Interpretacja Powiedz mi (kto w tych oczach mieszka) ft. Ania Dąbrowska & Abradab - Gromee

Utwór „Powiedz mi (kto w tych oczach mieszka)” autorstwa Gromee’ego, z gościnnym udziałem Ani Dąbrowskiej i Abradaba, to fascynujące połączenie trzech różnych światów muzycznych, które zadebiutowało 3 lipca 2020 roku. DJ i producent Gromee zaprosił do współpracy ikonę polskiego popu, Anię Dąbrowską, znaną z głębokich i emocjonalnych ballad, oraz legendę polskiego hip-hopu, Abradaba, co już samo w sobie stanowiło zapowiedź intrygującego brzmienia. Co ciekawe, utwór ma swoją anglojęzyczną poprzedniczkę – rok wcześniej (w 2019 roku) Gromee wydał na rynek amerykański piosenkę „Love Me Now” z WurlD i Devvonem Terrellem, a polska wersja została opisana jako „niezwykle emocjonalna”.

Piosenka zanurza słuchacza w złożoności relacji damsko-męskiej, pełnej niepewności, tęsknoty i poszukiwania głębszego zrozumienia. Część wykonywana przez Anię Dąbrowską, stanowiąca emocjonalny rdzeń refrenu, oddaje potrzebę zaufania i pragnienie budowania świata na słowach partnera: „Zanim ci uwierzę jeszcze raz, poukładam z twoich słów mój cały świat”. To wyznanie zdradza delikatność i pewną naiwność, ale też ogromną nadzieję, która graniczy z lękiem przed zagubieniem – „Zgubię się pytając, gdzie jest sens. Za mało wiem, prawie nic”. Powtarzające się pytanie „Kto w tych oczach mieszka? – powiedz mi” staje się centralnym motywem utworu, symbolizującym próbę przeniknięcia przez fasadę, zrozumienia prawdziwych intencji i uczuć drugiej osoby. Dąbrowska wyraża również zmęczenie powierzchownością i pragnienie autentyczności: „Już nie chcę wydeptanych dróg, zmęczonych słów, uprzejmych kłamstw. Prawdy ból”. Jest to wezwanie do ucieczki od konwenansów, do odnalezienia miejsca, gdzie „rozum śpi”, a czyste emocje i dotyk pozwalają uwierzyć, że miłość „może trwać, że to nie minie nam”.

Kontrastujące z delikatnością wokalu Ani, rapowe zwrotki Abradaba wprowadzają do utworu element surowej realności i pewnego rodzaju zgorzknienia. Zaczyna on od obserwacji: „Patrzysz na mnie niemiło, jakby to, co już było, było już nie dla mnie”, co sugeruje dystans i narastające poczucie odrzucenia. Mimo to, Abradab kładzie nacisk na teraz, na wagę obecnej chwili i chęć oddania wszystkiego, co ma, jeśli tylko miłość jest autentyczna. Jego wersy ujawniają również lęk przed brakiem wzajemności i poczucie emocjonalnego deficytu: „Na wspólnym rachunku uczuć jest debet”. Ta metafora ekonomiczna w kontekście uczuć jest szczególnie trafna i bolesna, sygnalizując brak równowagi w dawaniu i braniu. Abradab pyta z rezygnacją „Co będzie z nami? Nie jestem pewien” i snuje obraz „prywatnego edenu”, który zarośnie chaszczami, gdy partnerzy żyją jedynie wspomnieniami, a nie teraźniejszością. Refren powtarzany przez Anię, tuż po refleksjach Abradaba, nabiera jeszcze większej głębi, ukazując jej nieustanne dążenie do prawdy, pomimo narastającej świadomości problemów, o których mówi raper. W kontekście tekstu Abradab również powtarza pytanie o to, kto mieszka w oczach partnerki, ale z tonem, który sugeruje, że sam już nie wie i nie potrafi tego rozgryźć: „Kto tam mieszka, już nie wiem. Orzeł, reszka, to nie sposób na ciebie”.

Gromee, jako producent, umiejętnie połączył te dwa bieguny emocjonalne i stylistyczne, tworząc utwór, który jest jednocześnie przebojowy i głęboki. Jak sam przyznał, „miłość to szczerość”, a teledysk do piosenki, z taksówkarzem jako głównym bohaterem, symbolicznie przedstawia „różne odcienie związków” i traktuje taksówkę jako metaforę życia. „Czasami się zatrzymujemy, czasami mkniemy bez celu, ale tak naprawdę naszym życiem kieruje miłość – warto o tym pamiętać” – podkreślił artysta. Ta myśl doskonale rezonuje z tekstem piosenki, który jest niczym podróż przez meandry uczuć, gdzie przystanki oznaczają zwątpienie, a pęd – nadzieję na bliskość. To połączenie klubowego brzmienia Gromee’ego z wrażliwością Dąbrowskiej i hip-hopową precyzją Abradaba sprawiło, że „Powiedz mi (kto w tych oczach mieszka)” stało się nie tylko radiowym przebojem lata 2020, ale także refleksyjnym studium ludzkich relacji, w którym każdy odnajdzie cząstkę siebie.