Interpretacja Blues Away - Erasure

Piosenka "Blues Away" duetu Erasure, pochodząca z ich szóstego studyjnego albumu I Say I Say I Say wydanego w 1994 roku, to utwór, który porusza głębokie tematy wewnętrznego zamętu, poszukiwania zrozumienia i nadziei na odnalezienie ukojenia. Utwór, skomponowany przez Vince'a Clarke'a i Andy'ego Bella, jest przykładem charakterystycznej dla zespołu mieszanki emocjonalnych tekstów z melancholijną, acz chwytliwą melodią synth-popową.

Tekst rozpoczyna się od słów "Can you see this predilection / Rushing through my head / Was a morning full of circumstance / I was seeing red", co od razu wprowadza słuchacza w stan silnych emocji, niemal przytłoczenia. Podmiot liryczny czuje się rozdarty, a jego "predylekcja" (skłonność, upodobanie) pędząca przez głowę sugeruje natłok myśli, być może obsesyjnych, które prowadzą do frustracji i "widzenia czerwieni" – symbolu gniewu lub skrajnego wzburzenia. Powtarzające się pragnienie "Put my blues away" jest centralnym motywem, wyrażającym chęć odłożenia na bok smutku, lęku czy depresji, choć jednocześnie sygnalizującym trudność w osiągnięciu tego stanu. Wers "Navigation gone astray / Went any way I could" maluje obraz zagubienia i braku kierunku, wzmocniony poczuciem bezcelowości: "Haven't got the time of day / Cannot see why I should". Ten fragment rezonuje z opowieściami Andy'ego Bella o jego procesie twórczym, często charakteryzującym się pisaniem tekstów w nocy, w "strumieniu świadomości", niekiedy z lampką whisky, co mogło prowadzić do poczucia braku "wewnętrznego zegara" i dezorientacji, podobnej do tej wyrażonej w piosence.

Refren – "I can hope / I can pray / Until you / Find me / Someday" – stanowi powtarzające się zaklęcie nadziei, będące emocjonalnym rdzeniem utworu. Pomimo chaosu i smutku, istnieje wiara w przyszłe odnalezienie ukojenia lub bliskiej osoby. Jest to wyraz fundamentalnej potrzeby ludzkiej nadziei, która pozwala przetrwać trudne chwile.

Kolejne zwrotki pogłębiają poczucie wewnętrznego zmagania. "Always had my reservations / Who am I to blame / Walked into the ring of fire / Heart in a wall of flames" opisuje wahanie i świadome wejście w bolesną sytuację, za którą podmiot liryczny nie wie, kogo obwiniać. Obraz "pierścienia ognia" i "serca w ścianie płomieni" to potężne metafory emocjonalnego cierpienia i pasji, która spala. Emocje "running riot / Through the neighborhood / Screaming in the dead of night / I wish to be understood" ukazują rozszalałe, niekontrolowane uczucia, które domagają się uwagi i, co najważniejsze, zrozumienia. Ten desperacki krzyk w ciszy nocy, aby być zrozumianym, jest uniwersalnym pragnieniem każdego, kto zmaga się z wewnętrznym bólem.

Ostatnia sekcja utworu, z bezpośrednim zwrotem "Hey little darlin' / Tell me where you are 'cause / I ain't got 20/20 vision / And I know you're here / Somewhere / And it's nearly bedtime / And I'm getting lonely", przenosi utwór na bardziej osobisty poziom. Tutaj poczucie zagubienia staje się bardziej konkretne – to brak "20/20 vision" (doskonałego wzroku) sugeruje nie tylko fizyczne, ale i metaforyczne trudności w dostrzeżeniu ukochanej osoby lub drogi do niej. Zbliżająca się "godzina snu" i narastająca samotność potęgują desperację poszukiwania.

"Blues Away" jest utworem bardzo osobistym i rezonującym z fanami, którzy często uznają go za jeden z najlepszych w dorobku Erasure. Piosenka doskonale wpisuje się w szersze tematy twórczości duetu, które często dotyczą poszukiwania tożsamości, wyrażania siebie i pragnienia akceptacji, co jest szczególnie istotne w kontekście publicznej osoby Andy'ego Bella, jednego z pierwszych otwarcie homoseksualnych artystów w popkulturze. Utwór ten, choć niekoniecznie o miłości romantycznej, opowiada o uniwersalnym doświadczeniu wewnętrznej walki i niezłomnej nadziei na odnalezienie światła w mroku.