Interpretacja Levon - Elton John

Elton John i jego długoletni partner tekściarz Bernie Taupin stworzyli w 1971 roku utwór „Levon”, który stał się jednym z najbardziej charakterystycznych dzieł z albumu Madman Across the Water. Piosenka, choć początkowo nie osiągnęła szczytów list przebojów (dotarła do 24. miejsca na liście Billboard Hot 100 w USA i 6. w Kanadzie), zyskała status klasyka, utrzymując się przez dziesięciolecia w radiowych playlistach rockowych i adult contemporary. Ten trwały sukces jest dowodem na złożoność i głębię utworu, który zręcznie łączy epicką narrację z intymnym studium postaci.

Centralną postacią piosenki jest Levon, mężczyzna, który „nosi ranę wojenną niczym koronę”. Ten obraz sugeruje, że jego przeszłe doświadczenia, być może traumatyczne, stały się źródłem pewnego rodzaju godności lub tożsamości. Levon to człowiek zamożny – „lubi swoje pieniądze, zarabia dużo, jak mówią” – spędzający dni na ich liczeniu „w garażu przy autostradzie”. To maluje obraz życia, które choć materialnie zabezpieczone, może być monotonne i odizolowane. Levon nadaje swojemu synowi imię Jezus, „bo lubi to imię”, i posyła go do „najlepszej szkoły w mieście”. Decyzja o nadaniu imienia Jezus, w połączeniu z narodzinami Levona w Boże Narodzenie ("urodził się jako biedak pionkowi w Boże Narodzenie"), dodaje piosence warstwę religijnych aluzji. W tekście padają słowa o „New York Times, który powiedział: ‘Bóg umarł’ i ‘wojna się zaczęła’”, co silnie osadza narrację w kontekście przełomowych zmian społecznych i kulturowych początku lat 70., kiedy to kryzys wiary i narastające konflikty stanowiły tło dla życia pokolenia. W tym samym dniu, gdy ogłoszono śmierć Boga i początek wojny, „Alvin Tostig ma dziś syna”, i „będzie on Levonem”, idąc „zgodnie z rodzinnym planem”. To wyrażenie podkreśla presję tradycji i oczekiwań, które spoczywają na Levonie, a później na jego synu.

Mimo początkowych spekulacji, że imię Levon zostało zaczerpnięte od Levona Helma z zespołu The Band, Bernie Taupin w 2013 roku zaprzeczył tej inspiracji, twierdząc, że po prostu „lubił to imię”, a tekst był „swobodnym pisaniem”, z „ciekawymi linijkami, które po prostu się pojawiły”. Sam Elton John jednak, odnosząc się do faktu, że jego własny syn, Zachary, urodzony w Boże Narodzenie, otrzymał imię Levon, wskazał na związek z tekstem o narodzinach "biedaka pionkowi w Boże Narodzenie". Co ciekawe, Levon Helm podobno nie przepadał za tą piosenką, komentując, że „Anglicy nie powinni bawić się amerykańskimi zwrotami”.

Interpretacja samego Eltona Johna wskazuje, że piosenka „jest o człowieku, który nudzi się robieniem tego samego. To po prostu ktoś, kto nudzi się pompowaniem balonów i chce od tego uciec, ale nie może, bo to rodzinny rytuał”. Ta interpretacja znajduje odzwierciedlenie w dalszej części utworu: Levon „sprzedaje balony z kreskówek w mieście”, a „rodzinny biznes kwitnie”. Jednak jego syn, Jezus, pompuje balony przez cały dzień i „siedzi na huśtawce na werandzie, obserwując, jak latają”. Ten obraz symbolizuje odmienne pragnienia pokoleń. Jezus „chce lecieć na Wenus”, „zostawiając Levona daleko w tyle”, co jest silną metaforą dążenia do ucieczki, do czegoś większego i bardziej znaczącego niż utrwalona rodzinna tradycja. Podczas gdy Jezus marzy o wolności, Levon, uwięziony w swoim „rodzinnym rytuale”, „powoli umiera”. Jest to poruszający obraz stagnacji i rezygnacji, kontrastujący z ambicjami młodszego pokolenia.

Wyjątkowe aranżacje orkiestrowe Paula Buckmastera dodają piosence majestatycznego i dramatycznego tonu, wzmacniając jej epicki charakter. Elton John, ze swoim ekspresyjnym wokalem i grą na pianinie, ożywia postać Levona, nadając głębię tej złożonej opowieści o pragnieniu wolności, ciężarze oczekiwań i konflikcie międzypokoleniowym. „Levon” pozostaje nie tylko dowodem na mistrzostwo duetu John-Taupin, ale także uniwersalną opowieścią o poszukiwaniu sensu w obliczu tradycji i nieustannych zmian.