Zespół Deicide, znany z bezkompromisowego death metalu, zawsze prowokował swoimi tekstami, a utwór „Oblivious To Evil” jest tego doskonałym przykładem. Pochodzi on z debiutanckiego albumu zespołu, zatytułowanego po prostu „Deicide”, wydanego 26 czerwca 1990 roku przez R/C Records. Album ten, nagrany w Morrisound Studios w Tampie na Florydzie, gdzie Deicide nagrywał większość swoich późniejszych prac, stanowił przełom w gatunku i jest często uznawany za jeden z najlepiej sprzedających się albumów death metalowych wszech czasów. Liryczna zawartość tego krążka, określana jako „satanistyczne nonsensy” oraz „hymny zła”, była napędzana głęboką nienawiścią wokalisty Glena Bentona do zorganizowanej religii.

Piosenka otwiera się bezpośrednim wezwaniem: „Join us”, natychmiast wciągając słuchacza w mroczny, bluźnierczy świat. Obrazy „Evil night of an evil death” i „Epitome of illusion” sugerują odrzucenie chrześcijańskiej koncepcji życia pozagrobowego jako fałszywej obietnicy. Centralnym punktem jest przerażająca wizja „Sacrifice of the unborn child” i „Sodomized for the ritual”, co ma na celu „Enter the kingdom of darkness”. Te drastyczne i szokujące frazy nie tylko podkreślają ekstremalny satanizm, ale także odzwierciedlają pragnienie całkowitego zbezczeszczenia wszystkiego, co święte w chrześcijaństwie. Jest to manifestacja buntu przeciwko moralności religijnej, dążenie do przekroczenia wszelkich tabu w imię mrocznych mocy. W tym kontekście, „Open the gates to the manifestation / And grant me the powers of darkness” to prośba o dostęp do antyboskich, demonicznych sił, które mają zastąpić boską opiekę.

Refren „Infernal majesty, take this dead offering / Feeding the demon seed, evil bestowed on me” to bezpośrednie oddanie się pod władzę piekieł. „Martwa ofiara” może symbolizować zarówno ofiary składane w rytuałach, jak i duchową śmierć dla Boga. „Demon seed” to z kolei przyjęcie zła jako części własnego jestestwa, co jest spójne z wizerunkiem Glena Bentona, który otwarcie deklaruje wiarę w Lucyfera i nienawiść do chrześcijaństwa, choć niektórzy postrzegają to jako celową prowokację.

Kolejna zwrotka kontynuuje ten motyw: „Exorcise the power of dead / Invert my cross of time / The real of Satan anarchy / Inside my scared sign”. „Wypędzenie mocy zmarłych” może oznaczać odrzucenie zbawienia i życia wiecznego oferowanego przez chrześcijaństwo. „Invert my cross of time” to symboliczny gest odwrócenia krzyża, jeden z najbardziej rozpoznawalnych symboli satanizmu, oznaczający jawne bluźnierstwo i odrzucenie Chrystusa. „Prawdziwa anarchia Szatana” to wizja świata wolnego od boskich praw, gdzie jedyną zasadą jest chaos i zło, a „przerażający znak” (zapewne odniesienie do odwróconego krzyża lub innego okultystycznego symbolu) staje się osobistym emblematem.

Utwór przywołuje potężne demony: „Lucifer bring me the legions of deaths / Abbadon kill until nothing is left”. Lucyfer i Abaddon (często utożsamiany z aniołem otchłani) są tutaj wezwani jako niszczycielskie siły, które mają zniszczyć wszelkie ślady boskiego stworzenia. Frazę „Celtic god of a Satan fate / Oblivious to evil” można interpretować na kilka sposobów. Może ona odnosić się do synkretyzmu pogańskich wierzeń z satanizmem, lub do starożytnych bóstw, które w kontekście chrześcijańskim zostały zdegradowane do roli demonów. Kluczowe jest „Oblivious to evil” – to ironiczne stwierdzenie, że z perspektywy podmiotu lirycznego, który świadomie wybrał zło, nie ma już mowy o byciu „nieświadomym zła”; on sam jest jego ucieleśnieniem i nie podlega już chrześcijańskim definicjom grzechu.

Finałowe wersy, „Death of defiled the rituals / Of dreams and disillusion / Unlock the box and gimp in pain / Summon the demons of darkness / Evil Gods that fast with flesh / Prepare me for the dead / Release me from the angels so righteous / For your God is dead”, to apogeum bluźnierstwa. „Śmierć, która zbezcześciła rytuały snów i rozczarowań” to być może odrzucenie chrześcijańskiej nadziei i obietnic jako iluzji. „Odblokowanie skrzyni i cierpienie w bólu” oraz „przywołanie demonów ciemności” to dalsze kroki w rytuałach, które mają na celu pełne zanurzenie się w otchłani. „Evil Gods that feast with flesh” podkreśla krwawy i makabryczny aspekt tych wierzeń, przygotowując podmiot liryczny na śmierć, ale nie w zbawczym sensie, lecz jako przejście do królestwa ciemności. Kulminacją jest wyzwolenie „from the angels so righteous” oraz ostateczne, prowokacyjne stwierdzenie: „For your God is dead”. To deklaracja triumfu sił antychrześcijańskich i całkowitego zanegowania istnienia bądź mocy chrześcijańskiego Boga, co stanowi rdzeń ideologii Deicide. Zespół Deicide jest znany z tego, że ich teksty są „napędzane głęboką nienawiścią [Glena Bentona] do zorganizowanej religii”.
Utwór „Oblivious To Evil” jest klasycznym przykładem brutalnego i bezkompromisowego death metalu, zarówno pod względem muzycznym, jak i lirycznym, ucieleśniającym mroczną i bluźnierczą esencję, która zdefiniowała brzmienie Deicide i uczyniła ich legendą gatunku. Album, z którego pochodzi, jest często opisywany jako „29 minut czystego technicznego chaosu” i „jeden z najbardziej złych, najbardziej brutalnych i najbardziej spójnych albumów death metalowych, jakie kiedykolwiek powstały”.
Piosenka, podobnie jak cały debiutancki album „Deicide”, charakteryzuje się „autentyczną, realistyczną wściekłością” i „niepohamowaną złością”, a wokal Glena Bentona jest określany jako „absolutnie ohydny i torturowany” oraz „czyste zło”.
Choć zespół jest często utożsamiany z satanizmem, Glen Benton w wywiadach deklarował, że jego wiara w Lucyfera i nienawiść do chrześcijaństwa są autentyczne, choć niektórzy krytycy sugerują, że może to być również celowa poza, mająca na celu szokowanie i budowanie wizerunku w death metalowym świecie. Niemniej jednak, „Oblivious To Evil” pozostaje hymnem dla tych, którzy odrzucają tradycyjne wartości i pragną zanurzyć się w symbolice absolutnego zła.