Interpretacja Hunting High And Low - A-ha

„Hunting High And Low”, tytułowy utwór z debiutanckiego albumu norweskiej grupy A-ha z 1985 roku, to ballada, która porusza najgłębsze struny ludzkiej tęsknoty i bezwarunkowego oddania w miłości. Piosenka, której głównym autorem jest Paul Waaktaar-Savoy, emanuje intensywnością emocjonalną, budując opowieść o nieustannej pogoni za ukochaną osobą, nawet gdy ta zdaje się wymykać.

Tekst rozpoczyna się intymną sceną, w której podmiot liryczny znajduje się obok śpiącej kobiety. Opisuje ją jako „słodszą niż najdzikszy sen mógł ją widzieć” („sweeter now than the wildest dream could have seen her”), co od razu kreuje obraz idealnej, niemal eterycznej miłości. Jednakże, pojawia się tu też nuta niepokoju – „I watch her slipping away”. To poczucie ulotności i zbliżającej się straty natychmiast wywołuje deklarację: „But I know I'll be hunting high and low” – będę szukał jej wszędzie, w każdym zakątku, bez względu na trudności. To credo, powtarzane w refrenie, staje się mantrą nieugiętej miłości i determinacji. Powtarzanie frazy „high and low” podkreśla bezkresność poszukiwań i niemożność ustania w dążeniu do odnalezienia ukochanej. Podmiot liryczny uzależnia swoje marzenia i spełnienie od ponownego odnalezienia jej („Upon this my dreams are depending”), co świadczy o głębokiej, wręcz egzystencjalnej potrzebie jej obecności.

W dalszej części utworu intensywność uczuć wzrasta. Bliskość fizyczna wyrażona jest przez „Through the dark I sense the pounding of her heart next to mine”, co z kolei ma symbolizować duchowe połączenie i nierozerwalną więź. Ona jest dla niego „najsłodszą miłością, jaką mógł znaleźć” („She's the sweetest love I could find”), co tylko wzmacnia jego postanowienie. Kluczowy moment następuje, gdy kobieta oznajmia: „And now she's telling me she's got to go away”. Ta wiadomość wprowadza element dramatyczny, przekształcając pieśń o poszukiwaniu w pieśń o desperackiej woli utrzymania miłości. Zrozumienie, że miłość może być utracona, prowadzi do jeszcze silniejszej deklaracji: „I'll always be hunting high and low, hungry for you, watch me tearing myself to pieces”. To poświęcenie, niemal autodestrukcyjne w swojej sile, ukazuje, do jakich granic jest gotów się posunąć dla ukochanej.

Muzycznie „Hunting High And Low” to mistrzostwo w budowaniu nastroju. Od spokojnego, introspektywnego początku, utwór stopniowo narasta, by osiągnąć potężne, porywające crescendo. Morten Harket, wokalista A-ha, prezentuje tu swój niezwykły zakres wokalny, płynnie przechodząc od miękkich, delikatnych tonów w zwrotkach do potężnej, niemal operowej intensywności w refrenach. Oryginalna wersja albumowa, zaaranżowana przez Tony'ego Mansfielda, opierała się na syntezatorach, natomiast wersja singlowa z dodatkową produkcją Alana Tarney’a wzbogacona została o bujne aranżacje smyczkowe London Philharmonic Orchestra, skomponowane przez Anne Dudley, co nadało utworowi ponadczasowy, kinowy charakter. Paul Waaktaar-Savoy wspominał, że piosenka przeszła znaczną transformację od początkowego dema – zaczęła jako szybki utwór, a stała się balladą, a to, co pierwotnie było „środkowym ósmym” (middle-eight), zostało refrenem, który okazał się znacznie lepszy niż reszta piosenki. Co ciekawe, Waaktaar-Savoy użył w utworze swojej gitary nastrojonej do rejestru basowego.

Ikoniczny teledysk do piosenki, wyreżyserowany przez Steve'a Barrona (znanego również z reżyserii klipu do „Take On Me”), wizualizuje motyw poszukiwania w niezwykle kreatywny sposób. Morten Harket, niczym drapieżnik, transformuje się w orła, rekina, a następnie lwa, przemierzając różne krajobrazy w pogoni za ukochaną kobietą. Ta animacja, stworzona techniką klatka po klatce i sterowana komputerowo, łączyła rysunek z żywą akcją, ukazując determinację w dążeniu do celu. Podstawową ideą klipu jest to, że „miłość sprowadza mężczyznę z powrotem w różnych formach, aby był blisko kobiety, którą kocha”. Ostatecznie to kobieta ratuje lwa (Mortena) przed myśliwym, co symbolizuje, że miłość ma moc przywracania i łączenia.

„Hunting High And Low” został wydany w czerwcu 1986 roku jako piąty i ostatni singiel z debiutanckiego albumu o tym samym tytule. Chociaż „Take On Me” zyskało większą popularność na całym świecie, tytułowy utwór stał się jednym z najbardziej rozpoznawalnych i trwałych w dorobku A-ha. Osiągnął 5. miejsce na brytyjskiej liście singli i 2. miejsce na europejskiej liście Hot 100. Sam album był ogromnym sukcesem, sprzedając się w ponad 11 milionach egzemplarzy na całym świecie, a zespół A-ha został nominowany do nagrody Grammy w kategorii Best New Artist w 1986 roku. Ciekawostką jest, że piosenka została na krótko zakazana w BBC Radio podczas I wojny w Zatoce Perskiej w 1991 roku, podobnie jak wiele innych utworów.

Magne Furuholmen, współzałożyciel zespołu, wspominał, że sztuki wizualne były dla niego rodzajem ucieczki i uziemienia w czasach gwałtownego wzrostu popularności A-ha. Pusta przestrzeń na płótnie pomagała mu zachować równowagę, gdy „bycie numerem jeden w trzydziestu krajach na pierwszym singlu było trochę jak wrzucenie do suszarki na dużej prędkości”. Paul Waaktaar-Savoy postrzega pisanie piosenek jako szukanie czegoś pięknego, co rezonuje, jak łapanie światła w fotografii. Morten Harket natomiast opisał Paula jako osobę o „niewiarygodnej samodyscyplinie” i „pracoholika”, który jest „siłą napędową A-ha” w procesie twórczym. W ten sposób „Hunting High And Low” pozostaje świadectwem zarówno romantycznego idealizmu, jak i głębi artystycznej, która definiowała wczesne lata kariery A-ha.