Piosenka "Samobójstwo" autorstwa WRT to głęboko poruszający utwór, który stanowi introspekcyjną podróż w otchłań depresji, rozczarowania życiem i myśli samobójczych. Podmiot liryczny, pogrążony w smutku, wyraża znużenie otaczającym go światem, fałszywymi ludźmi i bólem po złamanych sercach. To bardzo osobista spowiedź, w której artysta bez ogródek opisuje swoje wewnętrzne zmagania.

W pierwszych zwrotkach dominuje poczucie beznadziei. Słowa takie jak "znowu leżę na łóżku, cały pogrążony w smutku" i "czekam kiedy moja śmierć dojdzie do skutku" od razu wprowadzają słuchacza w mroczny nastrój utworu. Podmiot liryczny czuje się pusty w środku, a perspektywa znalezienia szczęścia wydaje się odległa i nierealna. Myśli o samobójstwie stają się coraz bardziej konkretne, przybierając formę zawieszenia się na sznurze. Jest to obraz desperacji i przekonania, że śmierć jest jedyną ucieczką od cierpienia.

Refren, powtarzany kilkukrotnie, stanowi swoiste przejście od osobistego wyznania do uniwersalnego przesłania: "Życie jest jedno, lecz nie zawsze jest łatwe, czy spłynie Ci łza, gdy się dowiesz, że umarłem? na pewno warto żyć, bo do czasu jest pięknie, lecz przyjdzie taki dzień, że i w Tobie coś pęknie". Te słowa nie tylko kontynuują temat śmierci, ale także zwracają się bezpośrednio do słuchacza, zmuszając go do refleksji nad własnym życiem i empatią wobec cudzego bólu. Sugerują, że każdy może doświadczyć momentu załamania, a życie, choć bywa piękne, jest też pełne trudności.

W dalszej części utworu podmiot liryczny kontynuuje walkę z wewnętrznymi demonami. Metafora "czemu jestem jak ColdreX, który rozpuszcza się" doskonale oddaje poczucie rozpadania się, tracenia formy i zanikania. Ulica, symbolizująca świat zewnętrzny, staje się miejscem obojętności, gdzie "wokół ludzie z pięknym życiem", podczas gdy on sam czuje się "nikim". Przyśpieszanie kroków i łza płynąca po policzku podkreślają wewnętrzną udrękę i samotność w tłumie. Moment, w którym "pisk opon, krzyk kobiet i powieka opadła", sugeruje próbę samobójczą poprzez wypadek samochodowy, co jest kolejnym drastycznym obrazem dążenia do ucieczki.

Zaskakującym zwrotem akcji jest przebudzenie po domniemanej śmierci: "nagle słyszę delikatny głos i ktoś mnie budzi, gdzie ja jestem, jak tu bajecznie, spokojnie chłopcze - czeka Cię życie wieczne". Ten fragment wprowadza element nadziei, a może nawet wizji życia pozagrobowego, jako formy ulgi i spokoju. To ambiwalentne zakończenie może być interpretowane jako fantazja, sen, czy wręcz religijne pocieszenie, że po cierpieniu czeka coś lepszego. Artysta WRT w swojej twórczości często porusza tematykę trudnych doświadczeń, a utwór "Samobójstwo" wpisuje się w nurt prawdziwego rapu, który "z życia wzięte" i jest doceniany przez słuchaczy za autentyczność i poruszanie ważnych problemów. Komentarze pod utworem często wskazują na jego rezonans z osobistymi doświadczeniami odbiorców, co świadczy o sile przekazu.

Ostatnia zwrotka wraca do tematu próby samobójczej – tym razem za kierownicą, z prędkością "stówa". Ponownie pojawia się obraz śmierci, a następnie wizja "osoby, z jej oczu pada blask", która uśmiecha się i mówi "chłopcze na Ciebie już czas". Ta postać wyciąga rękę, wskazując w górę, co dodatkowo wzmacnia koncepcję przejścia do innego, lepszego świata. Słowa "Boże (Boże) zabierz mnie do niebios, nie chcę tu być, chcę rozstać się z ziemią" to ostateczne wołanie o ulgę i pogodzenie się z losem, który ostatecznie prowadzi do "życia wiecznego". Podmiot liryczny "oddaje swoją duszę" i, choć odchodzi, obiecuje "pomocą wam służę", co może oznaczać, że jego historia, jego walka i jego muzyka, będą nadal wspierać tych, którzy zostają. Brak szczegółowych wywiadów na temat bezpośrednich inspiracji czy "ciekawostek" dotyczących procesu twórczego tego konkretnego utworu utrudnia dalsze pogłębienie kontekstu, jednak samo dzieło jest na tyle ekspresyjne, że stanowi wystarczający materiał do refleksji nad ludzkim cierpieniem i poszukiwaniem sensu. Tekst piosenki, choć porusza niezwykle wrażliwy temat, zyskał uznanie wśród słuchaczy za swoją szczerość i autentyczność, co jest cechą charakterystyczną dla artystów tworzących rap, który nie jest "na pokaz".