Utwór „Spierdalaj” Sokoła i Marysi Starosty, pochodzący z albumu Czarna biała magia, to brutalny i bezkompromisowy obraz toksycznej relacji, przedstawiony z perspektywy mężczyzny, który jawi się jako postać cyniczna i emocjonalnie zdystansowana. Już od pierwszych wersów narrator maluje portret swojego dawnego życia – to egzystencja naznaczona hedonizmem, piciem „jakby kończył się wszechświat” i krótkotrwałymi romansami. Podkreślenie „kuloodpornej skóry” symbolizuje jego nieprzystępność i brak gotowości na głębsze zaangażowanie. Narrator wyznaje, że „nie brał pod uwagę zatrzymania się na dłużej”, co jasno określa jego stosunek do związków.

Tekst piosenki nie oszczędza słuchacza, rzucając w jego twarz surową szczerością i wulgarnością, która ma oddawać autentyzm i intensywność przedstawionych emocji. Narrator z trudem przypomina sobie swoją partnerkę, myląc ją z inną kobietą („to była Ewa”), co świadczy o jego totalnym zobojętnieniu i przedmiotowym traktowaniu relacji. Początek znajomości jest fizyczny i intensywny, naznaczony „ostrymi zdjęciami” i żądzą („weź mnie mocno”), jednak szybko przechodzi w czysto transakcyjny układ, gdzie kobieta po akcie płacze, a on daje jej pieniądze na taksówkę. To pokazuje fundamentalną dysproporcję w ich oczekiwaniach i zaangażowaniu.

Kulminacyjnym momentem pierwszej zwrotki jest jego dosadne „spierdalaj” – wyraz absolutnego odrzucenia i zmęczenia obecnością kobiety, która mimo wszystko próbuje się go uczepić („trzymałaś mnie za nogę”). To scena, która natychmiast budzi kontrowersje, ale też oddaje radykalizm emocji i bezwzględność bohatera. Mimo jej desperackich prób utrzymania go przy sobie, on pozostaje nieugięty, mówiąc wprost, że „nie kręciło mnie to w Tobie kompletnie”.

Druga część utworu pogłębia obraz jego emocjonalnego okrucieństwa. Gdy kobieta śpi obok, on angażuje się w wirtualny seks z inną („Anka” na Skypie), a poświata monitora „koloruje” ciało śpiącej partnerki, co dodatkowo dehumanizuje jej postać, redukując ją do biernego obiektu w tle jego aktywności. Jej dalsza obecność staje się dla niego ciężarem, prowadzącym nawet do unikania znajomych. Scena w klubie Go Go, gdzie nieproszona kobieta tańczy nago i zostaje wyrzucona przez ochronę, sugeruje jej upadek i desperację w obliczu odrzucenia, co jest tragicznym skutkiem jego zachowania. Najbardziej szokujący jest fragment, w którym narrator uprawia seks z przyjaciółką swojej ofiary w samochodzie, a następnie ta przyjaciółka rzuca w stronę obserwującej to kobiety: „o kurwa, spierdalaj”. To podwójne upokorzenie i zdrada, która zdaje się być ostatecznym ciosem, całkowicie niszczącym godność kobiety. Sokół w wielu wywiadach podkreślał, że jego teksty, choć bywają osobiste, są często fikcją literacką, destylującą obserwacje i emocje, a nie dosłownym zapisem zdarzeń. Niemniej jednak, intensywność języka i scen sprawia, że słuchacz odnosi wrażenie brutalnej prawdy.

Ostatnia zwrotka pokazuje konsekwencje tej toksycznej dynamiki, choć nadal z perspektywy narratora. Kobieta wraca po tygodniu, usiłując manipulować informacją o rzekomej ciąży, co zostaje zdemaskowane przez jej własną przyjaciółkę. Narrator z cynizmem przyznaje, że „zawsze były mi pomocne od progu”, traktując kobiety jako narzędzia lub źródła rywalizacji. Wskazuje również, że kobieta „wygląda za dobrze, by nie mieć w kobietach wrogów”, co sugeruje zazdrość i dalsze zdrady. Mimo upływu czasu i wielu kolejnych kobiet („pijana arytmetyka”), kobieta z piosenki wciąż powraca w jego myślach, wysyłając znaki w jego urodziny. To natrętne wspomnienie, które „morduje mu pamięć jak naboje”, pokazuje, że nawet najbardziej bezwzględne odrzucenie nie jest w stanie całkowicie wymazać śladów przeszłości. Finalne wersy, mówiące o dzwoniącym telefonie i wierze, sugerują uniwersalność trudnych doświadczeń miłosnych – „chyba każdy kiedyś ma to przeżyć”. Utwór „Spierdalaj” jest wstrząsającą analizą męskiej toksyczności, samotności i zniszczenia, które niesie za sobą brak empatii i odpowiedzialności w relacjach międzyludzkich, pozostawiając słuchacza z refleksją nad cienką granicą między miłością a nienawiścią oraz bólem wynikającym z odrzucenia.