Interpretacja Tempted - Squeeze

Piosenka "Tempted" zespołu Squeeze to narracja pełna niuansów, malująca obraz wewnętrznej walki i próby ucieczki od skomplikowanej rzeczywistości emocjonalnej. Utwór, wydany w 1981 roku na albumie East Side Story, wyróżnia się tym, że główny wokal powierzono Paulowi Carrackowi, ówczesnemu klawiszowcowi zespołu, co było sugestią producenta Elvisa Costello. Zazwyczaj za mikrofonem stali Glenn Tilbrook lub Chris Difford, ale soulowy głos Carracka nadał piosence unikalny charakter, sprawiając, że jest to jeden z najbardziej rozpoznawalnych utworów Squeeze. Sam Tilbrook przyznał, że początkowo jego ego było urażone, ale ostatecznie uznał wykonanie Carracka za "niezaprzeczalnie genialne". Costello również dołożył swoje trzy grosze, śpiewając chórki w drugiej zwrotce.

Tekst, napisany przez Chrisa Difforda, jest niezwykle obrazowy i autobiograficzny. Difford wspominał, że słowa powstały "w taksówce w drodze na Heathrow", kiedy to zapisywał wszystko, co widział i czuł, "przedzierając się przez ruch uliczny". To wyjaśnia początkowe wersy, w których narrator wylicza prozaiczne przedmioty, jakich dokonał zakupu: "I bought a toothbrush, some toothpaste / A flannel for my face / Pajamas, a hairbrush / New shoes and a case" (Kupiłem szczoteczkę do zębów, trochę pasty / Flanelową myjkę do twarzy / Piżamę, szczotkę do włosów / Nowe buty i walizkę). Te codzienne przedmioty stają się symbolami przygotowania do podróży, fizycznej i metaforycznej, a jednocześnie wskazują na chęć porzucenia dotychczasowego życia. Narrator mówi do swojego odbicia: "Let's get out of this place", co podkreśla wewnętrzną potrzebę zmiany, ucieczki od miejsca, które nasycone jest wspomnieniami i emocjami.

Kolejne wersy opisują podróż, podczas której mijane są znajome obrazy: "Passed the church and the steeple / The laundry on the hill / The billboards and the buildings" (Minąłem kościół i wieżę / Pralnię na wzgórzu / Billboardy i budynki). To, co zewnętrzne, staje się tłem dla wewnętrznych dylematów. Narrator zdaje sobie sprawę, że wspomnienia "Keep calling (keep calling) and calling (and calling)" (Wciąż wołają i wołają), ale jednocześnie zapewnia siebie, że "But forget it all, I know I will" (Ale o wszystkim zapomnę, wiem, że tak będzie). Jest to wyraźny znak walki między przeszłością a pragnieniem nowego początku.

Centralnym punktem piosenki jest refren: "Tempted by the fruit of another / Tempted but the truth is discovered" (Skuszony owocem innego / Skuszony, ale prawda zostaje odkryta). Ta fraza, zainspirowana biblijnym motywem zakazanego owocu, sugeruje zdradę lub pokusę romansu poza obecnym związkiem. Chris Difford przyznał, że pisząc tekst, będąc wówczas żonaty, myślał o pokusach, jakie wiążą się z byciem w trasie koncertowej, porównując to do marynarki handlowej, gdzie w każdym porcie czekają "kobiety łatwych obyczajów". Werset "What's been going on / Now that you have gone / There's no other" (Co się działo / Teraz, gdy odeszłaś / Nie ma nikogo innego) sugeruje konsekwencje tej pokusy – rozpad związku i poczucie pustki. Interpretacje fanów różnią się, niektórzy sugerują, że "owoc innego" odnosi się do odkrycia przez partnerkę narratora, że jest on gejem, ale Difford zdementował ten mit. Bardziej powszechne jest rozumienie tekstu jako opisu nieudanych prób narratora, by pozostać wiernym swojej partnerce, borykającego się z pokusami w trasie.

W drugiej zwrotce narrator znajduje się już "At the car park, the airport / The baggage carousel" (Na parkingu, na lotnisku / Przy karuzeli bagażowej). Otoczenie jest klaustrofobiczne, a narrator czuje się źle, pragnie, by było mu lepiej ("I'm wishing I was well"), ale jednocześnie nie ma okazji do opowiedzenia swojej historii ("It's no story I can tell"). To podkreśla jego izolację i wewnętrzny dramat.

Wersy o "bedside empty pocket / A foot without a sock / Your body gets much closer / I fumble for the clock" (Przy łóżku pusta kieszeń / Stopa bez skarpety / Twoje ciało zbliża się / Szukam po omacku zegara) są szczególnie intrygujące. Mogą one sugerować powrót do domu, do łóżka, które dzielił z partnerką, ale z poczuciem winy i dystansu. Motyw "Alarmed by the seduction / I wish that it would stop" (Zaalarmowany uwodzeniem / Życzę sobie, żeby to się skończyło) wzmacnia ideę wewnętrznego konfliktu i żalu po dokonanych wyborach.

Ostatnia zwrotka: "I bought a novel, some perfume / A fortune all for you / But it's not my conscience / That hates to be untrue / I asked of my reflection: / 'Tell me what is there to do?'" (Kupiłem powieść, trochę perfum / Fortunę, wszystko dla ciebie / Ale to nie moje sumienie / Nienawidzi być nieszczere / Zapytałem mojego odbicia: / "Powiedz mi, co robić?"). Narrator próbuje zrekompensować swoje błędy materialnymi prezentami, ale jednocześnie ujawnia głębszy problem. Fakt, że to nie jego sumienie nienawidzi być nieszczere, jest kluczowy. Może to oznaczać, że problem tkwi głębiej niż w zwykłym poczuciu winy – może to być problem z jego tożsamością, z tym, kim naprawdę jest i czego pragnie. Pytanie zadane odbiciu wskazuje na desperackie poszukiwanie odpowiedzi i kierunku w życiu, w którym "prawda została odkryta", a konsekwencje są nieuniknione.

"Tempted" to piosenka, która, mimo że nie była ogromnym hitem na listach przebojów w momencie wydania (osiągnęła 41. miejsce w Wielkiej Brytanii i 49. w USA), z biegiem lat stała się jednym z najbardziej znanych utworów Squeeze. Jej sukces przypisuje się obecności w filmach, programach telewizyjnych i reklamach, w tym w kultowym filmie Reality Bites (gdzie pojawiła się zremiksowana wersja z 1994 roku) oraz w grach wideo jak Grand Theft Auto: Vice City. Utwór jest często chwalony za soulowe brzmienie i melancholijny, a zarazem chwytliwy charakter, co czyni go "klasykiem blue-eyed soul jak żaden inny". Paul Carrack, znany jako "Człowiek ze Złotym Głosem", dostarczył wokal, który nadał tekstowi Difforda głębokie, zakopane emocje, sprawiając, że cierpienie narratora staje się niezwykle realne dla słuchacza. Glenn Tilbrook uważa ten utwór za jeden ze swoich ulubionych i za "przełomową piosenkę" dla zespołu, moment, w którym "dorósł". Jest to świadectwo niezwykłego talentu duetu Difford-Tilbrook do tworzenia narracyjnych, wielowymiarowych piosenek, które pozostają rezonujące dla wielu pokoleń słuchaczy.