Interpretacja How Much Is The Fish - Scooter

„How Much Is The Fish?” autorstwa Scooter to utwór, który doskonale ucieleśnia esencję niemieckiego happy hardcore'u i euro-dance'u z lat 90., będąc jednocześnie hymnem imprezowym i manifestem pewnej nonszalancji. Piosenka, wydana w czerwcu 1998 roku jako główny singiel z ich piątego albumu studyjnego „No Time to Chill”, szybko zyskała status kultowego hitu. Chociaż powszechnie kojarzy się z albumem „No Time to Chill”, to często bywa mylona z wcześniejszym „Age of Love” z 1997 roku, z którego pochodzą inne znane single takie jak „Fire” i tytułowy „The Age of Love”.

Tekst piosenki rozpoczyna się od prowokacyjnego stwierdzenia: „The chase is better than the catch / Transforming the tunes / We need your support!”. Może to być interpretowane jako zaproszenie do wspólnej muzycznej podróży, gdzie sam proces tworzenia i doświadczania muzyki, „gonitwa” za idealnym brzmieniem, jest ważniejsza niż ostateczny rezultat czy komercyjny sukces. Podkreśla to również potrzebę wsparcia ze strony fanów, co jest typowe dla zespołów grających muzykę taneczną, żyjących z energii publiczności. Fragment „It's the first page of the second chapter” sugeruje nowy początek, ewolucję w twórczości zespołu, być może odejście od poprzednich schematów lub otwarcie na nowe inspiracje.

Refren, z charakterystycznym „I want you back for the rhythm attack / Coming down on the floor like a maniac”, to czyste wezwanie do tańca i uwolnienia się od zahamowań. Mówca chce, aby odbiorcy dali się porwać rytmowi, wpadli w trans, jak „maniacy” na parkiecie. Wyrażenie „Get down in full effect!” wzmacnia ten imperatyw, zachęcając do pełnego, bezkompromisowego zaangażowania w imprezę. To esencja twórczości Scootera – muzyka mająca wywoływać euforię i zbiorowe szaleństwo.

Najbardziej zagadkowym i ikonicznym elementem tekstu jest oczywiście nagłe pytanie: „By the way, how much is the fish?”. Ta linijka, wyrwana z kontekstu i brzmiąca absurdalnie, stała się znakiem rozpoznawczym utworu. H.P. Baxxter, frontman Scootera, wyjaśnił jej pochodzenie w 2016 roku, po tym jak amerykański komik Jimmy Fallon żartobliwie umieścił piosenkę na swojej „liście piosenek, których nie należy odtwarzać” i dopytywał o znaczenie frazy. Baxxter ujawnił, że „ryba” została kupiona do akwarium w ich studiu, ale było tam dla niej zbyt głośno. Ostatecznie trafiła na „farmę dla zwierząt na wsi”, a oni utrzymują z nią „bliski kontakt, coś jak korespondencyjni przyjaciele”. Co więcej, Baxxter zdradził nawet cenę – ryba kosztowała 3,80 DM (około 1,94 €). To humorystyczne i zaskakujące wyjaśnienie doskonale wpisuje się w dadaistyczny, ironiczny styl Scootera, który często wykorzystuje nonsensowne frazy, aby wzmocnić efekt czystej, niczym nieskrępowanej zabawy. Niektórzy fani spekulowali, że „fish” może być slangiem na kokainę, ale oficjalne wyjaśnienie Baxxtera jest zdecydowanie bardziej urocze i zgodne z wizerunkiem zespołu.

Warto również zauważyć, że tytuł i fraza „How much is the fish?” nawiązują do piosenki „Buffalo” anglo-irlandzkiego zespołu indie rockowego Stump z 1986 roku, gdzie ta sama linijka pojawiła się w tekście. To ukłon w stronę mniej oczywistych inspiracji, co dodaje głębi pozornie prostemu utworowi. Główna melodia utworu „How Much Is The Fish?” pochodzi zaś z tradycyjnej bretońskiej pieśni „Son ar Chistr”, spopularyzowanej przez holenderski zespół Bots w ich utworze „Zeven Dagen Lang”. Takie samplowanie i inspiracje są typowe dla muzyki elektronicznej, a Scooter słynie z kreatywnego wykorzystywania różnych źródeł.

Fragmenty takie jak „Here we go, here we go / Here we go again / Yeah! Sunshine in the air!” oraz „We're breaking the rules / Ignore the machine / You won't ever stop this” podkreślają anarchistycznego ducha piosenki i całej sceny rave. Jest to celebracja wolności, łamania konwencji i ignorowania narzuconych norm, a także deklaracja niezłomności i niepowstrzymanej siły muzyki elektronicznej. Podobnie jak inne utwory Scootera, „How Much Is The Fish?” jest wyrazem hedonistycznej radości i eskapizmu, gdzie „słońce w powietrzu” symbolizuje beztroską atmosferę.

Ostatnie słowo „Resurrection!” na końcu utworu jest kolejnym mocnym akcentem, sugerującym odrodzenie, powrót do życia poprzez muzykę i taniec. W kontekście szalonej energii i nieustającego rytmu, „zmartwychwstanie” może oznaczać zarówno odnowę sił, jak i wręcz mistyczne doświadczenie, do którego zaprasza Scooter swoją publiczność. To idealne podsumowanie utworu, który choć na pierwszy rzut oka wydaje się być zbiorem przypadkowych, nonsensownych fraz, w rzeczywistości jest starannie skonstruowanym manifestem imprezowym, pełnym autoironii, odniesień i niezaprzeczalnej siły, która porwała miliony na całym świecie.