Interpretacja San Francisco (Be Sure To Wear Flowers In Your Hair) - Scott McKenzie

"San Francisco (Be Sure To Wear Flowers In Your Hair)" autorstwa Scotta McKenzie to znacznie więcej niż tylko chwytliwa piosenka popowa; to nieoficjalny hymn ruchu kontrkulturowego lat 60., uosabiający ducha Lata Miłości w 1967 roku. Utwór, choć zaśpiewany przez McKenzie, został napisany przez jego wieloletniego przyjaciela, Johna Phillipsa z The Mamas & the Papas, w zaledwie około 20 minut. Jego pierwotnym celem było promowanie Festiwalu Pop w Monterey, który Phillips współprodukował z Lou Adlerem, i miał za zadanie uspokoić władze Monterey, zaniepokojone perspektywą "dwustu pięćdziesięciu tysięcy hipisów" zjeżdżających do miasta. Ironia polega na tym, że zamiast tego, piosenka stała się katalizatorem, który przyciągnął tysiące młodych ludzi do San Francisco, poszukujących obiecanej utopii pokoju i miłości.

Tekst piosenki jest prostym, ale potężnym zaproszeniem: "If you're going to San Francisco / Be sure to wear some flowers in your hair" (Jeśli jedziesz do San Francisco / Pamiętaj, by wpleść sobie kwiaty we włosy). Te kwiaty stały się natychmiastowym, uniwersalnym symbolem ruchu Flower Power, antywojennego i hippisowskiego. Zaproszenie nie dotyczyło jedynie fizycznej podróży, ale także wezwania do przyjęcia nowego sposobu myślenia – życia w harmonii, miłości i z dala od materializmu. McKenzie opowiadał, że w dniu nagrania piosenki on sam miał kwiaty we włosach, a jego przyjaciele, medytując, siedzieli w pozycji lotosu. To nie był tylko styl, to była deklaracja.

"You're gonna meet some gentle people there" (Spotkasz tam łagodnych ludzi) oraz "Summertime will be a love-in there" (Lato będzie tam festiwalem miłości) to frazy, które malują idylliczny obraz San Francisco, a zwłaszcza dzielnicy Haight-Ashbury, jako miejsca, gdzie dominują pokój, wspólnota i wzajemna akceptacja. "Love-in" to termin, który sam w sobie stał się synonimem swobodnych zgromadzeń hippisowskich, charakteryzujących się muzyką, medytacją i wspólnym doświadczaniem. Piosenka sugeruje, że w tym miejscu, w przeciwieństwie do reszty Ameryki, ludzie są "w ruchu" ("People in motion"), poszukując "nowego wyjaśnienia" ("new explanation") dla życia. To odnosi się do głębokiej przemiany społecznej i kulturowej, która kwestionowała dominujące normy i wartości, szukając alternatyw dla wojny w Wietnamie, konsumpcjonizmu i tradycyjnych struktur społecznych.

Chociaż piosenka stała się globalnym hitem, osiągając czwarte miejsce na listach przebojów w USA i pierwsze w Wielkiej Brytanii, Niemczech i Nowej Zelandii, jej korzenie były bardziej pragmatyczne niż czysto artystyczne. John Phillips napisał ją z myślą o przyciągnięciu uwagi do festiwalu, ale jego wizja przerosła pierwotny zamysł. Scott McKenzie, który już wcześniej grał z Phillipsem w grupie The Journeymen, był idealnym wykonawcą dla tego utworu ze względu na swój łagodny głos i wygląd, który pasował do wizerunku hipisa. Nagranie było produkcją z Los Angeles, z udziałem czołowych muzyków sesyjnych, takich jak Joe Osborn na basie i Hal Blaine na perkusji, co nadało jej dopracowany, akustyczny charakter.

Mimo swojego optymistycznego przesłania, piosenka nie była wolna od kontrowersji. Niektórzy prawdziwi mieszkańcy San Francisco i muzycy undergroundowi, tacy jak Janis Joplin czy Grateful Dead, ponoć jej nie znosili, uważając, że była zbyt komercyjna i idealizowała rzeczywistość, która na miejscu często była dużo trudniejsza, z problemami bezdomności i narkotyków. Niemniej jednak, dla milionów ludzi na całym świecie, którzy nigdy nie dotarli do San Francisco, piosenka stała się symbolem nadziei i wolności, swoistą ścieżką dźwiękową dla osobistego buntu przeciwko powojennej bieliźnie konsumpcjonizmu. Dla amerykańskich żołnierzy w Wietnamie, San Francisco było wspólnym przystankiem w drodze do domu, a piosenka stawała się "rozpłaczkiem", dając nadzieję w obliczu trudnej sytuacji.

Sam McKenzie przyznał później, że był przerażony, gdy młodzi ludzie rzeczywiście posłuchali piosenki i zaczęli masowo przybywać do San Francisco. Powiedział w wywiadzie z lat 70., że "było to zbiorowe, szalone pragnienie, szukanie czegoś, a oni nie wiedzieli czego". Mimo że McKenzie nie osiągnął podobnego sukcesu komercyjnego (jego kolejny hit to "Like an Old Time Movie", a później współtworzył "Kokomo" dla The Beach Boys), jego "San Francisco" pozostaje trwałym elementem kultury popularnej, przypominając o aspiracjach i marzeniach całego pokolenia. To piosenka, która doskonale uchwyciła i rozpowszechniła ducha epoki, nawet jeśli jej geneza była bardziej złożona niż mogłoby się wydawać na pierwszy rzut oka.