Interpretacja Galway Girl - Ed Sheeran

„Galway Girl” Eda Sheerana to porywająca, folkowo-popowa oda do spontanicznej, pełnej pasji nocy w sercu Irlandii, która stała się jednym z najbardziej rozpoznawalnych utworów z albumu „÷ (Divide)”. Piosenka, przesycona irlandzkimi wpływami, opowiada historię angielskiego mężczyzny, który poznaje urzekającą kobietę i przeżywa z nią niezapomnianą noc.

Narracja rozpoczyna się od spotkania na słynnej dublińskiej Grafton Street, gdzie Ed Sheeran spotyka tytułową dziewczynę z Galway, „She played the fiddle in an Irish band”. Ta ikoniczna pierwsza linijka została zainspirowana przez Niamh Dunne, skrzypaczkę z irlandzkiego zespołu folkowego Beoga, z którym Sheeran współpracował przy tworzeniu utworu. Co ciekawe, Niamh Dunne pochodzi z Limerick, a nie z Galway, i jest zamężna z Irlandczykiem, co pokazuje, że reszta historii jest fikcją i kreatywnym rozwinięciem początkowej inspiracji.

Piosenka jest efektem udanej współpracy Sheerana z Beogą, która wniosła do utworu autentyczne brzmienie tradycyjnej irlandzkiej muzyki. Elementy ich kompozycji „Minute 5” z albumu „How to Tune a Fish” zostały wplecione w "Galway Girl", tworząc unikalne połączenie folku, popu, a nawet elementów hip-hopu i R&B. Ed Sheeran w wywiadach ujawnił, że musiał stoczyć prawdziwą batalię z wytwórnią, aby "Galway Girl" w ogóle znalazła się na płycie, ponieważ uważali, że muzyka folkowa „nie jest cool”. On jednak wierzył w potencjał utworu, wskazując na sukces takich zespołów jak The Corrs.

W miarę rozwoju opowieści, słuchacz zostaje wciągnięty w wir barowej rzeczywistości. Bohaterka z Galway jawi się jako niezależna i pełna życia postać. Dzieli się papierosem, pyta o gaelicki tatuaż Eda, a następnie zamawia imponujący zestaw drinków: „She took Jamie as a chaser, Jack for the fun / She got Arthur on the table with Johnny riding as a shotgun”. Te nazwy to oczywiście nawiązania do popularnych alkoholi: Jameson, Jack Daniel's, Arthur Guinness (piwo Guinness) i Johnnie Walker. Krytycy i mieszkańcy Irlandii zauważali, że tak obfita mieszanka jest dość stereotypowa i raczej mało realistyczna na jedną noc. Noc wypełniona jest tańcem do „Van on the jukebox” (prawdopodobnie Van Morrison), grą w rzutki i bilard, w których dziewczyna z łatwością pokonuje narratora. Następnie bohaterka śpiewa tradycyjne celtyckie melodie po tańcach céilidh, z akapella wersją „Carrickfergus”, używając stóp do rytmu. Ta swobodna ekspresja muzyczna podkreśla jej głębokie zakorzenienie w irlandzkiej kulturze.

Kulminacja nocy następuje wraz z zamknięciem baru. Bohaterowie opuszczają zadymione wnętrze, a ich płaszcze przesiąknięte są zapachem dymu, whisky i wina. W końcowych scenach idą do domu dziewczyny, gdzie „To finish some Doritos and another bottle of wine”. Wzmianka o Doritos bywa odbierana jako zaskakujący, ale autentyczny element typowego powrotu z imprezy w Irlandii. Piosenka kończy się obietnicą, że to magiczne spotkanie zostanie upamiętnione w kolejnej piosence.

Teledysk do utworu, nakręcony w Galway z udziałem irlandzkiej aktorki Saoirse Ronan, dodatkowo wzbogaca opowieść, przedstawiając noc widzianą z perspektywy Eda Sheerana. Ciekawostką jest, że Saoirse Ronan wkręciła Sheerana, tatuując mu na ręce napis „Galway Grill” zamiast „Galway Girl”. Mimo pewnych kontrowersji dotyczących stereotypowego przedstawienia irlandzkiej kultury, „Galway Girl” jest powszechnie lubiana i stała się globalnym hitem, celebrującym miłość, muzykę i żywiołową duszę Irlandii.