Interpretacja Głuchy telefon - Jakub Skorupa

„Głuchy telefon” Jakuba Skorupy to utwór głęboko osadzony w melancholii i introspekcji, będący czwartym oficjalnym singlem zapowiadającym debiutancki album artysty, „Zeszyt pierwszy”, wydany 11 marca 2022 roku. Sam Skorupa w wywiadach przyznaje, że jego twórczość to „melancholijny mix rapowej narracji z alternatywnym brzmieniem”. Piosenka ta, często określana jako „soundtrack złamanych serc”, w dosadny sposób opowiada o próbie uwolnienia się od toksycznej relacji, co potwierdzają źródła takie jak Polskie Radio.

Centralnym motywem utworu jest nieustanna walka z przeszłością i pragnienie „wyleczenia się z ciebie”. Powtarzające się frazy „Próbuję się wyleczyć z ciebie” oraz „Tak chciałem biec, ale jednak się tu kręcę” doskonale oddają ten wewnętrzny konflikt – chęć pójścia naprzód i rozpoczęcia nowego etapu, która zderza się z niemożnością definitywnego oderwania się od wspomnień czy osoby z przeszłości. To poczucie uwięzienia w cykliczności bólu i niemożności ucieczki przed nim jest niemal fizycznie odczuwalne. Artysta w wywiadzie dla Polskiego Radia określił ten utwór jako „najbardziej osobistą wypowiedź, na jaką – jak dotąd – sobie pozwolił”, dodając, że pisanie tekstu było „podróżą w głąb siebie, w poszukiwaniu odpowiedzi na pytanie 'kim jestem, kiedy ciebie nie ma'”. Ta refleksja nad własną tożsamością w obliczu utraty jest kluczowa.

Tekst piosenki ukazuje stan emocjonalnej dezorientacji: „Gdy nic nie czułem, czułem się bezpieczniej / Teraz tracę grunt i lecę”. To linijka, która doskonale oddaje paradoks ludzkiej psychiki – czasem bezpieczniej jest nie czuć nic, aby uniknąć bólu. Moment, w którym uczucia powracają, staje się równocześnie momentem utraty kontroli i poczucia zagubienia. Wspomnienia, „które widzę wszędzie”, są jak natrętne zjawy, uniemożliwiające pełne wyzdrowienie i zatrzymujące podmiot liryczny w przeszłości.

Metafora „Głuchego telefonu” jest tu niezwykle trafna. Jak w dziecięcej zabawie, gdzie wiadomość ulega zniekształceniu, tak i w życiu podmiotu lirycznego komunikacja z otoczeniem, a być może i z własnymi uczuciami, jest zaburzona. „Głuchy telefon mówi mi co będzie / Głuchy telefon, poza tym nic więcej” – te słowa sugerują, że przyszłość jawi się jako niejasna, może nawet zdeterminowana przez nieprzetrawione echa przeszłości. Nie ma jasnych odpowiedzi, jedynie szumy i domysły. Ta metafora może również symbolizować brak możliwości dialogu z osobą, z którą relacja się zakończyła, lub jej brak odpowiedzi na próby kontaktu, co pozostawia podmiot liryczny w zawieszeniu i niepewności.

Interesującym i bardzo dosadnym porównaniem jest fragment: „Dalej wisisz na liście gości, obok lżejszych uzależnień”. Ta linijka wyraźnie pozycjonuje utraconą relację jako nałóg, co doskonale oddaje jej siłę i trudność w uwolnieniu się. Uzależnienie emocjonalne, choć często niedoceniane, jest równie paraliżujące co inne formy nałogów. Skorupa, rocznik '86, jest częścią pokolenia, które coraz bardziej otwarcie mówi o problemach emocjonalnych i terapii, co nadaje tej linii dodatkowy kontekst.

Ostatnie sekwencje, w których słyszymy fragment wiadomości na automatycznej sekretarce: „Cześć, nie mogę teraz rozmawiać, zostaw wiadomość / No siema, dzwonię, żeby ci powiedzieć, że / Próbuję się wyleczyć z ciebie / Dalej wisisz na liście gości”, wzmacniają poczucie niedopowiedzenia i niemożności domknięcia. To, co nie zostało wypowiedziane bezpośrednio, zostaje zapisane w przestrzeni nieobecności, w próbie jednostronnej komunikacji, która symbolizuje ciągłe zmaganie z niezakończonym uczuciem. Sam artysta wspomina, że swoje teksty tworzy głównie w podświadomości, a ich ostateczny kształt i znaczenie uświadamia sobie dopiero podczas pracy nad nimi, co wskazuje na intuicyjny i bardzo osobisty charakter jego twórczości. Jakub Skorupa często tworzy „prywatną ścieżkę dźwiękową pokolenia milenialsów”, a „Głuchy telefon” idealnie wpisuje się w ten trend, będąc odzwierciedleniem głębokich przeżyć, frustracji i marzeń.