„My My My” Armanda Van Heldena to utwór, który w swojej esencji, pomimo pozornie prostych i powtarzalnych słów, zawiera głębszą refleksję nad życiem, jego nieprzewidywalnością i ludzką reakcją na tę zmienność. Fraza „My, my, my” w języku angielskim to idiom wyrażający zdziwienie, niedowierzanie lub lekką rezygnację, co doskonale oddaje nastrój piosenki. Jest to westchnienie, które może oznaczać zarówno zachwyt, jak i troskę, co pozwala na szeroką interpretację.

Tekst piosenki, choć skromny, porusza fundamentalne pytania egzystencjalne: „How did we ever get this way?” (Jak to się w ogóle stało?) oraz „Where's it gonna go?” (Dokąd to zmierza?). Te pytania odzwierciedlają ludzką tendencję do zastanawiania się nad przeszłością – jak znaleźliśmy się w obecnej sytuacji – oraz nad przyszłością – dokąd zmierzamy. Kolejne wersy: „How we gonna make it through it?” (Jak przez to przebrniemy?) i „What's it gonna take to do it?” (Ile będzie nas to kosztowało?) dodają warstwę niepewności i wyzwania, sugerując, że droga naprzód nie będzie łatwa. Utwór nie oferuje odpowiedzi, ale zamiast tego zaprasza słuchacza do własnej introspekcji, by zmierzył się z tymi samymi pytaniami w kontekście własnego życia.

Muzycznie, „My My My” to klasyk sceny house z pierwszej połowy lat dwutysięcznych. Utwór został wyprodukowany w 2004 roku i znalazł się na albumie „Nympho”. Ciekawostką jest, że piosenka zawiera samplowany fragment z nagrania „Comin' Apart” Gary'ego Wrighta z albumu „The Right Place” z 1981 roku. Armand Van Helden wziął samplowany balladę, przyspieszył tempo, zmieniając sygnaturę czasową i podnosząc pitch, co sprawiło, że męski wokal zaczął brzmieć jak uduchowiony głos żeński.

Początkowa wersja z 2004 roku była wielkim hitem w klubach, ale wytwórnia Southern Fried Records uznała, że utwór ma jeszcze większy potencjał. W związku z tym, w 2006 roku wydano nową wersję, która zawierała dodatkowe wokale house'owej divy Tary McDonald. Tara McDonald wspomina, że pierwotnie w utworze nie było wokalisty, a samplowany głos brzmiał jak żeński ze względu na techniczne zmiany w samplu. Jej udział w piosence był efektem współpracy i rekomendacji kilku osób, w tym autora tekstów Andreasa Jensena oraz jej ówczesnego chłopaka Jagzkoonera. McDonald podkreśla, że jej wersja, którą Armand Van Helden nazwał „klasykiem”, zmieniła jej życie i zapewniła jej międzynarodowe bookingi. Wersja z Tarą McDonald odniosła większy sukces komercyjny, docierając do 12. miejsca na brytyjskiej liście singli, podczas gdy oryginał osiągnął 15. pozycję. Piosenka była także popularna w Irlandii, Australii, Flandrii (Belgia), Danii i Norwegii, plasując się w pierwszej dziesiątce list przebojów.

Klip do utworu przedstawia sekwencję snów, w której nieśmiały mężczyzna (grany przez Beeny'ego Roystona), opalający się na plaży w płaszczu przeciwdeszczowym i pomarańczowych slipkach, zostaje zaproszony do domu, gdzie odbywa się impreza tylko dla dziewcząt. Pod koniec teledysku okazuje się, że mężczyzna śnił, a jego pocałunek z dziewczyną był w rzeczywistości pocałunkiem z psem. To surrealistyczne i nieco humorystyczne przedstawienie doskonale oddaje lekkość i marzycielski charakter utworu, jednocześnie korespondując z tekstem o zagubieniu i szukaniu drogi.

„My My My” Armanda Van Heldena to zatem nie tylko taneczny hymn, który porywał kluby na całym świecie, ale także subtelna muzyczna opowieść o uniwersalnych ludzkich dylematach. Powtarzające się frazy, niczym mantra, hipnotyzują i zmuszają do refleksji nad własnym położeniem i przyszłością, pozostawiając słuchacza z otwartymi pytaniami, które rezonują długo po wybrzmieniu ostatniej nuty. To właśnie połączenie chwytliwej melodii, inteligentnego samplowania i tekstu skłaniającego do myślenia sprawiło, że utwór ten zyskał status ponadczasowego klasyka.