Interpretacja Gentleman - Dorian Electra

Dorian Electra, znani ze swojej genderfluidowej tożsamości i krytycznego podejścia do tradycyjnych ról płciowych, w piosence "Gentleman" z 2020 roku, wydanej jako podwójny singiel wraz z "M'Lady", przedstawiają złożoną i ironiczną interpretację męskości. Utwór, będący zapowiedzią ich albumu "My Agenda", który eksploruje "kryzys męskości", od samego początku uderza w satyryczny ton, używając przesadzonych, niemal karykaturalnych obrazów.

Początkowe słowa "I am the last living gentleman, ahh" w połączeniu z preposterousnym, średniowiecznym syntetyzatorem fletu, a następnie "wyjątkowo ofensywnym groovem saksofonu MIDI", natychmiast sygnalizują, że mamy do czynienia z parodią. Artysta, często badający cyfrowe szowinizmy i kruchą męskość, wciela się w postać, która jest uosobieniem stereotypowego "dżentelmena", wywodzącego się prawdopodobnie z subkultury "neckbeard" – mężczyzn często przedstawianych jako obsesyjnych na punkcie internetu, społecznie izolowanych i pełnych roszczeń. Odniesienia do fedory ("Fedora real tight") i uniesionego małego palca ("Pinky up") to klasyczne rekwizyty tej stereotypowej, często wyśmiewanej, męskości, która myli uprzejmość z dominacją.

W miarę rozwoju utworu, pozornie niewinne gesty "dżentelmena" szybko przechodzą w coś znacznie bardziej agresywnego i kontrolującego. Frazy takie jak "I pick you up / I put you down / I say the perfect thing then I make you spin around" początkowo mogą brzmieć jak czarujące zachowanie, jednak w połączeniu z "Yeah, I'm lightin' you up / Throw you around / This is a conquest a war is going down", stają się jawnie zaborcze i przemocowe. "Konkwest" i "wojna" to słowa, które diametralnie zmieniają perspektywę, ujawniając pod fasadą "gentle hand" dążenie do posiadania i dominacji. Jest to ostra krytyka toksycznej męskości, która traktuje relacje międzyludzkie, a zwłaszcza te z kobietami, jako pole bitwy, gdzie celem jest podbój, a nie prawdziwa intymność czy szacunek. Dorian Electra w "Gentleman" parodiuje męskość inceli i "pick-up artistów".

Dorian Electra, jako osoba genderfluidowa, ma unikalny wgląd w to, co "mężczyźni i kobiety naprawdę chcą", co pozwala im tworzyć tak złożone karykatury, które jednocześnie krytykują i badają męskość. Ich twórczość często wykorzystuje humor i camp, by dekonstruować i na nowo definiować normy płciowe, co widoczne jest również w innych utworach, np. z albumu "Flamboyant", gdzie celebrują i jednocześnie krytykują męskość, dążąc do zbudowania nowych, pozytywnych jej form. Poprzez "Gentleman", Dorian Electra nie tylko wyśmiewa archaiczne i szkodliwe wzorce męskości, ale również zaprasza do refleksji nad tym, co naprawdę oznacza bycie "dżentelmenem" we współczesnym świecie. Krótka długość utworu (około półtorej minuty) była tematem dyskusji wśród fanów, a Dorian Electra wyjaśniła, że tworzy utwory tak długie, jak czuje, że powinny być, co pozwala na precyzyjne oddanie idei bez zbędnego rozwlekania.
Dorian Electra celowo łączy "ciężką treść liryczną" z "jasnymi, metalicznymi bitami", co sprawia, że utwór, mimo swojej poważnej krytyki, nadal brzmi jak zabawna muzyka imprezowa. To podejście jest "bardzo klasyczne dla Dorian Electra", którzy potrafią utrzymać swobodny nastrój, jednocześnie głęboko wnikając w teksty. Jest to przykład na to, jak artystka używa humoru jako potężnego narzędzia politycznego, "wyśmiewając" rzeczy, które były postrzegane jako święte, i pokazując historyczną zależność społeczną niektórych z tych, które uważano za naturalne lub trwałe, jak tożsamość płciowa. W ten sposób "Gentleman" staje się nie tylko utworem muzycznym, ale również ostrym komentarzem społecznym, zapraszającym do kwestionowania i przemyślenia głęboko zakorzenionych w kulturze definicji męskości.