Interpretacja Drive - The Cars

Utwór „Drive” zespołu The Cars, pochodzący z ich piątego albumu studyjnego Heartbeat City z 1984 roku, to ballada, która wyróżnia się melancholijnym nastrojem i emocjonalną głębią na tle bardziej dynamicznych, nowofalowych kompozycji grupy. Piosenka, napisana przez Ric Ocaseka, ale zaśpiewana przez basistę Benjamina Orra, stanowiła odejście od typowego stylu Ocaseka, który często pisał teksty przesiąknięte ironią. Wybór Orra na wokalistę okazał się strzałem w dziesiątkę; jego głos, pełen "samotnego bólu", nadał utworowi przejmującą czułość i autentyczność, których wymagała ta ballada. Orr nagrał wokal do tej piosenki za jednym podejściem.

Głównym tematem „Drive” jest głęboka troska o bliską osobę, która zmaga się z trudnościami emocjonalnymi lub osobistymi i wydaje się spiralać w dół. Tekst utworu to seria pytań, które narastają w swej intensywności, tworząc obraz kogoś, kto patrzy, jak jego ukochana osoba „schodzi na psy”, nie widząc, co się z nią dzieje. Refren – "Who's gonna drive you home tonight?" – staje się metaforycznym pytaniem o wsparcie i przewodnictwo. Podmiot liryczny zastanawia się, kto zaopiekuje się tą osobą, jeśli ona sama nie weźmie odpowiedzialności za swoje życie. Wielokrotnie powtarzane zdanie "You can't go on, thinkin' nothin's wrong" odzwierciedla frustrację i smutek narratora, który jest świadkiem zaprzeczania problemom przez drugą osobę. Niektórzy interpretują to jako zakończenie współuzależniającej relacji, gdzie jedna osoba dźwigała cały ciężar, podczas gdy druga była autodestrukcyjna. Inni widzą w tym wyraz bezwarunkowej miłości, deklaracji wsparcia nawet w najtrudniejszych chwilach. Pojawiają się również sugestie, że piosenka może mówić o osobie z chorobą psychiczną, taką jak choroba dwubiegunowa, lub z uzależnieniem.

Singiel, wydany 23 lipca 1984 roku, stał się największym międzynarodowym hitem The Cars. Osiągnął 3. miejsce na liście Billboard Hot 100 w Stanach Zjednoczonych i 1. miejsce na liście Adult Contemporary. Jego sukces został wzmocniony przez teledysk, wyreżyserowany przez aktora Timothy'ego Huttona. W teledysku wystąpiła wówczas 19-letnia modelka Paulina Porizkova, która później została trzecią żoną Rica Ocaseka. Filmik, przeplatający sceny Orra siedzącego w opuszczonym nocnym klubie z manekinami i sceny przedstawiające rozpad związku między postaciami granymi przez Ocaseka i Porizkovą, miał oniryczny charakter, który doskonale oddawał ton piosenki. Co ciekawe, Timothy Hutton wpadł na pomysł wyreżyserowania klipu po tym, jak powiedział menadżerowi The Cars, Elliotowi Robertsowi, jak bardzo podoba mu się utwór i opisał swoje wizje do teledysku.

Piosenka zyskała dodatkową, niezwykle ważną symbolikę rok później, w lipcu 1985 roku, kiedy to została wykorzystana podczas koncertu Live Aid. Utwór "Drive" został użyty jako podkład muzyczny do montażu nagrań przedstawiających klęskę głodu w Etiopii, przygotowanego przez CBC Television i zaprezentowanego przez Davida Bowiego. David Bowie był tak poruszony tym wykorzystaniem utworu, że zgodził się nawet wykreślić jedną ze swoich piosenek z występu na Live Aid, aby upewnić się, że "Drive" zostanie włączone. The Cars również wykonali "Drive" na scenie w Filadelfii podczas tego wydarzenia. Dochód ze wznowionej sprzedaży singla po Live Aid przyniósł prawie 160 000 funtów dla Band Aid Trust.

Benjamin Orr, niezapomniany wokalista "Drive", zmarł w 2000 roku na raka trzustki. Na jego cześć „Drive” zostało zagrane podczas nabożeństwa żałobnego w Rock and Roll Hall of Fame. Paul McCartney wspominał, że utwór "Drive" wpłynął na brzmienie jego albumu Press to Play z 1986 roku. Ta ballada, pełna wrażliwości i wzruszającego pytania o odpowiedzialność za drugiego człowieka, pozostaje jednym z najbardziej pamiętnych utworów lat 80., ukazując The Cars z zupełnie innej, bardziej intymnej strony.