Interpretacja Lennart - Bjorn Rosenstrom

Piosenka „Lennart” autorstwa Björna Rosenströma to humorystyczna i przerysowana opowieść o człowieku zmagającym się z fundamentalnym brakiem koordynacji ruchowej, czyli „dålig motorik” (słabe zdolności motoryczne). Utwór doskonale wpisuje się w charakterystyczny dla Rosenströma styl, który jako trubadur, a później frontman „Det jävla bandet”, zasłynął z ironicznych i humorystycznych piosenek często wykonywanych w uniwersyteckich pubach, gdzie obserwował ludzi i ich perypetie. Jest to typowa dla niego forma opowiadania o codziennych trudnościach w sposób absurdalny i komediowy.

Tekst rozpoczyna się od przedstawienia Lennarta, który „nie umie jeździć na rowerze”, ponieważ „coś jest nie tak z jego równowagą”. Już od dzieciństwa jego koordynacja „nigdy nie była szybka”. Ten wstęp od razu buduje obraz protagonisty naznaczonego niezdarnością, która nie jest przejściową dolegliwością, lecz trwałym elementem jego życia. Powtarzający się w refrenie motyw „biedny Lennart, walczy i cierpi” podkreśla współczucie dla bohatera, jednocześnie podtrzymując komiczny ton wynikający z jego permanentnej niedoli. Zwrotka ta wprowadza główny temat piosenki, akcentując, że problem z motoryką dotyka Lennarta na bardzo podstawowym poziomie funkcjonowania.

Druga zwrotka rozwija problem Lennarta, przenosząc go na grunt życia osobistego, a konkretnie – intymnego. Dowiadujemy się, że Lennart ma żonę, ale nie mają dzieci, ponieważ „kiedy wieczorem nadchodzi pora na miłosne igraszki, Lennart ma problemy i zawsze pudłuje”. Humorystyczne wyrażenie „miał proch w majtkach, ale nigdy nie wyszedł” to szwedzki idiom oznaczający bycie napalonym lub posiadanie wysokiego libido, które jednak w przypadku Lennarta nie przekłada się na skuteczność. Ta część tekstu, choć na pierwszy rzut oka wulgarna, jest kolejnym przerysowaniem, które ma za zadanie wzmocnić komiczny obraz bohatera, ukazując, że jego brak koordynacji dotyka każdej sfery egzystencji, nawet tej najbardziej prywatnej i delikatnej.

Kulminacja absurdu następuje w trzeciej zwrotce, gdy zdesperowany Lennart udaje się do fabryki z prośbą o „zrobienie mu motoryki”. Otrzymuje jednak odpowiedź, że „tutaj robimy tylko statywy”. W akcie frustracji, Lennart wyciąga nóż i wbija go w ciało dyrektora, a przynajmniej tak mu się wydaje. Okazuje się jednak, że jego niedoskonała motoryka sprawia, że trafia... w kogoś innego. Ten moment jest czarnym humorem w czystej postaci, ukazującym, jak fatalne konsekwencje może mieć absolutny brak koordynacji, nawet w przypadku przestępstwa. Zamiar zabicia dyrektora obraca się w kolejną groteskową porażkę, podkreślając wszechobecność jego „choroby”.

Piosenka „Lennart” pochodzi z debiutanckiego albumu Björna Rosenströma pt. „Låtar som är sådär” (Piosenki, które są takie sobie), wydanego w 1998 roku. Co ciekawe, cały album został nagrany w zaledwie półtora dnia. Początkowo Rosenström sprzedawał tysiąc egzemplarzy płyt w pubie swojego starego uniwersytetu i w księgarni. Z czasem, dzięki dystrybucji przez szwedzką wytwórnię Border Music, płyta sprzedała się w ponad 110 000 egzemplarzy, zajmując 6. miejsce na szwedzkich listach sprzedaży. Utwór o Lennarcie stał się jednym z kultowych przykładów twórczości Rosenströma, który w swojej muzyce często czerpie inspirację z obserwacji otaczającej go rzeczywistości, przetwarzając ją w zabawne i często prowokacyjne narracje. Piosenka jest esencją jego twórczości: prosta w formie, bezpośrednia w przekazie i wypełniona specyficznym humorem, który rezonuje z publicznością ceniącą sobie autoironiczne spojrzenie na ludzkie niedoskonałości.