Interpretacja Vallomás - Locomotiv GT

"Vallomás", co po węgiersku oznacza wyznanie lub spowiedź, to jedna z najbardziej rozpoznawalnych i poruszających ballad legendarnego węgierskiego zespołu rockowego Locomotiv GT. Utwór pochodzi z ich trzeciego albumu studyjnego zatytułowanego "Bummm!", wydanego w 1973 roku. To właśnie ten album przyniósł zespołowi prawdziwą popularność i sukces w ojczyźnie, po wcześniejszych eksperymentach z progresywnym rockiem, które bardziej podobały się za granicą.

Tekst piosenki, którego autorem jest Anna Adamis, żona ówczesnego perkusisty Józsefa Lauxa, jest wzruszającym hymnem na cześć absolutnej, niezmiennej i fundamentalnej miłości. Adamis była odpowiedzialna za większość wczesnych tekstów Locomotiv GT, zanim po 1977 roku pałeczkę przejęli Dusan Sztevanovity i Gábor Presser. Utwór "Vallomás" jest doskonałym przykładem jej lirycznego talentu, który potrafi uchwycić głębię ludzkich uczuć poprzez poetyckie i metaforyczne obrazy. Muzykę do piosenki skomponował Tamás Barta, gitarzysta, który opuścił zespół w 1974 roku, podczas trasy koncertowej po Stanach Zjednoczonych.

Pierwsza zwrotka rozpoczyna się od serii hiperbol, które obrazują niemożliwe, wręcz kosmiczne wydarzenia: "Előbb lépnek el a hegyek, / Előbb szólnak rád a kövek, / Előbb megy vissza a folyó, / Mint téged elér egy szó." – "Prędzej odejdą góry, / Prędzej przemówią do ciebie kamienie, / Prędzej rzeka cofnie się, / Niż dotrze do ciebie jedno słowo." Ten początkowy fragment od razu ustanawia ton utworu, podkreślając niepodważalność i nadzwyczajność uczucia. Kontynuacja, "Előbb téved el egy madár, / Mint még egyszer az, ki végre rád talált," – "Prędzej zbłądzi ptak, / Niż ten, kto w końcu cię odnalazł, znów odejdzie," wzmacnia to przesłanie, sugerując, że znalezienie tej osoby było wydarzeniem na miarę cudu, a utrata jej byłaby czymś sprzecznym z naturą.

Refren stanowi serce "Vallomás", będąc najczystszą deklaracją miłości: "Az vagy nekem mint földnek az ég, / Az vagy nekem, mint égnek a kék, / Az vagy nekem, mint télnek a hó, / Az vagy nekem, mint csendnek a szó." – "Jesteś dla mnie jak dla ziemi niebo, / Jesteś dla mnie jak dla nieba błękit, / Jesteś dla mnie jak dla zimy śnieg, / Jesteś dla mnie jak dla ciszy słowo." Te porównania są esencjonalne, zestawiając osobę ukochaną z fundamentalnymi, nierozerwalnymi i definiującymi elementami świata. Miłość staje się tu siłą tak podstawową, że jej brak oznaczałby zburzenie całego porządku rzeczy. Ukochana osoba jest nie tylko częścią, ale wręcz definicją bytu podmiotu lirycznego.

Druga zwrotka kontynuuje ten sam motyw niemożliwości i absolutnego oddania: "Előbb fagynak meg a szavak, / Előbb csalhatod meg magad, / Előbb felejted el neved, / Mint elengedném két kezed," – "Prędzej zamarzną słowa, / Prędzej oszukasz samego siebie, / Prędzej zapomnisz swoje imię, / Niż ja wypuszczę twoje dłonie." Te obrazy wzmacniają ideę nieodwracalności i bezwarunkowości więzi. Finał tej zwrotki, "Előbb ne lássam az eget, / Mint, hogy elfordítod tőlem léptedet," – "Prędzej niech nieba nie zobaczę, / Niż odwrócisz ode mnie swoje kroki," to potężna przysięga, symbolizująca całkowite uzależnienie szczęścia i sensu życia od obecności drugiej osoby. Podmiot liryczny jest gotów poświęcić swoje zmysły, a nawet samego siebie, byle tylko ukochana osoba nie odeszła.

Ciekawostką jest fakt, że istnieje angielska wersja utworu zatytułowana "Confession", która została nagrana w 1973 roku w Londynie i jest nieco dłuższa od oryginału. Locomotiv GT, znany również jako LGT, powstał w 1971 roku w Budapeszcie, założony przez czterech znanych muzyków węgierskiej sceny rockowej: Gábora Pressera, Józsefa Lauxa (obaj z Omegi), Károly'a Frenreisza (z Metro) i Tamása Bartę (z Hungárii). Zespół szybko zyskał międzynarodowe uznanie, będąc jedyną grupą z Europy kontynentalnej, która wystąpiła na prestiżowym Great Western Express Festival w Anglii w 1972 roku, obok takich gwiazd jak Genesis czy The Beach Boys.

"Vallomás" to pieśń, która przekracza granice języka i czasu. Jej uniwersalne przesłanie o miłości niepodważalnej, fundamentalnej i esencjonalnej rezonuje z każdym, kto doświadczył tak głębokiego uczucia. Poprzez obrazy z natury i codzienne, a zarazem monumentalne porównania, Anna Adamis i Tamás Barta stworzyli utwór, który pozostaje hymnem na cześć jednej z najsilniejszych ludzkich emocji. Świadczy to o twórczej dojrzałości zespołu, który potrafił połączyć rockowe brzmienie z głęboką wrażliwością liryczną, cementując swoją pozycję jako jednej z najważniejszych formacji w historii węgierskiego rocka.