Interpretacja Five Miles Out - Mike Oldfield

Mike Oldfield's utwór "Five Miles Out" z 1982 roku to przejmująca muzyczna opowieść o walce o przetrwanie w obliczu śmiertelnego zagrożenia. Inspiracją dla tej piosenki było niemal tragiczne doświadczenie Mike'a Oldfielda podczas lotu samolotem. W trakcie trasy koncertowej po Europie, prawdopodobnie w Hiszpanii, artysta wraz z zespołem znalazł się na pokładzie dwusilnikowego lekkiego samolotu, którego niedoświadczony pilot, opierając się na błędnej prognozie pogody, wleciał prosto w gwałtowną burzę. Oldfield, który sam uzyskał licencję pilota w 1980 roku, wykorzystał w tekście piosenki rozbudowane słownictwo lotnicze, aby przedstawić dramatyczną komunikację między pilotem w tarapatach a kontrolerem ruchu lotniczego.

Piosenka otwiera się pytaniem, które od razu wrzuca słuchacza w epicentrum kryzysu: „What Do You Do When Your Falling, You've Got 30 Degrees And You're Stalling Out?” – to obraz samolotu tracącego wysokość i prędkość, z zablokowanymi skrzydłami, bez kontroli. Napięcie buduje się z każdą linijką, gdy dowiadujemy się o 24 milach do radiolatarni, o pęknięciu na niebie i nadchodzącym ostrzeżeniu. Refren "Don't Take That Dive Again! Push Through That Band Of Rain!" to desperackie wezwanie do walki, do przełamania paniki i przebicia się przez strefę intensywnych opadów.

W warstwie wokalnej utwór jest niezwykle złożony, zwłaszcza jak na jego stosunkowo krótką długość. Występują w nim wokale Mike'a Oldfielda, przepuszczone przez wokoder, co ma symbolizować radiową komunikację pilota z wieżą kontroli, oraz czysty, liryczny głos Maggie Reilly, oferujący pocieszenie i wsparcie. Ten kontrast podkreśla dwoistość sytuacji: techniczną, zimną walkę o przeżycie z jednej strony i ludzką nadzieję i wsparcie z drugiej.

Fraza "Five Miles Out, Just Hold Your Heading True" jest powtarzana jako mantra, zarówno jako literalne określenie odległości od kursu, jak i metaforyczne wezwanie do zachowania spokoju i koncentracji. Odległość "Five Miles Out" odnosi się do tego, że samolot został zepchnięty pięć mil od właściwej trasy przez potężny huragan, co sprawia, że radary mają problem z jego zlokalizowaniem. „You're Number 1, Anticipating You.” to z kolei komunikat z wieży, dający pilotowi priorytet i zapewnienie, że jest oczekiwany.

Kulminacyjnym punktem jest wołanie o pomoc: "Mayday! Mayday! Mayday! Calling All Stations! This Is Golf-Mike-Oscar-Victor-Juliet Imc Cu.nimb...Icing, In Great Difficulty, Over." Ta sekwencja to standardowy komunikat awaryjny, z kodem radiowym samolotu (G-MOVJ, który jest również widoczny na okładce albumu – numer rejestracyjny samolotu Lockheed Model 10 Electra) i informacją o warunkach IMC (Instrument Meteorological Conditions), chmurach Cumulonimbus i oblodzeniu, co oznacza skrajnie niebezpieczne warunki lotu. Kontroler ruchu lotniczego, grany przez Oldfielda, odpowiada, podkreślając powagę sytuacji: "Victor-Juliet Your Identity. I Have You Lost In The Violent Storm! Communicate Or Squawk 'Emergency'!". "Squawk 'Emergency'" oznacza wysłanie specjalnego sygnału na awaryjnym paśmie, by samolot wyraźnie pojawił się na radarze jako jednostka wzywająca pomoc.

W miarę rozwoju piosenki, groza narasta: "Lost In Static 18, And The Storm Is Closing In Now. Automatic 18! Got To Push Through! Trapped In Living Hell!" Wypowiedź Oldfielda w jednym z wywiadów wyjaśnia tajemniczą frazę "Lost in Static 18": "Jeśli spojrzysz na okładkę 'Five Miles Out', samolot to Beech 18." To odniesienie do modelu samolotu Beechcraft Model 18, choć na okładce jest Lockheed Model 10 Electra. „Static” odnosi się do zakłóceń radiowych, które utrudniają komunikację. Ostatecznie, pilot staje się "A Prisoner Of The Dark Sky, The Propeller Blades Are Still!", co sugeruje, że silniki przestały działać, a „Evil Eye Of The Hurricane's Coming In Now For The Kill.” to potworny obraz centrum burzy, zmierzającej by ostatecznie zniszczyć samolot.

Mimo beznadziejnej sytuacji, utwór kończy się nutą nadziei i solidarności: "Our Hope's With You, Rider In The Blue. Welcome's Waiting, We're Anticipating You'll Be Celebrating, When You're Down And Braking." "Rider In The Blue" to poetyckie określenie pilota, porównujące go do jeźdźca w przestworzach. To obietnica bezpiecznego lądowania i celebracji powrotu. Powtarzające się "Climbing! Climbing! Five Miles Out, Just Hold Your Heading True." symbolizuje nieustającą walkę o wzbicie się ponad burzę, o wydostanie się z piekła na jawie.

"Five Miles Out" to utwór z albumu o tym samym tytule, wydanego w 1982 roku. Album ten oznaczał dla Oldfielda początek okresu sukcesów komercyjnych, a sam singiel "Five Miles Out" osiągnął 43. miejsce na brytyjskich listach przebojów. Co ciekawe, Mike Oldfield, znany z braku pewności siebie co do swoich umiejętności wokalnych, tym razem podzielił się obowiązkami wokalnymi z Maggie Reilly. Tworząc teksty, Oldfield podobno udał się do lokalnego pubu, zamówił kilka pint Guinnessa i, używając słownika rymów, napisał słowa, bazując na terminach lotniczych, które miał na myśli. Ta piosenka, będąca mini-fantazją ze względu na swoją intensywność i różnorodność, stała się jednym z najbardziej charakterystycznych utworów Mike'a Oldfielda, pokazując jego zdolność do łączenia progresywnego rocka z bardziej przystępnymi formami. Utwór zawiera również motywy z "Tubular Bells" i "Taurus II" (z tego samego albumu), a Oldfield używał instrumentów takich jak Fairlight CMI, co oznaczało ewolucję jego stylu w kierunku bardziej elektronicznego brzmienia. Okładka albumu, przedstawiająca samolot wylatujący z chmur burzowych, również bezpośrednio nawiązuje do tej historii.