Interpretacja I don't like rainy days - Gina T

Tekst piosenki „I Don’t Like Rainy Days” autorstwa Gina T to głęboka i wzruszająca ballada, która wykorzystuje metaforę deszczu do wyrażenia stanu głębokiego smutku, straty i rozczarowania miłością. Od pierwszych wersów utwór zanurza słuchacza w melancholijną atmosferę, gdzie deszczowe dni stają się synonimem emocjonalnego chłodu i braku nadziei. Piosenkarka, holenderska artystka Gina Tielman, znana z kariery w muzyce eurodisco, dance i pop rozpoczętej w latach 80., w tym utworze prezentuje bardziej introspekcyjną i osobistą stronę swojej twórczości.

Powtarzający się refren „I don't like rainy days / I don't like clouds when they are grey / The wind blows coldness on my face / I don't like rainy days” nie tylko stanowi centralny motyw liryczny, ale także podkreśla przytłaczające i wszechogarniające uczucie niezadowolenia, które bohaterka piosenki odczuwa w obliczu niesprzyjającej pogody, a co za tym idzie – w obliczu trudnych emocji. Szare chmury i zimny wiatr to bezpośrednie odzwierciedlenie pustki i bólu, które zapanowały w jej życiu. To nie tylko dyskomfort fizyczny, ale przede wszystkim duchowy.

W kolejnych zwrotkach emocje narastają, a niechęć do deszczu przeradza się w wręcz nienawiść do „tych szarych, szarych dni”. Pojawia się fundamentalne pytanie: „Tell me where, tell me where's the sun”, które symbolizuje desperackie poszukiwanie szczęścia, ciepła i światła, które zniknęły wraz z odejściem ukochanej osoby. Zwrot „'Cause since you let me all alone / The whole world cried with me / And it seems the sun will never never shine again” jednoznacznie wskazuje na przyczynę tego stanu – rozstanie. Poczucie, że „cały świat płakał razem ze mną”, potęguje dramaturgię, ukazując ogrom bólu, który wydaje się być tak wszechobecny, że nawet natura współodczuwa stratę bohaterki. Brak nadziei na powrót słońca jest potężnym wyrazem głębokiej beznadziei i niemożności wyobrażenia sobie przyszłości bez tej drugiej osoby.

Utwór, wydany w 1999 roku, niesie ze sobą dodatkową warstwę interpretacyjną, biorąc pod uwagę fakt, że Gina Tielman wyszła za mąż za swojego producenta, Adama Schairera, w 1998 roku. Ten kontekst może sugerować, że „I Don’t Like Rainy Days” nie jest dosłownym odzwierciedleniem jej osobistych doświadczeń w momencie wydania, lecz raczej uniwersalną opowieścią o złamanym sercu, którą artystka, będąc również zdolną autorką tekstów piszącą dla siebie i innych (także pod pseudonimem Gordon Namleit), mogła stworzyć, czerpiąc z wcześniejszych przeżyć lub empatyzując z cudzymi. Piosenka jest dowodem na to, że nawet twórcy kojarzeni z dynamicznymi rytmami potrafią poruszać najdelikatniejsze struny ludzkiej duszy.

Deszczowe dni stają się też wyzwalaczem bolesnych wspomnień: „That brings back sad memories in my head / I don't like when tears are in my eyes”. To deszcz, z jego monotonnym szumem, otwiera furtkę do przeszłości, przywołując obrazy utraconej miłości i sprawiając, że łzy płyną, symbolizując niezakończoną żałobę. Wiatr, „który dmucha przez moje włosy”, staje się przypomnieniem o bliskości, która wydawała się wieczna: „I thought that our love would never end”. Pytanie „Tell me why, tell me why did you hurt me” jest bezpośrednim, gorzkim zarzutem i poszukiwaniem sensu w bezsensownym cierpieniu. Płacząc w deszczu, bohaterka piosenki ukrywa swoje łzy, pozwalając, by mieszały się z kroplami wody, co czyni jej smutek jeszcze bardziej intymnym i poruszającym. Cały świat ponownie wydaje się płakać razem z nią, a perspektywa powrotu słońca (szczęścia) pozostaje odległa i mglista.

„I Don’t Like Rainy Days” to ponadczasowa oda do melancholii, która, choć prostymi słowami, maluje obraz głębokiego, osobistego bólu. To przypomnienie, że nawet w twórczości eurodisco, której Gina T jest reprezentantką, jest miejsce na szczere i uniwersalne emocje, które rezonują ze słuchaczem niezależnie od gatunku czy epoki.