Interpretacja Niech mówią, że to nie jest miłość - Olga Szomańska, Przemysław Branny & Piotr Rubik

Piosenka "Niech mówią, że to nie jest miłość", zaśpiewana przez Olgę Szomańską i Przemysława Brannego pod batutą Piotra Rubika, to utwór, który głęboko zakorzenił się w świadomości polskiej publiczności, stając się jednym z największych przebojów pierwszej dekady XXI wieku. Tekst autorstwa Zbigniewa Książka w połączeniu z muzyką Piotra Rubika stworzył kompozycję o niezwykłej sile emocjonalnej, opowiadającą o miłości, która nie poddaje się zewnętrznym ocenom i osądom.

Słowa utworu zaczynają się od konstatacji: "Mówią, mówią, że to nie jest miłość... nie, że się tylko zdaje, zdaje im". Ten refren stanowi centralny punkt interpretacji, podkreślając oporny i niezłomny charakter uczucia, które jest wystawione na krytykę otoczenia. Inni "mówią, że to wszystko skończy się", bagatelizując siłę związku, sprowadzając go do "koralików wspólnych lat i zim" czy "fotek, gdzie na zawsze ona z nim". Jednakże podmiot liryczny nie przejmuje się tymi głosami, koncentrując się na istocie łączącej go relacji.

Piosenka jest częścią oratorium Tu Es Petrus z 2005 roku, będącego drugą odsłoną słynnego "Tryptyku Świętokrzyskiego" Piotra Rubika, poświęconego między innymi osobie Jana Pawła II. Choć całe oratorium ma głębokie przesłanie religijne, sam singiel "Niech mówią, że to nie jest miłość" nabrał uniwersalnego wymiaru, stając się hymnem o miłości, która czerpie siłę z codzienności i wspólnych, choćby drobnych, chwil. Jak zauważył sam Piotr Rubik w jednym z wywiadów, sukces tego utworu był zupełnie niespodziewany i udowodnił, że nie należy tworzyć "pod publiczkę", lecz podążać za głosem serca. Z pozycji kompozytora, Rubik stał się frontmanem, co jest zjawiskiem niezwykłym w świecie muzyki.

Fragmenty takie jak "To pachnący chlebem dom", "Z roześmianą buzią twą", "Twój policzek, kiedy mróz", "Na pierzynie Wielki Wóz" czy "Wspólne radowanie byle czym" malują obraz miłości dojrzałej, opartej na prostocie, bliskości i docenianiu małych rzeczy. To uczucie, które przetrwało "zmierzchy z nagłym brakiem tchu" i "noce bez godziny snu", nabiera wartości wbrew, a może właśnie dzięki, trudnościom i codzienności. Jest to miłość, która dla zakochanych jest całymi Tatrami wzdłuż i wszerz i tęczą wstążki, kiedy deszcz.

Utwór zdobył ogromną popularność, zajmując pierwsze miejsce w plebiscycie "Przebój Lata Jedynki 2005" na Festiwalu Jedynki w Sopocie, a także otrzymując "SuperJedynkę" na 43. KFPP w Opolu i pierwszą nagrodę na TOPTrendy Festiwal w Sopocie w 2007 roku. Stał się też inspiracją dla powszechnego powiedzenia "klaskać u Rubika", co nawiązuje do charakterystycznego klaskania chóru w piosence. Sama Olga Szomańska, której kariera dzięki temu występowi nabrała rozpędu, przyznała w jednym z wywiadów, że jej syna bawi fakt, iż "jego stara klaskała u Rubika". Ta współpraca otworzyła jej drzwi do wielu innych projektów, w tym do występów u boku Andrei Bocellego.

Sukces piosenki był na tyle duży, że w pewnym momencie pojawiły się plany stworzenia musicalu o tym samym tytule, którego libretto miał napisać Zbigniew Książek, a spektakl miał rozpoczynać się właśnie tym przebojem. Pokazuje to, jak głęboko utwór wpłynął na kulturę popularną i jakie wzbudził emocje. Mimo rozpadu duetu Rubik-Książek oraz odejścia solistów w 2007 roku po konflikcie z Agencją Duo, "Niech mówią, że to nie jest miłość" pozostaje ponadczasowym świadectwem uczucia, które nie potrzebuje niczyjej aprobaty, by być prawdziwym i niepodważalnym. Podkreśla wartość autentyczności i siły wewnętrznego przekonania o głębi łączącej dwoje ludzi.