Interpretacja Electric Bones - Findlay

Piosenka "Electric Bones" autorstwa Findlay, czyli Natalie Rose Findlay, to dynamiczny, rockowo-elektroniczny utwór, który ukazał się jako singiel w lutym 2015 roku i był tytułową piosenką jej debiutanckiej EP-ki. Później znalazł się również na jej debiutanckim albumie "Forgotten Pleasures" z 2017 roku jako otwierający utwór. Findlay, pochodząca z Manchesteru, znana jest z surowego i agresywnego rockowego brzmienia połączonego z wyrazistym wokalem. Utwór "Electric Bones" został opisany jako energiczny numer, który miesza synth-popowe elementy z punkowymi i bluesowymi akcentami, tworząc unikalną hybrydę.

Centralnym motywem utworu wydaje się być poszukiwanie autentyczności i prawdy w relacjach, a także konfrontacja z własną tożsamością i miejscem w świecie. Już w pierwszej zwrotce podmiot liryczny zastanawia się: "If I'm a good lover after the rush, if I'm still around to love / What if I'm still looking for that love, the love that keeps my blood". To pytanie sugeruje niepewność co do trwałości uczuć i autentyczności po początkowej fascynacji. Frustrację pogłębia świadomość, że "I can see right through you and there's nothing on the other side", co wskazuje na powierzchność relacji i brak głębi u drugiej osoby. Walka z tymi myślami "every night" podkreśla wewnętrzny konflikt i wyczerpanie emocjonalne.

Refren, z jego powtarzalnym "Moon chasing, satellite racing / Show me those electric bones", jest intrygujący. "Electric bones" może symbolizować esencję, prawdziwe ja – to, co jest ukryte pod powierzchnią, co jest surowe, energetyczne i prawdziwe. Podmiot liryczny pragnie zobaczyć tę elektryczną energię, tę prawdziwą naturę, która napędza drugą osobę, zamiast pustki widocznej "na drugiej stronie". Jednocześnie, fraza "I can't swim but I'm not sinking / I've sinned, I'm not overthinking it" ukazuje pewną odporność i akceptację własnych niedoskonałości. Mimo braku umiejętności radzenia sobie z żywiołem (nie umiem pływać), podmiot nie tonie, co wskazuje na wewnętrzną siłę przetrwania. Przyznanie się do "grzechów" bez nadmiernego analizowania sugeruje brak poczucia winy i skupienie się na tym, co jest tu i teraz, na instynktownym działaniu i odrzuceniu nadmiernej refleksji.

Powracający pre-chorus "Lost, travelled, can't get home / I'm just a girl with a microphone / Singing" maluje obraz artystki w podróży, zagubionej, ale posiadającej swoje narzędzie ekspresji – mikrofon. Natalie Findlay często podkreślała, że jest "tylko dziewczyną z mikrofonem", co w kontekście jej debiutanckiego albumu "Forgotten Pleasures" odzwierciedlało jej chęć stworzenia płyty, która łączyłaby się z każdym, kto doświadczył bycia młodym, zagubionym, zakochanym i pragnącym zrozumieć świat, który nie zawsze ma sens. To poczucie zagubienia i braku przynależności ("can't get home") jest powszechnym doświadczeniem, a śpiewanie staje się sposobem na odnalezienie siebie lub przynajmniej na przetworzenie tych emocji.

W drugiej zwrotce, wers "We're going nowhere, nowhere seems to me to be the right way to go" kontynuuje motyw dryfowania i poszukiwania sensu. Podmiot liryczny akceptuje brak konkretnego kierunku, być może znajdując w tym pewną wolność. Stwierdzenie "I am not yours, I am not even my own" to silne oświadczenie o niezależności, ale i pewnej wewnętrznej fragmentaryzacji. Nie należy do nikogo, nawet do siebie, co sugeruje walkę o swoją tożsamość i autonomię.

Intrygujący jest fragment z mostu, zawierający samplowaną wypowiedź Olivera Reeda: "I'm known in the business as the whispering giant / But my eyes are quite hard, you see? / I couldn't blink / I couldn't blink / As if you're going to be deadly, you'd never see a cobra blink". Oliver Reed był brytyjskim aktorem znanym z intensywnych ról i silnej osobowości. Jego słowa dodają warstwę bezkompromisowości, intensywności i pewnej drapieżności do utworu. "Nie mógłbym mrugnąć" jest metaforą nieustraszonego, nieugiętego spojrzenia na rzeczywistość, bez mrugania na to, co trudne lub niebezpieczne, niczym kobra. To może być odniesienie do postawy podmiotu lirycznego, który mimo wewnętrznych zmagań, stawia czoła światu z twardym spojrzeniem, nie uciekając od prawdy, nawet jeśli jest ona niewygodna. Włączenie tego sampla może symbolizować chęć Findlay do bezkompromisowej ekspresji i przeniknięcia do sedna spraw, tak jak sugeruje to wołanie o "elektryczne kości".

Wideoklip do "Electric Bones", wyreżyserowany przez Sashę Rainbow, został nakręcony na ulicach Paryża i przedstawia Findlay wędrującą po nocnym mieście, co doskonale oddaje "seedy affair" (nieprzyjemny, szemrany romans/sprawę) i uzupełnia atmosferę zagubienia oraz poszukiwania autentyczności. Pikselowane postacie i obrazy dodają do tego poczucia nielegalności lub iluzji, podkreślając tematykę widzenia "na wylot" i braku substancji.

Podsumowując, "Electric Bones" to utwór o poszukiwaniu prawdy i głębi w świecie pełnym pozorów. Findlay, jako artystka, używa mikrofonu, aby wyrazić swoje zagubienie, ale jednocześnie manifestuje wewnętrzną siłę i odwagę, by stawić czoła swoim grzechom i niepokojom bez nadmiernego analizowania, dążąc do ujawnienia prawdziwej, elektrycznej esencji zarówno w sobie, jak i w innych. To piosenka o rozczarowaniu powierzchownością, ale także o odporności i dążeniu do autentyczności w niepewnym świecie.