Interpretacja Aber Dich gibt's nur einmal für mich - Semino Rossi

Piosenka „Aber Dich gibt's nur einmal für mich” w wykonaniu Semino Rossiego, choć dla wielu jest kwintesencją jego twórczości, w rzeczywistości jest coverem popularnego hitu niemieckiego tria schlagerowego Nilsen Brothers z 1965 roku. Oryginalna kompozycja Josefa „Pepe” Ederera (znanego jako Pit) z tekstami Heinza Guleya i Waltera Leykaufa, stała się ponadczasowym klasykiem. Rossi, wykonując ją w swojej charakterystycznej, pełnej pasji interpretacji, tchnął w nią nowe życie dla współczesnych słuchaczy, czego dowodem są liczne wykonania od 2006 roku, w tym te z Andreą Berg.

Tekst utworu to poetycka deklaracja bezwarunkowej i wyłącznej miłości, oparta na kontraście między obfitością świata a niezastąpioną wartością ukochanej osoby. Pierwsze strofy, „Es gibt Millionen von Sternen, unsere Stadt, die hat tausend Laternen. Gut und Geld gibt es viel auf der Welt, aber dich gibt's nur einmal für mich”, natychmiast wprowadzają ten motyw. Gwiazdy, latarnie, bogactwo materialne – wszystko to jest w nadmiarze, ale podmiot liryczny podkreśla, że wśród tego bogactwa tylko jedna osoba jest naprawdę unikatowa i niepowtarzalna. To nie tylko stwierdzenie o wyjątkowości miłości, ale i o jej transcendencji ponad materialny świat.

Podobnie rzecz ma się z ludzkimi relacjami: „Es gibt tausend Lippen, die küssen, und Pärchen, die sich trennen müssen. Freud' und Leid gibt es zu jeder Zeit, aber dich gibt's nur einmal für mich”. Miłość, pożądanie, radość i smutek są częścią uniwersalnego ludzkiego doświadczenia, ale nawet w obliczu tej wszechobecności emocji i interakcji, ukochana osoba pozostaje absolutnie jedyna. Ten refreniczny zwrot, powtarzany z naciskiem, staje się mantrą, credo podmiotu lirycznego.

Centralnym punktem emocjonalnym piosenki jest fragment: „Schon der Gedanke, daß ich dich einmal verlieren könnt', daß dich ein and'rer Mann einmal sein Eigen nennt. Es macht mich traurig, weil du für mich die Erfüllung, was wär die Welt für mich, ohne dich”. Tu idylliczny obraz zostaje zakłócony przez głęboki lęk. Lęk przed utratą, przed tym, że ukochana osoba mogłaby stać się „własnością” innego mężczyzny. Ta konkretna fraza, „ein and'rer Mann einmal sein Eigen nennt”, wywoływała w przeszłości pewne kontrowersje i dyskusje dotyczące patriarchalnego wydźwięku, sugerującego, że kobieta jest rodzajem posiadłości. Należy jednak pamiętać o kontekście powstania utworu w połowie lat 60. i interpretować ją raczej jako wyraz desperackiej zazdrości i strachu przed całkowitą utratą, niż dosłowne traktowanie ukochanej jako mienia. Dla podmiotu lirycznego utrata tej osoby oznacza utratę „spełnienia” (die Erfüllung), a świat bez niej staje się pusty i pozbawiony sensu. Jest to dramatyczne podkreślenie, jak bardzo ta miłość definiuje jego istnienie.

Powtórzenie motywów w kolejnych strofach, np. „Es gibt sieben Wunder der Erde, tausend Schiffe fahren über die Meere”, tylko wzmacnia główną tezę: niezależnie od wszelkich cudów i majestatu świata, nic nie może równać się z wartością i wyjątkowością ukochanej osoby. Ta piosenka, będąca evergreenem niemieckiego schlagera, trafia do serc słuchaczy dzięki swojej prostej, a jednocześnie głębokiej emocjonalności. Jest to hymn na cześć jedynej, niezastąpionej miłości, która nadaje życiu sens i bez której świat traci swoje barwy. Semino Rossi, z jego aksamitnym głosem i charyzmą, doskonale oddaje tę mieszankę zachwytu, podziwu i lęku, czyniąc tę interpretację wzruszającą i niezapomnianą.