Interpretacja Fields of gold - Sting

Piosenka „Fields of Gold” Stinga, wydana w 1993 roku na jego czwartym solowym albumie studyjnym Ten Summoner's Tales, jest utworem o niezwykłej głębi emocjonalnej, utkanej z miłości, pamięci i przemijania. Sama inspiracja do jej stworzenia wywodzi się z bardzo osobistego doświadczenia artysty. Sting, po zakupie XVI-wiecznego dworku w angielskiej wsi, był zafascynowany widokiem pól jęczmienia otaczających jego posiadłość. W swoich wspomnieniach opisywał, jak latem wiatr poruszał powierzchnią pól niczym „fale na oceanie złota”, odnajdując w tym zjawisku coś „pierwotnie zmysłowego”, jakby wiatr „kochał się z jęczmieniem”. To właśnie te obrazy, połączone z miłością do jego ówczesnej partnerki, a później żony, Trudie Styler, stały się kanwą dla tekstu.

Utwór rozwija się niczym chronologiczna opowieść o związku – od zalotów i zakochania, przez małżeństwo i wychowywanie dzieci, aż po nieuchronne pożegnanie. Rozpoczyna się od zapowiedzi pamięci: „You'll remember me when the west wind moves / Upon the fields of barley” (Zapamiętasz mnie, gdy zachodni wiatr poruszy pola jęczmienia). Ten „zachodni wiatr” staje się tu metaforą upływającego czasu i naturalnych cykli życia, które niezmiennie przywołują wspomnienia. Już w pierwszych strofach pojawia się obraz „sun in his jealous sky” (słońca na jego zazdrosnym niebie). To „zazdrosne niebo” lub słońce symbolizuje ulotność szczęścia i być może nawet zazdrość niebios o siłę ludzkiej miłości. Sugeruje, że tak głębokie uczucie może być tak intensywne, że samo słońce, ze swoją nieśmiertelną mocą, zdaje się zazdrościć śmiertelnikom ich zdolności do doświadczania tak potężnej więzi.

W drugiej zwrotce, „So she took her love / For to gaze awhile / Upon the fields of barley / In his arms she fell as her hair came down / Among the fields of gold”, Sting maluje intymny obraz zakochanej kobiety oddającej się uczuciu. Pola jęczmienia, przekształcające się w „pola złota”, stają się sanktuarium dla rodzącego się romansu, miejscem, gdzie miłość jest namacalna i otoczona naturalnym pięknem. Pytanie „Will you stay with me, will you be my love” jest esencją początkowej niepewności, która towarzyszy każdemu głębokiemu uczuciu.

Kluczowym momentem jest deklaracja: „I never made promises lightly / And there have been some that I've broken / But I swear in the days still left / We'll walk in fields of gold”. Te słowa podkreślają motyw zaangażowania i obietnicy. Sting przyznaje się do wcześniejszych złamanych obietnic, co nadaje obecnemu zobowiązaniu większą wagę i szczerość. To obietnica na przyszłość, która wykracza poza zwykłe ulotne uczucie, stając się gwarancją wspólnej drogi przez życie, aż do jego końca. Sam Sting w swojej książce Lyrics By Sting opisywał, że piosenka miała być „ponadczasowa”, a on celowo „zmieniał składnię”, by nadać jej wrażenie, jakby mogła powstać już w XVI wieku.

W ostatnich zwrotkach pojawia się perspektywa czasu i dziedzictwa: „Many years have passed since those summer days / Among the fields of barley / See the children run as the sun goes down / Among the fields of gold”. Widok biegających dzieci sugeruje, że ich miłość zaowocowała rodziną, a pola złota stały się świadkiem całego życia – od młodości po dojrzałość, przekazując wspomnienia kolejnym pokoleniom. Ostatnie powtórzenia „When we walked in fields of gold” to wzruszające spojrzenie wstecz, prośba o pamięć, która ma przetrwać nawet po odejściu.

Ciekawostką jest, że „Fields of Gold” zostało nagrane „na żywo w studiu”, bez dogrywek, co podkreśla jego prostotę i naturalność. David Sancious, który grał na klawiszach, wspominał, że Sting przedstawił mu „raczej proste demo” i poprosił o „naprawdę miękką podkładkę syntezatorową”. Sting często uważa swoje prostsze piosenki za najlepsze, a ten utwór jest tego przykładem. Paul McCartney, legenda The Beatles, wyraził kiedyś życzenie, aby to on był autorem tej piosenki, co świadczy o jej uniwersalnym pięknie i wpływie. Sam Sting zdradził, że piosenkę dedykuje swojej żonie Trudie Styler, dla której jest to jeden z ulubionych utworów. Sting z rozbawieniem wspomina też, że publiczność często kołysze się jak zboże na wietrze podczas występów, co, jak sam przyznaje, nieco go irytuje, ale jednocześnie nie da się tego powstrzymać.

Ten Summoner's Tales, album zawierający „Fields of Gold”, był celowo bardziej optymistyczny niż poprzedni, introspektywny The Soul Cages, który powstał po śmierci rodziców Stinga. Tytuł albumu to kalambur łączący nazwisko Stinga (Sumner) z postacią z Opowieści kanterberyjskich Chaucera. „Fields of Gold” to bez wątpienia utwór, który zyskał status ponadczasowego hymnu miłości i wspomnień, malując sielankowy, a zarazem melancholijny obraz życia, które, choć naznaczone przemijaniem, pozostawia po sobie złote pola wzruszających wspomnień.