Interpretacja Зелёные волны - Zivert

Zivert, artystka znana z nastrojowych i często introspektywnych utworów, w piosence „Зелёные волны” (Zielone fale) zabiera słuchacza w podróż przez złożoność ludzkich uczuć, nadziei i ukrytych pragnień. To utwór, który zyskał popularność dzięki swojej melancholijnej, a jednocześnie pełnej optymizmu melodii oraz tekstowi prowokującemu do refleksji nad miłością i przeznaczeniem.

Początkowe wersy – „Tam gdzie nie było słońca, tam będzie świt. Tak monotonnie. Tam gdzie nas nie ma” – wprowadzają w atmosferę przemiany i nadziei, nawet w miejscach pozbawionych światła i życia. Monotonia, która zdaje się panować w „miejscu, gdzie nas nie ma”, sugeruje pustkę lub stagnację, z której pragnie się wyrwać. Metafora zielonych fal, które „tak nęcą w górę”, może symbolizować pokusę, wezwanie do podążania za nieznanym, do wzniesienia się ponad codzienność i szukania czegoś więcej. Zielony kolor fal często kojarzy się z naturą, odrodzeniem, a także spokojem, ale w kontekście „nęcenia w górę” może również oznaczać coś nieuchwytnego, swobodne podążanie za instynktem.

Zivert śpiewa o miejscu, „gdzie artysta rysuje deszczem”, co przywodzi na myśl wizję świata, w którym nawet z pozoru smutne lub zwyczajne zjawiska mogą być źródłem piękna i inspiracji. Deszcz jako narzędzie artysty symbolizuje twórczość rodzącą się z melancholii lub trudnych doświadczeń. „Dziwne myśli okażą się snem” to z kolei odniesienie do ulotności myśli i marzeń, które w nocnej sferze mogą przybrać najbardziej niezwykłe formy, a za dnia znikają lub stają się mniej realne. Pytanie „Jeśli wszystko jest proste, to dlaczego stop?” jest kluczowe dla zrozumienia utworu, podkreślając ludzką skłonność do komplikowania rzeczy i do zatrzymywania się, nawet gdy droga wydaje się prosta. Może to być lęk przed nieznanym, obawa przed podjęciem decyzji, która mogłaby zaburzyć pozorną stabilizację.

Refren, powtarzający się kilkukrotnie, stanowi centralny punkt przesłania piosenki: „Kto powiedział, że przyjaciołom nie wolno kochać? Obserwować z daleka. Nikomu oczy nie powiedzą naszej drogi”. Te słowa eksplorują temat miłości, która wykracza poza konwencjonalne ramy przyjaźni. Zivert porusza kwestię ukrytego uczucia, które nie może zostać otwarcie wyrażone lub jest niezrozumiane przez społeczeństwo. „Obserwować z daleka” i „nikomu oczy nie powiedzą naszej drogi” sugerują sekretny, intymny związek, który istnieje poza wzrokiem innych, może w obawie przed osądem lub niezrozumieniem. To idea przeznaczenia i dusz, które są sobie bliskie, niezależnie od społecznych etykiet. W opisie do oficjalnego teledysku Zivert podkreśla, że piosenka opowiada o losie i ludziach, których spotkanie jest przeznaczone przez wyższą siłę. Mówi o duszach zesłanych, by wypełnić nasze serca miłością i zainspirować do życia. Podkreśla, że nie ma znaczenia, kim konkretnie jest ta dusza – przyjacielem, członkiem zespołu, partnerem, czy nawet nieznajomym. Chodzi o odnalezienie tych bratnich dusz, które stanowią czystą miłość, dar Boży.

Dalsze wersy – „Tam gdzie cicha przystań zapomnianych marzeń, będzie tak blisko, ale przez okulary” – wprowadzają element melancholii i niemożności pełnego uchwycenia szczęścia. Cicha przystań to miejsce spokoju i spełnienia, lecz „przez okulary” sugeruje, że obraz jest zniekształcony, a rzeczywistość nie do końca taka, jakiej się pragnie. Okulary mogą symbolizować bariery, uprzedzenia, a może też zbyt racjonalne podejście, które odbiera magię i sens. „Tak mało sensu, gdzie wiele miłości” to kolejny paradoks, który Zivert przedstawia. Sugeruje, że nadmiar miłości, zwłaszcza tej skomplikowanej lub zakazanej, może prowadzić do utraty jasności i poczucia zagubienia, czyniąc sytuację irracjonalną.

Piosenka „Зелёные волны” z 2018 roku to klasyczny przykład twórczości Zivert, łączącej chwytliwy pop z głębokimi, poetyckimi tekstami. Sama artystka w odniesieniu do teledysku do „Zielonych fal” (który miał premierę 24 października 2018 roku) opowiada historię tajemniczego Mistera Benedicta – domowego samotnika i diwy, którą, jak sugeruje, publiczność zna. On czerpie z niej inspirację, by stać się lepszym, jednak jego marzenia się rozpadają. Ona natomiast, mimo sukcesu, ukrywa samotność i potrzebuje kogoś bliskiego sercu, z kim może być sobą. Zivert mówi, że właśnie w takich momentach w grę wkracza los, który „ma swoją własną drogę”. Ta interpretacja teledysku doskonale odzwierciedla przesłanie utworu o ukrytej miłości, przeznaczeniu i poszukiwaniu prawdziwego połączenia dusz, które często muszą zmierzyć się z przeszkodami i społecznymi oczekiwaniami, poruszając się własnym, sekretnym „marszrutem”. Utwór, wraz z wizualizacją, staje się refleksją nad tym, że prawdziwa miłość nie zawsze pasuje do z góry ustalonych schematów i często wymaga odwagi, by podążać za „zielonymi falami” własnego serca.