Piosenka „Luxury Problem” zespołu Lunachicks, pochodząca z ich ostatniego albumu studyjnego o tym samym tytule, wydanego 8 czerwca 1999 roku przez Go-Kart Records, to przenikliwa i humorystyczna satyra na współczesne narzekanie. Za teksty wszystkich utworów na tym albumie odpowiedzialna jest wokalistka Theo Kogan, co podkreśla osobisty, choć jednocześnie uniwersalny, charakter przekazu. Utwór doskonale oddaje punkrockową estetykę zespołu, który od samego początku swojej kariery w Nowym Jorku w 1987 roku, był znany z bezkompromisowego humoru i feministycznego etosu.

Już pierwsze wersy – „Can you believe it? How fucked up! Bruised knee, Shit outta luck” – wprowadzają w świat drobnych niedogodności, które w oczach narratora urastają do rangi egzystencjalnych tragedii. Kiedy tekst przechodzi do „My VCR broke, I'm all outta coffee, You're all outta smokes”, staje się jasne, że te „problemy” są śmiesznie błahe w szerszym kontekście. To esencja „luxury problem” – kłopotów, które pojawiają się tylko wtedy, gdy wszystkie podstawowe potrzeby są już zaspokojone, a nawet przekroczone. Lunachicks, jako zespół, który został odkryty przez Kim Gordon i Thurstona Moore’a z Sonic Youth, zawsze cenili sobie możliwość wyrażania siebie w sposób surowy i autentyczny. Ta piosenka jest tego doskonałym przykładem, pokazując ostry, liryczny ząb, o którym wspomniał CMJ New Music Report w recenzji albumu.

Refren „Isn't it hard when you're spoiled rotten? Got another luxury problem, problem” to ironiczne westchnienie, które demaskuje samozadowolenie i brak perspektywy. Podkreśla on absurdalność użalania się nad sobą, gdy ma się tak wiele. Narrator, pomimo posiadania dachu nad głową, wanny i łóżka – podstawowych luksusów niedostępnych dla wielu – lamentuje, że „my life is on the brink, Yeah, my life fucking stinks”. Dodatkowo, ironia potęguje się, gdy „zbyt wielu przyjaciół” i „zbyt wiele telefonów” są przedstawione jako największa wada, a nie błogosławieństwo. Wokalistka Theo Kogan, znana również z pracy jako modelka, zawsze podkreślała, że muzyka jest dla niej priorytetem, co świadczy o głębokim zaangażowaniu zespołu w przekaz artystyczny, nawet jeśli jest on podany z przymrużeniem oka.

Dalsza część utworu kontynuuje listę powierzchownych trosk: „I got a pimple and a dimple, I'm sick of my clothes and I tipped on a rusty nail and fell right on my nose”. Niemożność dostrzeżenia jaśniejszych stron życia – „Can't look on the bright side it stinks! Even though I'm alright” – i zamiłowanie do użalania się nad sobą, ponieważ „it hurts”, to kwintesencja postawy „rozpieszczonego do szpiku kości”. Ta krytyka wydaje się być jedną z „najbardziej krytycznych lirycznych wypowiedzi” Lunachicks, jak zauważył Sputnikmusic.

W ostatniej zwrotce piosenka eskaluje do retorycznych pytań: „What do you do when they're all after you? What can you say? Your life is shit today! You drop the ball and you feel small!”. To podsumowanie egocentrycznego punktu widzenia, gdzie nawet podziw i adoracja („Idols idolize you”) nie przynoszą szczęścia, a prowadzą jedynie do poczucia pogardy ze strony przyjaciół i przekonania, że „Your life is shit, cuz you're living it!”. Powtarzające się „Luxury (problem!)” na końcu piosenki, wręcz wykrzyczane, służy jako gorzkie przypomnienie tematu przewodniego i wzmacnia poczucie farsy, jaką Lunachicks budują z pozornych dramatów.

Album „Luxury Problem” został nagrany po odejściu gitarzystki Sindi Benezry, co sprawiło, że zespół stał się kwartetem, ale nie wpłynęło to na ich zdolność do dostarczania „hałaśliwego, w żaden sposób nieprzedprodukowanego punk rockowego albumu z pewnym 'indie rockowym' akcentem”. Zespół po wydaniu albumu intensywnie koncertował, by następnie planować przerwę. Interpretacja „Luxury Problem” to nie tylko analiza tekstu, ale także zanurzenie się w filozofię zespołu, który przez lata konsekwentnie kwestionował normy i z humorem demaskował absurd.