Interpretacja Į savo kūną - Alanas Brasas

Utwór „Į savo kūną” autorstwa Alanas Brasas to głęboka i przejmująca introspekcja w kwestie obrazu ciała, samooceny i autodestrukcyjnych zmagań. Piosenka, wydana w 2025 roku na EP-ce „PATS KALTAS”, uderza słuchacza surowością i bezpośredniością, od samego początku stawiając przed nim niewygodne pytania.

Tekst rozpoczyna się od bezpośredniego wezwania: „Pažiūrėk / Pažiūrėk į savo kūną / Ar džiaugies? / Ar džiaugies? Pasikeitei” ("Spójrz / Spójrz na swoje ciało / Czy się cieszysz? / Czy się cieszysz? Zmieniłeś się"). Te pytania natychmiast inicjują proces samooceny, zmuszając do konfrontacji z własnym odbiciem i odczuciami związanymi ze zmianami w wyglądzie. Powtórzenie pytania o radość sugeruje głęboką niepewność i brak zadowolenia. Dalej pojawia się kwestia wrażliwości i lęku przed osądem: „Ar bijai? / Ar bijai, kad pamatys tave nuogą?” ("Czy się boisz? / Czy się boisz, że zobaczą cię nagiego?"). Ten wers doskonale oddaje uniwersalny strach przed ujawnieniem się, przed zdjęciem maski i pokazaniem prawdziwego „ja”, które jest postrzegane jako niedoskonałe i narażone na krytykę.

Centralnym punktem utworu, niosącym najmocniejszy ładunek emocjonalny, jest fragment: „Ką pasakys? / Nesusitvarkai / Peilį giliai / Į savo kūną” ("Co powiedzą? / Nie radzisz sobie / Nóż głęboko / W swoje ciało"). To drastyczne obrazy sugerują walkę z samookaleczaniem lub intensywne myśli autodestrukcyjne, wynikające z presji otoczenia i poczucia bycia „niepoukładanym” czy „niesprawnym”. Niemiecka recenzja EP-ki „PATS KALTAS” opisuje „Į savo kūną” jako „spiralę myśli”, w której Brasas powtarza słowa i wydłuża je, jakby chciał coś uświadomić słuchaczowi, towarzysząc sobie akustyczną gitarą. Krytyk zauważa, że artysta stawia pytania słuchaczowi i sobie samemu o własne ciało, wątpliwości i przekonanie o niemożności bycia kochanym. Właśnie w tych wersach widać, jak mocno te wątpliwości i lęk przed oceną prowadzą do desperackich czynów.

Kolejne wersy pogłębiają poczucie wstydu i ukrywania: „Negražiai / Palikai / Man sunku kvėpuoti / Tik skundies, / kol slepies megztinių jūroj” ("Brzydko / Zostawiłeś / Ciężko mi oddychać / Tylko narzekasz, / dopóki ukrywasz się w morzu swetrów"). "Morze swetrów" staje się tu symbolicznym ucieleśnieniem prób ukrycia swojego ciała, jego niedoskonałości czy śladów samookaleczania. Trudność w oddychaniu to fizyczny przejaw emocjonalnego ciężaru i przytłoczenia. Powtórzenie refrenu wzmacnia cykliczny charakter tych myśli i zachowań, tworząc wrażenie pułapki, z której trudno się wydostać.

Najbardziej tragiczny ton piosenka przybiera w sekcji: „Ką dėl to darai? Ar nepavargai? / Ar jau pripratai? Tik sau melavai / Ar tu nematai? Niekas nemylės / Randas pasiliks, kraujas apkabins mano kūną” ("Co z tym robisz? Czy nie zmęczyłeś się? / Czy już przywykłeś? Tylko okłamywałeś siebie / Czy nie widzisz? Nikt nie pokocha / Blizna zostanie, krew obejmie moje ciało"). To wołanie rozpaczy, które demaskuje samozakłamanie i podkreśla trwałe konsekwencje autodestrukcyjnych działań. Fraza „Nikt nie pokocha” odzwierciedla głębokie poczucie niegodności i lęk przed samotnością, wynikające z negatywnego obrazu siebie. Obraz „krew obejmie moje ciało” jest niezwykle mocny i metaforyczny, sugerujący niemal perwersyjną intymność z bólem i jego skutkami, a także niemożność ucieczki od własnego ciała i jego historii. Tytuł EP-ki, „PATS KALTAS”, co oznacza „własna wina”, dodaje kolejną warstwę interpretacyjną, wskazując na internalizację winy i poczucie, że jest się odpowiedzialnym za ten bolesny „krąg uczuć”.

Alanas Brasas jest również gitarzystą litewskiego zespołu alternatywnego rocka Katarsis, który w 2025 roku reprezentował Litwę w Konkursie Piosenki Eurowizji. Muzyka zespołu, często eksplorująca tematy bólu i tęsknoty, rezonuje z emocjonalnym klimatem solowych utworów Brasasa. Recenzja EP-ki kontrastuje „Į savo kūną” z inną piosenką z tej samej płyty, „Mano danguje” ("W moim niebie"), gdzie Brasas porównuje osobę do słońca w swoim niebie, zawsze obecnego. Ten kontrast podkreśla, że artysta eksploruje różne aspekty ludzkich emocji, od ciemności samooceny po światło nadziei i przywiązania.

Utwór „Į savo kūną” to bolesna, ale niezwykle ważna pieśń o walce z własnym ciałem i umysłem, o presji społecznej i wewnętrznym cierpieniu. Alanas Brasas poprzez swoją twórczość daje głos tym, którzy zmagają się z podobnymi problemami, tworząc przestrzeń do refleksji nad tym, jak postrzegamy siebie i jak otoczenie wpływa na nasze poczucie wartości. Piosenka, kończąc się tak, jak się zaczyna, czyli ponownym „Pažiūrėk / Pažiūrėk į savo kūną” ("Spójrz / Spójrz na swoje ciało") pozostawia słuchacza z otwartym pytaniem, zachęcając do ponownej, tym razem być może bardziej świadomej, konfrontacji z własnym odbiciem.