CKY's "96 Quite Bitter Beings" to nie tylko piosenka, ale także kluczowy element szerszej, mrocznej narracji, która stała się znakiem rozpoznawczym zespołu. Utwór, napisany przez frontmana Derona Millera, stanowi debiutancki singiel zespołu i otwierający numer na ich albumie Volume 1 z 1999 roku. Jest to kawałek, który pomimo braku sukcesów na listach przebojów, zyskał status najsłynniejszego utworu CKY i jest uważany za synonim kultury skate'owej lat 90..

Piosenka zanurza słuchacza w historii fikcyjnego, odizolowanego miasteczka Hellview, zamieszkanego przez tytułowe 96 dość zgorzkniałych istot. Tekst rozpoczyna się od słów "With my perceptions in a mix / Down twenty miles through the sticks / To the cloudy town of Hellview: Population 96", co od razu wprowadza atmosferę zagubienia i tajemnicy. Podróż przez "dwadzieścia mil przez patyki" (sticks) sugeruje odległość od cywilizacji i wjazd w nieznane, zapomniane miejsce. Miasteczko Hellview to nie jest typowa, idylliczna osada; jest "zachmurzone" (cloudy), co nadaje mu ponury i złowieszczy charakter.

Głównym motywem jest nieprzyjazność mieszkańców wobec obcych. W Hellview "zasady po prostu nie obowiązują" ("the rules just don't apply"). Tytułowe "96 quite bitter beings" to segregowani wyrzutki, którzy "lubią układać ciała wysoko" ("like to stack the bodies high"). To wyraźny sygnał, że turyści i przybysze nie są tu mile widziani, a ich los jest tragiczny – zostają "usunięci" (deleted) i lądują na dnie jeziora. Piosenka sugeruje, że jedyną drogą ucieczki z tego pułapki jest zalanie przez burzę ("overflooded by the storm"), co podkreśla beznadziejność sytuacji i potęguje poczucie uwięzienia.

W refrenie, powtarzające się zdanie "All we ever wanted was an answer" (Wszystko, czego kiedykolwiek chcieliśmy, to odpowiedź) oddaje uniwersalne pragnienie zrozumienia w obliczu niewytłumaczalnego zagrożenia i uwięzienia. Bohaterowie, chociaż "cywilizowani są blisko, ale za daleko" ("Civilized are close but way too far"), pozostają sami w walce o przetrwanie, szukając wyjaśnień, których nikt im nie udzieli. Fraza "And not one supports the cause / To leave the blood stay in the veins" jest interpretowana jako jasna zapowiedź rozlewu krwi, a niekoniecznie motywu wampirycznego, jak niektórzy sugerowali.

Utwór ten jest pierwszą częścią "serii Hellview" – trylogii, która kontynuuje historię miasteczka, gdzie mieszkańcy "nie traktują przybyszów życzliwie". Kolejne części to "Escape from Hellview" z albumu Infiltrate•Destroy•Rebuild (2002) oraz "Hellions on Parade" z Carver City (2009). Początkowo koncepcja Hellview pojawiła się już w utworze "Thanks for the Ride" pre-CKY zespołu Derona Millera, Oil. Deron Miller wspominał, że napisał ten utwór podczas popołudnia, kiedy postanowił nie iść do pracy, a riff powstał w domu perkusisty Jessa Margery. Stwierdził, że chciał napisać o miejscu, które nie istnieje, o "time warp", gdzie nie jesteś mile widziany. Co ciekawe, Miller, mimo że jego nowy zespół nazywa się 96 Bitter Beings, przyznaje, że nie uważa "96 Quite Bitter Beings" za "bardzo wyjątkową piosenkę", a raczej za efekt spontanicznego tworzenia bez nadmiernego analizowania.

Piosenka zdobyła ogromną popularność dzięki włączeniu jej do ścieżki dźwiękowej gry Tony Hawk's Pro Skater 3 w 2001 roku. Była również tłem dla jednego ze skeczy kaskaderskich ekipy CKY, "Shopping Carts", który pojawił się w pierwszym odcinku programu Jackass. Związek CKY z Jackass (Jess Margera jest bratem Bama Margery) wzmacniał rozpoznawalność zespołu, choć Deron Miller zaznacza, że to "promocja szeptana" napędzała sprzedaż ich płyt, a zespół nie zabiegał o włączenie ich muzyki do programu MTV.

Rozłam w CKY i późniejsze odejście Derona Millera w 2011 roku doprowadziły do powstania jego nowego zespołu, 96 Bitter Beings, który, jak sam mówi, ma "kontynuować tam, gdzie Carver City skończyło", a nawet re-nagrywał utwory CKY, w tym "96 Quite Bitter Beings", na albumie Return To Hellview (2024). Miller podkreśla, że zawsze będzie bronić swojego unikalnego brzmienia i dążyć do tworzenia muzyki, która go satysfakcjonuje, bez względu na próby zaszufladkowania go jako "skate punka" czy "nu metalu". "96 Quite Bitter Beings" pozostaje niezaprzeczalnym klasykiem, który wciąż rezonuje z fanami, oferując mieszankę mrocznych tekstów, młodzieńczego buntu i poczucia ucieczki.