Utwór "Dopeman" autorstwa N.W.A to bezkompromisowy i brutalnie szczery obraz handlu narkotykami i jego druzgocących konsekwencji w Los Angeles końca lat 80., szczególnie w Compton. Wydany pierwotnie w 1987 roku jako strona B singla "Panic Zone", a następnie na kompilacji N.W.A. and the Posse, stał się wizytówką zespołu, prezentując ich twardy, bezkompromisowy styl "reality rap". Tekst, w większości napisany przez Ice Cube'a, jest opowieścią o handlarzu crackiem i ofiarach jego działalności.

Centralną postacią jest tytułowy Dopeman, którego persona została brawurowo odegrana przez Eazy-E. Co ciekawe, sam Eazy-E był w prawdziwym życiu handlarzem narkotyków, zanim przeszedł do branży muzycznej, co nadaje jego wykonaniu dodatkowej autentyczności. Dopeman to postać bezwzględna, kierująca się jedynie zyskiem, obwieszona złotem i "zarabiająca pieniądze, trzymając ćpunów w oczekiwaniu". Ma "Uzi pod tyłkiem", jeśli nie dostanie zapłaty, i bez wahania wybija zęby tym, którzy żebrzą o kredyt. Jest ucieleśnieniem mrocznej strony amerykańskiego snu, w którym bieda i brak perspektyw pchnęły go do szybkiego bogacenia się kosztem innych. Jego zasada, "Don't get high, off your own supply!", podkreśla cynizm i wyrachowanie, konieczne do przetrwania w tym bezlitosnym świecie.

Piosenka w realistyczny sposób przedstawia również desperację i upodlenie osób uzależnionych. "Cluck" błaga o kolejną "działkę", na co Dopeman odpowiada brutalnym odrzuceniem, nie dając "gówna", nawet jeśli jego dziewczyna uklęknie i zrobi mu dobrze. To obraz skrajnej dehumanizacji, gdzie ludzkie życie i godność tracą wszelką wartość w obliczu uzależnienia.

N.W.A. nie unika kontrowersji, prezentując w tekście również problem kobiet uwikłanych w ten świat. Pojawia się postać "Dopeman's bitch" – kobiety, która akceptuje przemoc ("Got a black-eye 'coz the Dopeman hit her") i upodlenie dla pieniędzy i statusu, jakie daje związek z handlarzem. Jest bita, zmuszana do posłuszeństwa i "nie jest niczym innym, jak tylko dziwką Dopemana". To jaskrawy przykład mizoginii, która, jak zauważają krytycy, była fundamentem wizerunku N.W.A..

Następnie pojawia się jeszcze bardziej tragiczna figura: "The Strawberry", czyli "dzielnicowa dziwka". Jest to kobieta tak głęboko uzależniona od cracku, że "zrobi wszystko za jednego lub dwa hity", gotowa "przespać się z całą twoją cholerną ekipą" za "kawałek kamienia". N.W.A. maluje portret absolutnego upadku, ostrzegając przed chorobami wenerycznymi i bólem, jaki "Truskawka" może zadać rodzinom. Ta postać to symbol destrukcyjnej siły narkotyków, niszczącej nie tylko jednostkę, ale i tkankę społeczną.

Wielokrotnie N.W.A. podkreślało, że ich utwory to "reality rap" lub "dokument" – po prostu relacjonują rzeczywistość, którą obserwowali w Compton, bez oceniania czy gloryfikowania. Ice Cube wspominał w wywiadach, że teksty odzwierciedlały język ulicy i problemy, które lokalni liderzy woleli zamiatać pod dywan. Muzyka Dr. Dre, z jej "głośnym, gładkim i boom-bapowym" brzmieniem, inspirowanym twistami z "Funky Worm" Ohio Players, stanowiła idealne tło dla tej brutalnej narracji.

Ostatnie wersy piosenki, rapowane przez Krazy'ego D, wprowadzają nagłą zmianę perspektywy i moralności. Gdy Dopeman bezczelnie chwali się swoim bogactwem i tym, że jest "bezrobotny" lecz jego "kieszenie stają się coraz większe" kosztem uzależnionych, nagle pojawia się groźba: "Panie Dopeman, myślisz, że jesteś sprytny / Sprzedałeś crack mojej siostrze, a teraz jest chora / Ale jeśli umrze z powodu twojego narkotyku / Włożę ci w dupę kulę .38!". Ten nagły zwrot, od obiektywnego reportażu do osobistej zemsty, jest zaskakującym, lecz potężnym końcowym akcentem, który pokazuje, że nawet w świecie pozbawionym zasad, istnieją granice i konsekwencje. To moment, w którym ofiara systemu, symbolicznie reprezentowana przez narratora, przejmuje kontrolę i zapowiada ostateczne rozliczenie.