Piosenka „Kim jestem w Twoich oczach” autorstwa legendarnego krakowskiego składu Firma, pochodząca z ich albumu Z dedykacją dla ulicy wydanego 9 września 2002 roku, stanowi głębokie i wielowymiarowe przesłanie, które na trwałe wpisało się w kanon polskiego ulicznego rapu. Utwór, którego słowa stworzyli Boski, Kali, Tadek i Popek, jest esencją tożsamości Firmy – zespołu znanego z mocnego ulicznego hardkorowego rapu. Choć intro piosenki wspomina o „Firma 2006 studio baza Londyn”, co może odnosić się do późniejszego miksu lub wydania na kompilacji takiej jak Prosto Mixtape Deszczu Strugi w 2006 roku, jej sedno tkwi w albumie z 2002, który uzyskał już legendarny status.

Głównym motywem przewodnim utworu jest poszukiwanie i definiowanie własnej tożsamości w kontekście ulicy, jej zasad i doświadczeń. Refren, wielokrotnie powtarzany, mocno zakorzenia wizerunek narratora jako osoby, która wie, o co chodzi, poznała ulice. To nie jest człowiek, który dąży do bycia na szczycie, ale raczej ten, który zna swoje korzenie (wie skąd pochodzi) i potrafi odczuwać ekstremalne emocje: kochać nienawidzić życie. Słowa Dawno wracam z stamtąd gdzie ty dopiero idziesz są symbolicznym ostrzeżeniem, podkreślającym doświadczenie i mądrość zdobytą na trudnej drodze, którą wielu dopiero zaczyna.

W pierwszej zwrotce Kali, jeden z autorów tekstu, pogłębia ten portret. Jest to ktoś, kto wierzy w to, że ma czas by zmienić coś i chce podążać prosto, mimo burzliwej przeszłości. Kluczowe są tu zasady, które kierują jego życiem, co jest odniesieniem do silnego kodeksu moralnego, często podkreślanego w kulturze ulicznej. Pieniądze są tu demaskowane jako fałszywy cel – ma za nic bogactwo, które nie dają szczęścia, lecz mogą mnie zabić. Raper otwiera się również na osobiste tragedie, wspominając o stracie ukochanych osób (R.I.P dla mojej babci) i rozczarowaniach (zawiódł wielu). Przyznaje się do przeszłych pragnień bycia złym, co świadczy o wewnętrznej walce i refleksji. Oczy stają się zwierciadłem duszy, oferując wgląd w jego prawdziwe ja, bez konieczności słów.

Druga zwrotka, wykonywana przez Popka, wzmacnia surowy, bezkompromisowy charakter przekazu. Ja nie jestem artystą, jestem rzeźnikiem – to deklaracja odrzucenia typowego, często wyidealizowanego wizerunku artysty na rzecz autentyczności i brutalnej szczerości, charakterystycznej dla hardcorowego rapu. Popek jasno identyfikuje się z ulicą (Żyje na ulicy od lat), a muzyka służy mu do łączenia ludzi, jednocześnie niosąc za sobą konsekwencje w postaci listów gończych. To bezpośrednie nawiązanie do problemów z prawem, które nie były obce członkom Firmy; Kali i Pomidor byli skazani na karę pozbawienia wolności już po nagraniu albumu. W tym fragmencie Popek podkreśla pozostawanie sobą, uczenie się na błędach i niezmienne podążanie za wzorcem, jakim jest ulica, która ukrywa i płaci pieniądze. Ważne jest tu ostrzeżenie przed naśladowaniem i przypomnienie, że pieniądze to nie wszystko, a domowe ognisko jest wartością znacznie droższą. Krytykuje również hipokryzję (Modlisz się do boga a udajesz diabła) i deklaruje niezależność oraz wierność zasadom (Z kurwami nie tańczę).

Zwrotki trzecia i czwarta przenoszą ciężar narracji na słuchacza, stawiając mu pytania o samoocenę, prawdziwe wartości i autentyczność. Kim jesteś dla innych, a kim w swoich marzeniach? – to wezwanie do refleksji nad rozbieżnością między postrzeganiem zewnętrznym a wewnętrznym „ja”. Podkreślana jest waga autorefleksji i unikania chorych projekcji, które zniekształcają obraz własnej osoby. Utwór przestrzega przed mierzeniem wartości człowieka powierzchownością (Nie ważna jest okładka), a zamiast tego promuje wzbogacanie charakteru. Ostatnie wersy są apelem do realnej oceny swoich sił na zamiary, unikania fałszywych wartości promowanych przez gangsterski film i obrony prawdziwych wartości z zawziętością. Piosenka zamyka się pytaniem o to, czy idzie się prosto do przodu, czy ulega mitom, oraz czy jest się na tyle autentycznym, by samemu do siebie podbić z witą.

„Kim jestem w Twoich oczach” to ponadczasowy manifest tożsamości, który w surowy, uliczny sposób zmusza do myślenia o sobie i otaczającym świecie. Album Z dedykacją dla ulicy z 2002 roku, z którego pochodzi ten utwór, był dla polskiego rapu punktem zwrotnym, odwracając uwagę fanów ulicznych brzmień od Warszawy w stronę Krakowa, oferując wiarygodne i barwne opowieści o awanturach, odsiadkach, braterskich więziach i wyboistych kolejach losu. Piosenka ta, podobnie jak cała twórczość Firmy, pozostaje świadectwem silnej, niezłomnej postawy w obliczu trudności życia ulicy i jednocześnie inspiracją do introspekcji.