Interpretacja Away - The Bolshoi

Utwór "Away" zespołu The Bolshoi, wydany w 1986 roku, to jeden z tych post-punkowych klasyków, które doskonale oddają melancholijny, mroczny i intensywny klimat lat 80. Melodie i teksty The Bolshoi, a zwłaszcza ich frontmana Trevora Tannera, często charakteryzowały się głęboką refleksyjnością i społeczną świadomością, co jest ewidentne w tej piosence. "Away" stało się kultowym faworytem wśród fanów gotyckiego rocka, new wave i muzyki alternatywnej, pomimo braku mainstreamowego rozgłosu.

Piosenka otwiera się sceną pozornego pojednania i miłości: "We're in love, let's be together / Happy times or heavy weather". Ta deklaracja jest jednak natychmiast kontrowana przez zewnętrzne naciski – "Mother says, today's a special day / So let's not fight, okay, yeah". "Specjalny dzień" może oznaczać coś tak pozornie radosnego jak ślub czy bal, lecz jednocześnie staje się katalizatorem, wywołującym na powierzchnię stłumione wspomnienia i pragnienia. Już na samym początku utwór sugeruje, że idylliczny obraz jest kruchy i łatwo narusza go gorzka rzeczywistość.

Druga zwrotka cofa nas w czasie, ukazując przeszłość bohaterki, która w szkole była "honey" – podziwiana, ale też cynicznie wykorzystująca swój urok ("The boys all loved you, you loved their money"). Jej gesty – "you'd cross your legs / And then you'd toss your hair" – malują obraz osoby świadomej swojej atrakcyjności i umiejętnie nią manipulującej. To wstęp do motywu utraconej niewinności i pragmatycznego podejścia do życia, być może jako strategii przetrwania.

Refren "Away / Yes, you get by / Away" jest sercem utworu. Jest to wyrażenie rezygnacji, ale i pewnego rodzaju wytrwałości. "You get by" (radzisz sobie, jakoś przetrwasz) nie oznacza triumfu czy szczęścia, lecz raczej bolesną zdolność do adaptacji do trudnych okoliczności, do dryfowania z prądem życia. Ten powtarzający się motyw podkreśla wszechobecne poczucie smutku i akceptacji.

Kolejne zwrotki pogłębiają obraz trudnej rzeczywistości. "Money's scarce, but family honor / Brings it home, brings it home" może sugerować, że pieniądze są zdobywane w niekoniecznie uczciwy sposób, aby utrzymać pozory i "honor rodziny". Scena "And down the shop, their tongues they snicker / TV dinners, beer and liquor" rysuje obraz ubóstwa i społecznego osądu. Społeczność plotkuje i ocenia, podczas gdy bohaterka próbuje utrzymać resztki godności w obliczu trudności.

"Skeletons fall out of cupboards / Curtains drawn, fall open to allow / The light shows up the dust / That plays around your face" to potężne metafory ujawniania sekretów i prawdy. Ukryte problemy wychodzą na jaw, a światło obnaża niedoskonałości, kurz codzienności i upływ czasu, który naznacza twarz bohaterki zmęczeniem.

W dalszej części piosenki, wers "Innocence and lies don't make a perfect match" bezpośrednio odnosi się do niemożności pogodzenia prawdy z fasadą. "Leave your door unlatched" to być może prośba o otwartość, ale też świadomość, że otwarcie się wiąże z ryzykiem. Kluczowe jest stwierdzenie "I know a word could be untrue / And yet still move you" – pokazuje ono, jak łatwo człowiek może dać się porwać iluzjom, nawet świadomy ich fałszu. Narrator rozumie tę podatność na manipulację czy samookłamywanie.

Następnie, piosenka opisuje, jak otoczenie kształtuje bohaterkę: "And all that time they bring their friends 'round / Dress you up, show you up". Jest ona ubierana, wystawiana na pokaz, wtłaczana w role, które społeczeństwo dla niej przewidziało. Narrator, początkowo wydający się być jej ukochanym, z czasem zaczyna wątpić: "But then I just don't know / I think I have to reconsider, yeah".

Ostatnie zwrotki opowiadają o bardziej konwencjonalnej ścieżce życia: małżeństwie ("she looked fine in white and lacy frills") i macierzyństwie ("she had a baby / It was painful, it was worth it"). Jednak nawet te pozornie szczęśliwe wydarzenia są przerywane obrazami cierpienia i zdrady: "And all the time they stuck the knife in / Pulled it up and twist it around". To brutalna metafora emocjonalnego bólu, sugerująca, że bez względu na zewnętrzne sukcesy, wewnętrzne rany pozostają i są wciąż na nowo rozdrapywane.

Piosenka "Away" jest często interpretowana jako tragiczna opowieść o bólu, stracie i niekończącym się smutku. Niektórzy fani spekulowali, że narratorem może być brat obserwujący ukochaną siostrę, co dodaje warstwę intymności i współczucia, jednocześnie tłumacząc pewien dystans w opisie.

Zakończenie utworu, "Well, that's fine, fine, fine", jest gorzkim akcentem, głęboko ironicznym i rezygnującym. Nie ma tu mowy o rozwiązaniu, jedynie o zaakceptowaniu niekończącego się cyklu trudności i kompromisów. Jak zauważył Trevor Tanner w jednym z wywiadów, w swoim wykonaniu bywał "histrioniczny" i chciał sprawiać wrażenie "patetycznego dziecka w szkolnym przedstawieniu", co dodaje dramatyzmu do tej narracji o życiu pełnym rozczarowań i konieczności przetrwania. The Bolshoi, unikając szufladkowania, stworzyli utwór, który pozostaje poruszający w swojej szczerości i uniwersalności ludzkiego doświadczenia walki o "przetrwanie" w życiu.