Utwór „Kabzzlook” autorstwa Szpaka i Kubiego Producenta, z gościnnymi udziałami Białasa i Kaza Bałagane, to wielowymiarowy obraz współczesnego życia raperów, gdzie osobiste rozterki splatają się z brutalną rzeczywistością ulicy, sukcesem i refleksją nad drogą, którą przeszli. Piosenka pochodzi z albumu „Dzieci Duchy”, wydanego 28 lutego 2020 roku, za którego całą produkcję odpowiada Kubi Producent.

Refren Szpaka, „Mamo znajdź mnie / Gram na kabzie znów / Nie dotykaj moich ludzi / Roko na czerwono brudzi”, jest niczym desperackie wołanie o odnalezienie w labiryncie życia, będąc jednocześnie manifestacją przynależności do ulicznego świata. Fraza „gram na kabzie” odnosi się do gry o pieniądze, często w kontekście ulicznych zakładów lub szeroko pojętego „hustlingu”, co sugeruje stałe balansowanie na granicy ryzyka. „Roko na czerwono brudzi” to z kolei symbol zagrożenia, przemocy czy niebezpiecznych sytuacji, które są integralną częścią tego środowiska, a także przypomnienie o bezwzględnej lojalności wobec „swoich ludzi”.

W pierwszej zwrotce Szpaku przenosi słuchacza do swoich początków, wspominając „koleżkę, z którym paliliśmy kiepy na pół”, co buduje obraz skromnych, autentycznych relacji i wspólnego dorastania w Morągu, jego rodzinnym mieście. Pomimo osiągniętego sukcesu, artysta wciąż jeździ po Morągu w starej furze, słuchając rapu, co symbolizuje jego wierność korzeniom. Widząc „dzieciaków w moich bluzach Atypowych”, Szpaku uświadamia sobie swój wpływ i rolę inspiratora dla młodych, którzy „wierzą, że stąd wyjdą”. „Atypowy” to zarówno tytuł jego diamentowej płyty, jak i nazwa marki odzieżowej, co podkreśla jego sukces i znaczenie w kulturze. Jednak za fasadą sukcesu kryją się wewnętrzne zmagania: „Tu problemy tylko z głową mam, nie pytaj czemu brat / Wciąż nie mogę przez to spać”. Mimo to, jego ambicja pozostaje niezachwiana – „nadal gonię marzenia, bo chcę to globalnie robić”, a wszystko to robi „dla braci”, w tym dla Białasa, co akcentuje siłę więzi w jego otoczeniu.

Białas w swojej zwrotce opowiada o nieco innej perspektywie, z humorem i dystansem podchodząc do kwestii sławy i pieniędzy. Anegdota o sprzedawcy odmawiającym przyjęcia zapłaty, ponieważ przez pół życia piracił jego nagrania i chciał się odwdzięczyć, to uroczy przykład realnej relacji z fanami i dowód na to, że muzyka ma znacznie większą wartość emocjonalną niż rynkową. Białas czuje się „jak Yeti”, gdy fani proszą o zdjęcia, co obrazuje skalę jego rozpoznawalności i pewną izolację. Przyznaje, że „pieniądze to moja jebana zajawka”, ale jednocześnie podkreśla ich przytłaczającą ilość („jak dostaję je w tak dużych dawkach”), co może prowadzić do wewnętrznych konfliktów. Z perspektywy dojrzałego artysty, mającego „trzy dychy na karku”, beefy z młodszymi raperami to dla niego jedynie „test na IQ”, świadczący o jego doświadczeniu i pewności siebie. Metafora życia w „labiryncie”, z którego ostatecznie wychodzi się do „zamku”, doskonale oddaje drogę od trudności do luksusu i stabilizacji, będąc jednocześnie refleksją nad długą i krętą drogą do sukcesu.

Zwrotka Kaza Bałagane wnosi do utworu element melancholii i gorzkiej prawdy. Przyznaje, że „słabo mu idą przez gardło komplementy”, co wskazuje na pewną powściągliwość lub niechęć do przyjmowania pochwał. Wers „Nie zdążyłem się pogodzić nim skończyłeś na tej pętli” jest prawdopodobnie odniesieniem do bolesnej straty, być może samobójstwa bliskiej osoby, co dodaje głębi i tragizmu jego perspektywie. Artysta dostrzega powszechne „niepokoje, lęki” u ludzi wokół siebie, mimo że jego „firma jak w zegarku chodzi” i ma „wszystko od ręki”. Kaz mierzy się również z oczekiwaniami fanów, którzy pytają, czy jego życie „jest healthy”, konfrontując publiczny wizerunek z osobistymi doświadczeniami. Stanowczo deklaruje: „nie będę się wypierał mordo, że to tylko teksty / Żaden ze mnie święty, siano kurwa spływa / Dalej nie zrobione zęby”, podkreślając autentyczność swoich słów i brak idealizacji. Mówi o niedoskonałościach i problemach, które wciąż go dotykają, nawet pomimo sukcesu. Zakończenie zwrotki jest gorzkim akcentem o zdradzie i zawodzie ze strony bliskich: „O, mówiłeś, że twój wspólnik taki pewny / Pół roku później to już ma dziurawy wentyl”, co wskazuje na kruchość zaufania w świecie, gdzie interesy często biorą górę nad lojalnością.

„Kabzzlook” to zatem złożony utwór, który w surowy, lecz poetycki sposób opowiada o dylematach współczesnych raperów – walce o autentyczność w obliczu sławy, lojalności wobec środowiska, osobistych demonach i cenie, jaką płaci się za realizację marzeń. To szczere spojrzenie na sukces, który choć pociąga za sobą profity, nie niweluje trudności i nie zapewnia pełnego spokoju ducha.