Interpretacja Everybody Wants To Rule The World - Tears For Fears

"Everybody Wants To Rule The World" zespołu Tears For Fears to utwór, który z pozornie pogodnym brzmieniem łączy głęboką refleksję nad ludzką naturą i dążeniem do władzy, stając się ponadczasowym hymnem lat 80.. Nagrana w 1985 roku piosenka, która była ostatnim dodatkiem do albumu „Songs from the Big Chair”, początkowo nie wzbudzała entuzjazmu u członków zespołu. Roland Orzabal i Curt Smith byli sceptyczni co do jej potencjału, zwłaszcza ze względu na "shuffle beat", który był obcy ich ówczesnemu stylowi. Jednak to właśnie ten "jolly" rytm przyczynił się do jej wyjątkowości. Cały proces pisania i nagrywania trwał zaledwie dwa tygodnie, co było niezwykle szybko jak na skrupulatne standardy zespołu.

Tekst piosenki rozpoczyna się od ponurego, niemal dystopijnego powitania w życiu: „Welcome to your life / There's no turning back / Even while we sleep / We will find you”. Te słowa sugerują wszechobecną kontrolę, utratę prywatności i nadzór w stylu "Wielkiego Brata", co było silnie odczuwalne w dobie zimnej wojny. To poczucie braku ucieczki od narzuconego porządku i nieuchronności przeznaczenia stanowi fundament przesłania utworu.

Refren „Acting on your best behaviour / Turn your back on mother nature / Everybody wants to rule the world” jest ostrą krytyką konformizmu i poświęcania naturalnych instynktów czy moralności w pogoni za kontrolą i dominacją. Ludzkość, w swoim nieustannym dążeniu do władzy, odwraca się od swoich korzeni, podporządkowując się regułom gry, która nieuchronnie prowadzi do niszczenia. Ten uniwersalny motyw pragnienia panowania nad światem, zarówno na poziomie jednostki, jak i państw, pozostaje aktualny.

Werset „It's my own design / It's my own remorse / Help me to decide / Help me make the most / Of freedom and of pleasure / Nothing ever lasts forever” wprowadza element osobistej odpowiedzialności i wewnętrznego konfliktu. Podkreśla kruchość wolności i przyjemności, które, choć wydają się być celem dążenia do władzy, są ulotne i przemijające. "Nic nie trwa wiecznie" to gorzka refleksja nad efemeryczną naturą sukcesu i szczęścia w świecie zdominowanym przez ambicje.

Fragment „There's a room where the light won't find you / Holding hands while the walls come tumbling down / When they do, I'll be right behind you” bywa interpretowany jako aluzja do zagrożenia wojną nuklearną i napięć z czasów zimnej wojny. Obraz walących się murów symbolizuje zarówno upadek barier politycznych, jak i osobistych, a obietnica bycia „tuż za tobą” niesie ze sobą poczucie solidarności w obliczu katastrofy.

Piosenka pierwotnie miała brzmieć jeszcze dosadniej; wczesna wersja refrenu kończyła się słowami „Everybody wants to go to war”. Zespół jednak zdecydował się na mniej dydaktyczną wersję „rule the world”, która okazała się bardziej uniwersalna. Fakt, że brytyjski tygodnik The Economist nazwał ten utwór „hymnem zimnej wojny”, podkreśla jego głębokie zakorzenienie w ówczesnej rzeczywistości politycznej. Członkowie Tears For Fears w wywiadzie z 2017 roku przyznali, że tematyka utworu jest nadal „równie przejmująca”, tylko skierowana w stronę innych globalnych problemów, takich jak relacje USA z Koreą Północną.

Ciekawostką jest również anegdota o tym, jak Joe Strummer z The Clash podszedł do Rolanda Orzabala, żądając od niego pięciu funtów za użycie tytułu piosenki, który miał pochodzić z wersu utworu The Clash "Charlie Don't Surf". Orzabal podobno sięgnął do kieszeni i wręczył mu banknot.

„Everybody Wants To Rule The World” zyskało ogromną popularność, zajmując pierwsze miejsca na listach przebojów w USA, Kanadzie i Nowej Zelandii oraz drugie w Wielkiej Brytanii. Zostało zinterpretowane przez wielu artystów, w tym Lorde, Don Henleya i Patti Smith, co świadczy o jego trwałej sile i znaczeniu. W 1986 roku zespół ponownie nagrał utwór jako "Everybody Wants To Run The World" na potrzeby kampanii Sport Aid, mającej na celu zebranie funduszy na pomoc w walce z głodem w Afryce. To świadczy o zdolności piosenki do adaptacji i przekazywania różnych, lecz równie ważnych przesłań.

Piosenka, pomimo swojego poważnego przesłania, emanuje optymizmem dzięki swojemu brzmieniu, co sprawia, że jest zarówno chwytliwa, jak i skłaniająca do refleksji. Tym samym „Everybody Wants To Rule The World” pozostaje nie tylko ikonicznym utworem synth-popu lat 80., ale także niezwykle aktualnym komentarzem na temat ludzkiego dążenia do władzy i jego konsekwencji.