst piosenki "Dessous" autorstwa Adaś. stanowi głębokie zanurzenie w meandry ludzkiej psychiki, eksplorując stany lękowe, poczucie zagubienia oraz wewnętrzny rozłam tożsamości. Utwór, podobnie jak wiele innych w twórczości artysty, jawi się jako intymny monolog, w którym podmiot liryczny z bezkompromisową szczerością ujawnia swoje demony i sprzeczności.

Początkowe wersy – "Wymiotuję powietrzem / Skreśloną kreskę skreślę / Rozpamiętując znów / Ile dałbym za backspace" – natychmiast wprowadzają w atmosferę dławiącego lęku i obsesyjnego żalu. "Wymiotowanie powietrzem" może być metaforycznym opisem ataku paniki, gdzie brakuje oddechu, a umysł wraca do przeszłych błędów, pragnąc je cofnąć, zmazać niczym z klawiatury. To pragnienie backspace'u szybko jednak zderza się z rezygnacją, a nawet nowo odkrytą siłą: "A może ja już nie chcę / Cofać się, stać, iść w przód". Ta ambiwalencja jest kluczowa dla całego utworu, symbolizując walkę między chęcią ucieczki od bólu a koniecznością zaakceptowania i pójścia naprzód.

Fragment "Pod paznokciem brud / Myłem się przed chwilą / Szarpię twój dessous, / Ciebie tu nie było" jest szczególnie sugestywny. Brud pod paznokciem pomimo świeżej kąpieli może oznaczać nieusuwalne poczucie winy, skazy, czegoś, co tkwi głęboko i nie daje się zmyć powierzchownymi działaniami. Następnie pojawia się dessous – francuskie słowo oznaczające bieliznę, spód lub to, co pod spodem. Może to symbolizować desperacką próbę dotarcia do intymności, prawdy, sedna drugiej osoby lub własnej duszy. Puste "Ciebie tu nie było" potęguje uczucie osamotnienia i iluzoryczności poszukiwanej bliskości lub ukojenia. Istnieje pewna analogia do utworów, w których Adaś. opisuje swoje doświadczenia z zaburzeniami psychicznymi, sugerując, że dessous może być również metaforą odkrywania spod spodu swojego wnętrza, gdzie jednak nie zawsze znajduje się oczekiwane pocieszenie, a raczej pustkę lub niezrozumienie.

Refren "Urojenia, paranoje / Ma je każdy, nikt nie powie / Rzucam w obieg / Tylko Ty wiesz co się dzieje w twojej głowie / Albo nie wiesz" bezlitośnie obnaża tabu związane z chorobami psychicznymi. Artysta podkreśla powszechność tych stanów (ma je każdy), a jednocześnie wszechobecne milczenie (nikt nie powie). Powtarzające się "Albo nie wiesz" jest zarówno wyrazem izolacji osoby cierpiącej, jak i niepewności co do własnego stanu psychicznego, gdzie granica między rzeczywistością a iluzją jest płynna. Adaś. wielokrotnie w swoich utworach i wywiadach porusza temat zdrowia psychicznego, depresji i ataków paniki, co sprawia, że te wersy są niezwykle autentyczne i osadzone w jego osobistych doświadczeniach.

Kolejne zwrotki kontynuują temat niestabilności tożsamości: "Raz jestem wszystkim / A raz jestem nikim". Ujawnia się tu bezpośrednio nawiązanie do ataków paniki – "Mijają trzy lata od pierwszego ataku paniki" – co wskazuje na długotrwałą walkę i jej wpływ na poczucie własnej wartości. Metafora "Nauczyłem latać, / Wiesz, nie umiem lądować" doskonale oddaje stan euforii lub sukcesu, po którym następuje niekontrolowany upadek, brak umiejętności poradzenia sobie z konsekwencjami lub powrotu do stabilności. Zgaga i zastanawianie się nad wymową słowa to detale, które urealniają wewnętrzny chaos, gdzie nawet proste czynności stają się źródłem niepokoju i nadmiernej analizy.

Obraz "Wyglądam normalnie / Wyglądam jak dawniej / Pod poduszką skalpel / Ktoś w nocy szepcze, że jest źle" to przejmujące przedstawienie rozdźwięku między fasadą a wewnętrznym cierpieniem. Zewnętrzna normalność ukrywa mroczne myśli, symbolizowane przez skalpel pod poduszką, co może sugerować myśli autodestrukcyjne lub gotowość do samookaleczenia. Ktoś w nocy szepcze to uosobienie natrętnych, negatywnych myśli, a zdanie "Męczę się a przecież "nie jest źle"" odzwierciedla społeczną presję i bagatelizowanie problemów psychicznych przez otoczenie. Pytanie "Nie potrafię zrozumieć / Skąd miał mój numer" może symbolizować paranoiczne poczucie bycia śledzonym lub opanowanym przez te wewnętrzne głosy, które znają najgłębsze lęki podmiotu.

Powtarzające się, niemal mantryczne frazy: "Jestem mały, jestem duży / Jestem trwały, ktoś mnie zburzył / Jestem szklany i ceglany / Miły cham, niewychowany / Jestem życiem, jestem śmiercią / Ratownikiem i mordercą / Niebo, piekło / Wszystko jedno / Znikam, gdy widzę codzienność" są kwintesencją walki z rozszczepioną tożsamością. Podmiot liryczny definiuje się poprzez paradoksy, będąc jednocześnie przeciwieństwami. To zbiór antytez, które malują obraz osoby miotanej skrajnymi emocjami i stanami, niezdolnej do spójnego samookreślenia. Niebo, piekło / Wszystko jedno wskazuje na stan apatii lub przeciążenia, gdzie ekstremalne bieguny emocjonalne zlewają się w jedną, nieokreśloną masę. Finalne "Znikam, gdy widzę codzienność" to ucieczka od szarej rzeczywistości, która staje się zbyt przytłaczająca. Może to być forma dysocjacji, marzenia o zniknięciu lub po prostu brak sił do funkcjonowania w obliczu zwykłego, codziennego życia. Cała interpretacja piosenki "Dessous" podkreśla autentyczność i osobisty wymiar twórczości Adaś., który konsekwentnie wykorzystuje muzykę jako medium do ekspresji swoich wewnętrznych zmagań i refleksji nad kondycją psychiczną.