„Space Lord” Monster Magnet to psychodeliczna odyseja przez rejony władzy, dekadencji i kosmicznego wyzwolenia, stanowiąca jeden z najbardziej rozpoznawalnych hymnów stoner rocka. Tekst, pełen intensywnej symboliki i narkotycznych wizji, zdaje się kreślić portret upadłego, lecz potężnego bytu – być może kosmicznego władcy, który został uwięziony lub zesłany na Ziemię, a teraz pragnie odzyskać swoją pierwotną moc.

Otwierające wersy „I've been stuffed in your pocket for the last hundred days / When I don't get my bath I take it out on the slaves” natychmiast wprowadzają w nastrój uwięzienia i narastającej frustracji. Podmiot liryczny czuje się sprowadzony do roli przedmiotu, być może przez ziemskie ograniczenia lub relację z kimś, kto go kontroluje. Złość i frustracja manifestują się w akcie dominacji nad „niewolnikami”, co sugeruje hierarchię i okrucieństwo, typowe dla stonerowego etosu wolności kosztem innych. Dalej pojawia się obraz dekadencji i hedonizmu: „So grease up your baby for the ball on the hill / Polish them rockets now, and swallow those pills”. To zaproszenie do celebracji, do przekraczania granic, być może odniesienie do wystawnych przyjęć i zażywania substancji psychoaktywnych, które mają ułatwić ucieczkę od rzeczywistości lub wejście w trans. Całość jest podsumowana mantrycznym wołaniem „Space Lord Mother”, które staje się centralnym punktem utworu, niczym wezwanie do jakiejś wszechmocnej, pierwotnej siły. Dave Wyndorf, lider Monster Magnet, w wywiadach często podkreślał, że fraza „Space Lord” narodziła się z jego obsesji na punkcie science fiction i komiksów z lat 60., a „Mother” dodane zostało dla nadania większej mocy i rock’n’rollowego charakteru. Sam Wyndorf opisywał ten utwór jako „psychodeliczny, rockowy, ale na swój sposób prosty”.

Kolejne zwrotki kontynuują motyw walki i transformacji. „There's a car in the field now in a column of flame / With two doors to choose but only one bears your name” to mocna, apokaliptyczna wizja, symbolizująca krytyczny wybór, przed którym stoi podmiot liryczny. Płonący samochód może reprezentować zniszczenie starego świata lub starej tożsamości, a dwie drogi sugerują ostateczną decyzję o podążeniu za własnym przeznaczeniem. Werset „You've been drinking my blood well I've been licking your wounds” jest niezwykle sugestywny, wskazując na symbiotyczną, ale toksyczną relację, gdzie jeden byt żywi się drugim, a drugi – być może z masochistyczną przyjemnością – próbuje uleczyć.

Refren „I left my throne a million miles away / I drink from your tit / I sing your blues every day” ujawnia poczucie wygnania i zależności. Podmiot liryczny, będąc „kosmicznym władcą”, został zdetronizowany i zmuszony do przyjęcia ziemskiej formy, a nawet do karmienia się „mlekiem” ludzkiej egzystencji, śpiewając jej „smutki”. Jest to wyraźny kontrast między boską, kosmiczną naturą a upadkiem w ziemską niedoskonałość. Jednak pragnienie powrotu do chwały jest silne: „Now give me the strength / To split the world in two yeah / I ate all the rest and now I've gotta eat you”. To deklaracja absolutnej, wręcz kanibalistycznej żądzy mocy, pragnienie pochłonięcia wszystkiego i wszystkich, by osiągnąć ostateczne panowanie.

Ostatnia zwrotka: „I lost my soul when I fell to earth / My planets called me to the void of my birth / The time has come for me to kill this game / Now open wide and say my name” jest kulminacją tej kosmicznej opowieści. Podmiot liryczny wyraźnie identyfikuje się jako byt, który „spadł na Ziemię”, tracąc swoją esencję, swoją duszę. Wzywają go jego „planety”, odwołując się do jego kosmicznego pochodzenia i „pustki jego narodzin” – miejsca pierwotnego, nieskończonego potencjału. „The time has come for me to kill this game” to ostateczne odrzucenie ziemskich ograniczeń i zasad. To wezwanie do zerwania z iluzją, do zniszczenia zastanego porządku i ponownego zajęcia miejsca, które mu się należy. Wykrzyczane na końcu „Space Lord Mother” jest triumfalnym ogłoszeniem powrotu do pełni mocy, zaproszeniem do zaakceptowania jego panowania, by świat „otworzył się szeroko i wypowiedział jego imię”.

W kontekście twórczości Monster Magnet, „Space Lord” z albumu Powertrip (1998) jest utworem, który idealnie uchwycił esencję ich stylu – połączenie ciężkich riffów, psychodelicznych motywów i tekstów przesiąkniętych fantazjami science fiction i komiksową estetyką. Wyndorf chciał stworzyć coś, co brzmiałoby jak „zderzenie Black Sabbath z Pink Floyd, pod wpływem kwasu”. Utwór ten stał się nie tylko komercyjnym sukcesem, ale także kamieniem milowym w gatunku stoner rocka, symbolizującym bunt, ucieczkę i nieustanne poszukiwanie transcendentalnej wolności. Dave Wyndorf podkreślał, że pomimo kosmicznej otoczki, piosenka opowiada o ludzkich dążeniach: o potrzebie władzy, kontroli i zmaganiach z własnym ego w chaotycznym świecie.
Monster Magnet to zespół, który zawsze balansował na granicy buntu i eskapizmu, a „Space Lord” jest tego perfekcyjnym przykładem. To interpretacja pragnienia wyjścia poza schematy, poza codzienność, w świat, gdzie jednostka, choć uwięziona, ma potencjał do stania się wszechpotężnym bytem, zdolnym kształtować własną rzeczywistość.