Interpretacja Popular - Nada Surf

„Popular” zespołu Nada Surf to utwór, który zyskał status kultowego dzięki swojej prześmiewczej naturze i unikalnej strukturze. Wydany w maju 1996 roku jako singiel z debiutanckiego albumu „High/Low”, utwór stał się największym sukcesem komercyjnym zespołu, osiągając 11. miejsce na liście US Billboard Modern Rock Tracks, a także zdobywając popularność w Islandii i Francji.

Sedno piosenki leży w kontraście między mówionymi wersetami a śpiewanymi refrenami. Większość tekstu, poza refrenami, to sarkastycznie odczytane fragmenty z poradnika dla nastolatek z 1964 roku pt. „Penny's Guide to Teen-Age Charm and Popularity” autorstwa aktorki Glorii Winters. Matthew Caws, wokalista Nada Surf, kupił tę książkę w sklepie Armii Zbawienia i, jak sam przyznał, uznał jej treść za absurdalną. W oryginalnych zamierzeniach zespołu, podczas występów na żywo, te fragmenty czytali przyjaciele zespołu lub członkowie publiczności. Podczas nagrywania, początkowo planowano, że Caws będzie przeplatał swoje czytanie z głosem przyjaciółki Catherine Talese, ale ostatecznie większość mówionych partii wykonał sam Caws, co, jak się okazało, nadało utworowi charakterystyczny, coraz bardziej agresywny ton.

Mówione fragmenty utworu parodiują powierzchowne rady dotyczące związków i atrakcyjności, takie jak „trzy ważne zasady rozstawania się” czy wskazówki, by „umyć włosy co najmniej raz na dwa tygodnie”. Podkreślają one presję na bycie „popularnym” i manipulowanie relacjami międzyludzkimi. Przykładowo, koncepcja „miesięcznego limitu na chodzenie ze sobą” ma rzekomo pomóc w „poznawaniu większej liczby ludzi” i utrzymaniu „świeżego spojrzenia na randkowanie”. Wszystko to sprowadza się do wizji, w której „każdy chłopak na całym świecie może być twój, jeśli tylko posłuchasz mojego planu”.

Refreny, śpiewane przez Cawa, stanowią ironiczny kontrapunkt dla tych rad. Słowa „I'm head of the class / I'm a quarterback / My mom says I'm a catch / I'm never last picked / I'm a cheerleading chick” (w tekście są I got a cheerleading chick) oraz „I'm the party star / I've got my own car / I'll never get caught / I'm the teacher's pet / I make football bets” to narcystyczne przechwałki, które uosabiają mentalność osoby, która w pełni uwierzyła w poradnik i uważa się za ucieleśnienie ideału popularności. Matthew Caws w wywiadzie dla magazynu Motif wyjaśnił, że refren jest napisany z perspektywy „kogoś, kto podchodził do życia w bardzo konkurencyjny sposób”. Całość stanowi ostrą satyrę na kult popularności i płytkość relacji międzyludzkich, szczególnie widoczną w środowisku szkolnym. W miarę trwania piosenki, intensywność mówionych partii rośnie, a głos Cawa staje się coraz bardziej agresywny i histeryczny, co podkreśla absurdalność i niepokojący charakter przekazywanych rad.

Teledysk do utworu, wyreżyserowany przez Jesse'ego Peretza i nakręcony w Bayonne High School w New Jersey, wzmacniał przekaz piosenki. Przedstawiał cheerleaderkę, która dosłownie interpretowała lekcje nauczyciela o popularności, umawiając się z dwoma zawodnikami futbolu amerykańskiego za ich plecami. Wideo wywołało kontrowersje z powodu sceny w szatni, gdzie dwaj futboliści uśmiechają się do siebie w pod prysznicem, co niektórzy zinterpretowali jako homoerotyczne, chociaż zespół twierdził, że miało to oznaczać ich przechwalanie się swoimi podbojami.

Pomimo tego, że „Popular” stało się hitem i wyróżniało się na tle twórczości Nada Surf, sam zespół nie chciał być przez ten utwór definiowany. Po jego sukcesie, wytwórnia Elektra Records naciskała na stworzenie kolejnego podobnego przeboju, co doprowadziło do konfliktów i ostatecznie rozwiązania kontraktu. Zespół, mimo bycia często określanym jako „one-hit wonder”, konsekwentnie tworzy muzykę i cieszy się uznaniem krytyków, zwłaszcza po wydaniu albumu „Let Go” w 2003 roku. Matthew Caws przyznał, że choć początkowo przestali grać „Popular” na koncertach z obawy przed byciem zaszufladkowanym, to ostatecznie włączyli go z powrotem do setlisty, bo bez niego „ktoś jest zrzędliwy”. Piosenka pozostaje intrygującym komentarzem społecznym i dowodem na to, że nawet z sarkazmu i parodii może powstać coś trwałego i znaczącego.