Interpretacja Jeszcze ten jeden raz - Ania Dąbrowska

"Jeszcze ten jeden raz" Anny Dąbrowskiej to piosenka, która z niezwykłą subtelnością i nostalgią maluje obraz tęsknoty za utraconą beztroską, spontanicznością i odwagą młodości, a jednocześnie stanowi wołanie o ostatnią szansę na przeżycie życia w pełni, zanim jego sens zostanie nieodwracalnie zmieniony. Utwór ten, pochodzący z albumu Bawię się świetnie z 2012 roku, to jeden z tych, które z miejsca chwytają za serce swoją szczerością i uniwersalnym przesłaniem. Dąbrowska, znana z melancholijnych melodii i tekstów dotykających głębokich emocji, po raz kolejny udowadnia swoją mistrzowską umiejętność przekazywania skomplikowanych uczuć w prostych, acz poetyckich słowach.

Pierwsze wersy, "Jeszcze ten jeden raz / Czy ostatni kto wie / Niech mnie porwie prąd / I w nieznane niech niesie", od razu wprowadzają słuchacza w stan zawieszenia między pragnieniem a niepewnością. To pragnienie oddania się losowi, rzucenia się w wir wydarzeń bez planu i kontroli, jest esencją młodzieńczego ducha. Metafora "rzucenia kości", by "całkiem nowy los wylosować w ciemno", symbolizuje tęsknotę za resetem, za możliwością wyboru zupełnie innej ścieżki, z pominięciem dotychczasowych doświadczeń i oczekiwań. Dąbrowska, jak sama wspominała w wywiadach, często czerpie inspirację z własnych przeżyć i obserwacji, co nadaje jej tekstom autentyczności i emocjonalnej głębi.

Refren to prawdziwy manifest wolności i bunt przeciwko konwencjom. Słowa "Nie rosnąć i nie chodzić spać / Przyzwoitości w twarz się śmiać / Przyjaciół nigdy nie bać się / I z romansów tylko miłość znać" to hymn na cześć życia bez ograniczeń, bez przymusu dojrzewania i bez oglądania się na społeczne normy. To idealistyczne spojrzenie na relacje międzyludzkie, w których dominuje czysta miłość, wolna od kalkulacji. "Wierzyć, że można zmienić świat" to kwintesencja młodzieńczego optymizmu i wiary w utopijne ideały, które z czasem, wraz z upływem lat, często blakną. Szczególnie wzruszający jest wers "Nie czuć, jak szybko mija czas", który doskonale oddaje pragnienie zatrzymania chwili, by nie poddawać się nieubłaganemu biegowi czasu. Kluczowe jest tu odnalezienie sensu słów "Żyć nie umierać" – polskiego idiomu oznaczającego pełne, intensywne życie, zanim "na opak całkiem zmienią się", czyli zanim jego sens zostanie zniekształcony przez doświadczenia, rozczarowania czy zmęczenie życiem. Wokalistka w jednym z wywiadów podkreślała, że ten album jest o mierzeniu się z dorosłością, co idealnie współgra z tym sentymentem.

Druga zwrotka kontynuuje ten temat, precyzując, jakie aspekty tej utraconej wolności są najbardziej pożądane: "Nie słuchać niczyich rad / Robić za błędem błąd / Walczyć o byle co, byle co / Na wsi gdzieś jabłka kraść". To powrót do błędów popełnianych bez konsekwencji, do beztroskich psot dzieciństwa i młodzieńczego zapału do walki o błahe sprawy, które wtedy wydawały się całym światem. "Przeżyć znów pierwszy dreszcz / Wiedząc to, co dziś wiem, co dzisiaj wiem" to z kolei piękna synteza tęsknoty za niewinnością pierwszych doświadczeń, ale z mądrością i świadomością, którą nabywa się z wiekiem. To pragnienie powtórzenia ważnych chwil, ale z perspektywy dojrzałości, co mogłoby im nadać jeszcze głębszego wymiaru. Piosenka jest swoistym hołdem dla okresu, kiedy życie wydawało się nieskończoną możliwością.

"Jeszcze ten jeden raz" to utwór, który nie tylko skłania do refleksji nad własnym życiem i upływem czasu, ale także przypomina o wartościach takich jak spontaniczność, odwaga i wiara w lepszy świat. Jest to poetycka prośba o ostatnią szansę na autentyczne i nieograniczone doświadczanie świata, zanim dorosłość i jej konsekwencje całkowicie zmienią naszą percepcję i możliwości. Piosenka ta, osadzona w charakterystycznym dla Dąbrowskiej brzmieniu, łączy melancholię z nadzieją, co czyni ją niezwykle rezonującą z wieloma słuchaczami, niezależnie od ich wieku czy życiowych doświadczeń.