Interpretacja Dancing Queen (ABBA cover) - Abbacadabra

Utwór „Dancing Queen” w interpretacji Abbacadabra to taneczna, energetyczna oda do młodzieńczego entuzjazmu i ulotnej magii parkietu, czerpiąca z ponadczasowego przesłania oryginału ABBA. Choć cover Abbacadabra, wydany po raz pierwszy w 1992 roku i ponownie w 1999, zyskał popularność jako remiks disco/dance, który podbił kluby i był licencjonowany przez takie wytwórnie jak Toshiba EMI i BMG, to jego rdzeń pozostaje wierny szwedzkiemu pierwowzorowi. Piosenka, której autorami są Benny Andersson, Björn Ulvaeus i Stig Anderson, zabiera słuchacza w podróż do dyskoteki, gdzie "Friday night and the lights are low" stwarzają idealną scenerię do oderwania się od rzeczywistości.

Tekst opisuje młodą dziewczynę, ledwie "seventeen", która wchodzi na parkiet, stając się natychmiast jego królową. „You can dance, you can jive, having the time of your life” to zaproszenie do beztroskiego oddania się rytmowi, do przeżywania chwili tu i teraz. Ona nie tylko tańczy – ona jest ucieleśnieniem radości, emanuje pewnością siebie i magnetyzmem. Jej obecność rozświetla salę, a inni „digging the Dancing Queen” – podziwiają ją, być może z nutą zazdrości, a może z inspiracji. Początkowy tytuł roboczy utworu ABBA brzmiał „Boogaloo”, co już samo w sobie wskazuje na taneczny charakter, który twórcy zamierzali osiągnąć. Inspiracją dla Björna i Benny’ego był rytmiczny groove George'a McCrae'a z piosenki „Rock Your Baby” oraz perkusja z albumu „Gumbo” Dr. Johna. Skandynawska grupa celowo połączyła europopowe brzmienie z dominującym w USA stylem disco, a efekt okazał się fenomenalny.

Zwrotka „You come in to look for a king” delikatnie sugeruje, że tańczyć można nie tylko dla samej przyjemności, ale i w poszukiwaniu towarzystwa, choć nacisk położony jest przede wszystkim na indywidualne doświadczenie radości. „Night is young and the music's high” – to stwierdzenie, że muzyka jest głośna i porywająca, a nie odnosi się do żadnych używek, jak bywa to błędnie interpretowane. Przez cały utwór przewija się motyw ulotności, szczególnie widoczny w refrenie: „young and sweet, only seventeen”. To podkreślenie młodości jako chwili, która przeminie, dodaje piosence słodko-gorzkiego posmaku. Anni-Frid Lyngstad z ABBA była tak wzruszona melodią instrumentalną, że rozpłakała się, mówiąc, że jest „niezwykle piękna” i „trafia prosto do serca”. Agnetha Fältskog natomiast od razu wiedziała, że utwór będzie „masywnym hitem”.

„Dancing Queen” to rzadki przykład utworu, który rozpoczyna się niemal w środku refrenu, co sprawia, że od razu wciąga słuchacza w swój wir. Piosenka została po raz pierwszy wykonana publicznie 18 czerwca 1976 roku na gali telewizyjnej z okazji zaślubin króla Szwecji Karola XVI Gustawa i Silvii Sommerlath, jeszcze przed jej oficjalnym wydaniem jako singiel. Stała się jedynym hitem ABBA, który dotarł na pierwsze miejsce list przebojów w Stanach Zjednoczonych i numerem jeden w ponad piętnastu krajach. Interpretacja Abbacadabra, choć nasycona duchem klubowego remiksu, zachowuje tę fundamentalną dwuznaczność. Z jednej strony mamy nieskrępowaną radość i wolność, z drugiej – świadomość, że te magiczne chwile są przemijające, a „Dancing Queen” pewnego dnia przestanie być „young and sweet”. To czyni piosenkę uniwersalną, rezonującą z każdym, kto kiedykolwiek czuł się niepokonany na parkiecie, a jednocześnie z tymi, którzy z nostalgią wspominają takie momenty. Ten utwór, niezależnie od wykonawcy, stał się hymnami parkietów i symbolem epoki disco, ale także odzwierciedleniem głębszych, uniwersalnych emocji.