Interpretacja No Time To Cry - The Sisters Of Mercy

Piosenka „No Time To Cry” The Sisters Of Mercy, wydana jako singiel 8 marca 1985 roku, poprzedzając ich debiutancki album First And Last And Always, to hymn o odporności i stoickim podejściu do życiowych trudności. Mimo że singiel osiągnął 63. pozycję na brytyjskiej liście przebojów, jego przesłanie rezonuje z siłą i bezkompromisowością, typową dla twórczości Andrew Eldritcha. Kompozycja muzyczna jest dziełem Craiga Adamsa, Gary’ego Marxa i Wayne’a Husseya, podczas gdy tekst napisał Andrew Eldritch. Co ciekawe, krążą pogłoski, że partie basu, zwłaszcza w utworach „Blood Money” i „Bury Me Deep”, mogły zostać zaprogramowane na legendarnej maszynie perkusyjnej Doktor Avalanche, ze względu na rzekomą niechęć basisty Craiga Adamsa do uczestnictwa w nagraniach.

Utwór rozpoczyna się od przyznania się do uniwersalnego uczucia strachu: „It's just a feeling / I get sometimes / A feeling / Sometimes / And I get frightened / Just like you / I get frightened too”. Te otwierające wersy ustanawiają ludzki wymiar doświadczenia, podkreślając, że narrator, podobnie jak każdy inny, doświadcza momentów lęku i bezbronności. Jest to jednak natychmiast kontrowane przez chór, który stanowi sedno przesłania utworu: „(no no no) No time for heartache / (no no no) No time to run and hide / (no no no) No time for breaking down / (no no no) No time to cry”. To zdecydowane odrzucenie rozpaczy i unikania bólu jest centralnym punktem kompozycji, promującym postawę determinacji w obliczu przeciwności.

Druga zwrotka zanurza się w bardziej cyniczną, a zarazem pragmatyczną perspektywę na życie. Wers „Sometimes in the world as is you've / Got to shake the hand that feeds you” sugeruje konieczność zaakceptowania niewygodnych lub trudnych sytuacji w celu przetrwania, nawet jeśli oznacza to współpracę z tymi, którzy mogą być źródłem problemów. Jest to gra słów z idiomu „nie gryź ręki, która cię karmi”, ale z gorzkim posmakiem konieczności. Kolejne wersy, „It's just like Adam says / It's not so hard to understand / It's just like always coming down on / Just like Jesus never came and / What did you expect to find”, wprowadzają odniesienia, które Eldritch często nazywał „hiperłączami” w swoich tekstach, wyrażając frustrację, gdy publiczność ich nie „rozumie”. „Adam says” może być metaforą poszukiwania sensu lub zbawienia, które nigdy się nie materializuje, wzmacniając bezpośredni ton piosenki. Inna interpretacja sugeruje, że odnosi się to do praw natury, grawitacji, zużycia – nic nie trwa wiecznie, a rzeczy „zawsze spadają”. Wzmianka „Just like Jesus never came” pogłębia poczucie rozczarowania i braku spełnienia obietnic zbawienia. W jednym z wywiadów Eldritch żartobliwie zauważył: „Gdyby Jezus kiedykolwiek wrócił, czy wyobrażasz sobie, że musiałby wysłuchać wszystkich rzeczy, które zostały zrobione w jego imieniu?”. To wskazuje na krytykę sposobu, w jaki figury religijne są interpretowane lub wykorzystywane. W kontekście Eldritcha, który często odrzucał etykietę „Ojca Chrzestnego Gotyku”, postrzegając The Sisters Of Mercy jako zespół humanistyczny i modernistyczny, te religijne odniesienia mogą być postrzegane jako komentarz do próżnych poszukiwań sensu w obliczu nieuniknionej rzeczywistości.

Powtórzenia w środkowej części utworu, „Everything will be alright / Everything will turn out fine / Some nights I still can't sleep / And the voices pass with time / And I keep”, choć pozornie optymistyczne, są naznaczone melancholią i realizmem. Narrator przyznaje, że mimo prób zachowania fasady spokoju, nadal doświadcza bezsenności i wewnętrznych „głosów”, co sugeruje, że stoicyzm jest procesem, a nie jednorazową decyzją. Jednak z biegiem czasu te wewnętrzne konflikty ustępują, a narrator trwa, podtrzymując swoją rezolucję. Końcowe wersy, „No time for tears / No time to run and hide / No time to be afraid of fear / I keep no time to cry”, podsumowują tę filozofię: nie ma czasu na łzy, na ucieczkę, na strach przed samym strachem. To wezwanie do wewnętrznej siły, do aktywnego odrzucenia załamania i kultywowania odporności. Andrew Eldritch, ze swoim potężnym głosem, przenosi te emocje na słuchacza, zachęcając do odnalezienia własnej emocjonalnej siły i pójścia naprzód.