„Sin” Nine Inch Nails to utwór, który przenika głąb mrocznych zakamarków ludzkiej psychiki, eksplorując tematy zdrady, utraty niewinności, manipulacji i obsesji. Wydany w październiku 1990 roku jako trzeci singiel z debiutanckiego albumu Pretty Hate Machine, utwór ten szybko stał się klasykiem, zajmując 35. miejsce na brytyjskiej liście singli i pozostając jednym z najczęściej granych na żywo utworów zespołu.

Tekst piosenki rozpoczyna się od bezpośredniego oskarżenia: „You give me the reason / You give me control / I gave you my purity, my purity you stole”. Te wersy natychmiast wprowadzają słuchacza w dynamikę toksycznego związku, gdzie jedna strona oddaje kontrolę, by następnie gorzko żałować utraconej niewinności. Podkreślenie kradzieży czystości sugeruje nie tylko fizyczne, ale i emocjonalne zbezczeszczenie, pozostawiając poczucie głębokiego naruszenia. Pytania „Did you think I wouldn't recognize this compromise? / Am I just too stupid to realize?” ujawniają moment bolesnego przebudzenia, gdy podmiot liryczny uświadamia sobie skalę manipulacji i własnej naiwności. To zmaganie z wewnętrznym oszustwem i poczucie bycia wykorzystanym jest intensywnie odczuwalne. Kulminacją tego poczucia jest werset „Stale incense, old sweat / And lies, lies, lies”. Co ciekawe, ta linia jest bezpośrednim cytatem z opowiadania Clive’a Barkera „In the Hills, the Cities” z tomu Books of Blood, gdzie opisuje ona stare europejskie kościoły. W kontekście utworu Reznor używa jej do stworzenia atmosfery rozkładu, fałszu i zgnilizny, symbolizując zepsucie relacji lub instytucji, która niegdyś obiecywała czystość.

Refren „It comes down to this / Your kiss, your fist / And your strain, it gets under my skin / Within, take in / The extent of my sin” to esencja dwoistości relacji. „Pocałunek i pięść” to potężna metafora, ukazująca mieszankę namiętności i przemocy, przyjemności i bólu, które spleciony są w jednym, wyniszczającym związku. Reznor często eksploruje tę dwoistość, gdzie pragnienie dominacji przeplata się z poczuciem skażenia. „Your strain it gets under my skin” odnosi się do głębokiego, niemal fizycznego wpływu tej relacji, która zakaża wewnętrzny świat podmiotu lirycznego. Ostatnia fraza refrenu, „The extent of my sin”, prowokuje do refleksji nad własnymi winami i granicami osobistych wykroczeń. W interpretacji serwisu The Twisted Alchemy of Desire and Destruction, „grzech”, o którym mówi Reznor, może oznaczać nie tylko moralne uchybienia, ale także przekraczanie ustalonych granic artystycznych i osobistych, co doskonale oddaje kontrowersyjną i konfrontacyjną naturę twórczości Nine Inch Nails.

Druga zwrotka pogłębia poczucie gniewu i bezsilności: „You give me the anger / You give me the nerve / Carry out my sentence, while get what I deserve”. Podmiot liryczny nie tylko oskarża, ale też poddaje się swojemu losowi, przyjmując karę, którą uważa za zasłużoną. Fraza „I'm just an effigy to be disgraced, to be defaced / Your need for me has been replaced” wyraża dotkliwe poczucie bycia używanym i odrzuconym, utraty wartości w oczach drugiej osoby. To gorzka świadomość, że czyjeś pragnienie zostało zaspokojone, a sam podmiot liryczny stał się zbędny. Końcowe „And if I can't have everything / Well, then just give me a taste” to rozpaczliwe wołanie o choćby namiastkę dawnej intymności lub kontroli, desperacka prośba o resztki tego, co kiedyś było pełne.

Trent Reznor, jako artysta konfesyjny, często wykorzystuje swoje teksty do introspekcyjnych podróży, przyznając się do winy i zgłębiając istotę ludzkich wad. W wywiadzie dla Rolling Stone, Reznor wspominał, że Pretty Hate Machine powstało z jego nocnych poszukiwań własnego „ja” jako twórcy. Przyznał, że teksty czerpał ze swojego dziennika, odważając się wypowiedzieć na głos to, czego wcześniej nie potrafił. Ta autentyczność i prawda rezonowały ze słuchaczami. Chociaż Reznor zazwyczaj nie lubi szczegółowo interpretować swoich tekstów, wierząc, że zubaża to osobiste wrażenia słuchaczy, podkreśla, że jeśli inni mogą odnaleźć w jego słowach własne znaczenia, to jest to dla niego satysfakcjonujące. Utwór "Sin" na singlu znacząco różni się od wersji albumowej, skłaniając się bardziej ku brzmieniu EBM z zniekształconym wokalem i alternatywną instrumentacją, co stało się podstawą wielu wykonań na żywo, w przeciwieństwie do syntezatorowego stylu Pretty Hate Machine. Sam Reznor, jako muzyk klasycznie wykształcony, świadomie odrzucał technikę na rzecz bardziej impulsywnego, surowego brzmienia.

Wizualna strona utworu również wzmacnia jego mroczny i seksualny charakter. Teledysk do „Sin”, wyreżyserowany przez Bretta Turnbulla, choć nigdy nie był emitowany w całości z powodu kontrowersyjnych scen, w tym nagości i rytualnych tańców, ukazuje Trenta Reznora prowadzonego na smyczy i unieruchomionego w Aerotrimie, co symbolizuje utratę kontroli i poddanie się. To odzwierciedla drapieżną, niszczycielską stronę pożądania i władzy, które Reznor często eksploruje. "Sin" jest piosenką, która idealnie oddaje Pretty Hate Machine – album, który Chuck Palahniuk, autor Fight Club, nazwał kiedyś „pierwszym szczerym utworem muzycznym, jaki kiedykolwiek słyszał”. To świadectwo wrażliwości i intensywności, które definiują wczesną twórczość Nine Inch Nails, i które, pomimo upływu lat, wciąż poruszają swoją surowością i emocjonalną głębią.