Interpretacja Good Boy - Paris Paloma

Piosenka „Good Boy” autorstwa Paris Palomy to ostra, poetycka krytyka współczesnego systemu patriarchalnego i kapitalistycznego, a także mężczyzn, którzy w nadziei na zdobycie władzy i bogactwa ślepo służą tym, którzy stoją na szczycie. Utwór rozpoczyna się mocnym, wypowiedzianym przez nagrodzoną Oscarem aktorkę Emmę Thompson, wstępem: „Wiedziałam, że pewnego dnia będę musiała patrzeć, jak potężni mężczyźni spalą świat. Po prostu nie spodziewałam się, że będą takimi nieudacznikami”. To wprowadzenie od razu nadaje ton piosence – ton zuchwałości, rozczarowania i swoistego współczucia dla tych, którzy, pozornie kontrolując, są w rzeczywistości żałośnie niekompetentni.

Paloma, znana z poruszania tematów społecznych, zwłaszcza feminizmu, po sukcesie utworu „Labour”, kontynuuje swoją misję, zwracając uwagę na nierówności i seksizm obecne w świecie. „Good Boy” to w istocie przesłanie do mężczyzn, sugerujące, że mają oni więcej wspólnego z „codziennymi kobietami” niż z bilionerami i „rolnymi wzorcami” z manosfery, których bezmyślnie idealizują. Artystka zachęca ich, by nie byli „grzecznymi chłopcami” tego systemu, który ostatecznie ich zdradza i izoluje.

Główna metafora utworu – „dobry chłopiec” (Good Boy) – nawiązuje do posłusznego psa, który z podkulonym ogonem stoi u boku bogatego pana. Mężczyźni ci, określani jako „słudzy wyższej władzy”, biorą udział w „marnej rywalizacji”, sprzedając swoje dusze w zamian za iluzję awansu. Obraz „spoconego od wspinaczki” pracownika biurowego, żołnierza czy prezesa, który krwawi i jest ślepy na rzeczywistość, doskonale oddaje daremny trud i ofiary, jakie ponoszą w pogoni za pustą władzą. Paloma śpiewa, że nigdy nie widziała bardziej „żałosnego stworzenia”.

Kluczowym elementem tekstu jest metafora „picia władzy jak słonej wody, ponieważ nie umie pływać”. Słona woda, choć pozornie zaspokaja pragnienie, w rzeczywistości prowadzi do odwodnienia i śmierci. Podobnie pogoń za taką władzą, choć wydaje się obiecywać spełnienie, prowadzi do destrukcji i pustki. To samoograniczające się działanie, w którym mężczyźni są przekonani, że wspinają się po „schodach” do „wieży”, podczas gdy w rzeczywistości „merdają ogonami, nosząc obrożę” i podążają w „pełnym kręgu”. W chórkach słychać nawet szczekanie psa, co dodatkowo podkreśla to uczucie pogardy i kondescencji.

Piosenka z precyzją wskazuje na tragiczną stratę, której doświadczają ci „grzeczni chłopcy” – „tragedię utraty wszystkiego, czego nigdy nie skosztują”. Mowa o czystości rzeki, miodzie na języku, drzwiach otwartych na wspólnotę – prostych, prawdziwych przyjemnościach i więziach, które są zaniedbywane na rzecz iluzorycznej potęgi. Paloma podkreśla, że „nawet psy wiedzą, żeby nie pić słonej wody”, co jest ironicznym komentarzem do braku samoświadomości i instynktu samozachowawczego u tych, którzy dają się wykorzystywać.

W kontraście do nich, pojawia się perspektywa tych, którzy stoją poza tym systemem: „Pieśni śpiewane w ciemnych czasach, ogień wśród śniegu”. To ci, którzy „będą układać swój stos” i znajdą własną radość, której „grzeczni chłopcy” nigdy nie doświadczą. Artystka zwraca uwagę, że ci, którzy walczą o władzę, często kończą z „epidemią samotności”, nie otrzymując żadnej nagrody za swoją obronę systemu, stając się jedynie „nieopłacanym działem marketingowym dla władzy”.

„Good Boy” to zatem utwór głęboko polityczny i społeczny, który z gorzką ironią demaskuje mechanizmy patriarchatu i kapitalizmu, a także nawołuje do refleksji nad prawdziwą wartością władzy i ceny, jaką się za nią płaci. To wezwanie do mężczyzn, by dostrzegli, że są manipulowani przez system, który obiecuje im bogactwo i status, ale w rzeczywistości prowadzi do izolacji i niespełnienia. Wideoklip do piosenki, wyreżyserowany przez Georgie Cowan-Turner, z udziałem Toma Blytha, również satyrycznie przedstawia patriarchalne struktury w miejscu pracy, wizualnie wzmacniając przekaz Palomy.