Interpretacja Bette Davis Eyes - Kim Carnes

Piosenka "Bette Davis Eyes" w wykonaniu Kim Carnes to utwór, który zdefiniował brzmienie lat 80., choć jego korzenie sięgają znacznie wcześniej. Ta hipnotyzująca kompozycja, charakteryzująca się syntezatorową melodią, rytmicznym klaskaniem i chrapliwym wokalem Carnes, maluje portret fascynującej, lecz potencjalnie niebezpiecznej kobiety.

Tekst piosenki, napisany przez Donnę Weiss i Jackie DeShannon w 1974 roku, przedstawia archetyp femme fatale. Kobieta opisana w utworze jest nie tylko uderzająco piękna, ale i diabelnie inteligentna, świadoma swojej mocy i umiejętnie ją wykorzystująca. Jej "Harlow gold" włosy to nawiązanie do Jean Harlow, słynnej platynowej blondynki Hollywood lat 30., prekursorki Marilyn Monroe, co od razu buduje obraz luksusu i uwodzenia. "Jej usta słodką niespodzianką, jej dłonie nigdy zimne" – to kolejne pociągające cechy, które sprawiają, że mężczyźni lgną do niej. Jednak to jej "oczy Bette Davis" są kluczem do jej nieodpartego uroku i manipulacyjnej natury. Bette Davis była aktorką znaną z ról silnych, niezależnych kobiet, a jej wyraziste oczy stały się jej znakiem rozpoznawczym, często wykorzystywanym do wyrażania złożonych emocji i przebiegłości. Piosenka sygnalizuje, że kobieta z takimi oczami, bez względu na jej piękno, może być niegodna zaufania.

Refren utworu, "She'll tease you, she'll unease you, all the better just to please you", doskonale oddaje jej dwulicową naturę. Potrafi wodzić za nos, intrygować i niepokoić, a wszystko to, by ostatecznie zadowolić (i prawdopodobnie zdominować) swojego partnera. Zwrot "She's pure as New York snow" to sarkastyczne porównanie, sugerujące, że jej niewinność jest jedynie powierzchowna – tak jak nowojorski śnieg, który szybko staje się brudny i szary. Jest "przedwcześnie dojrzała" i "wie, co trzeba, by profesjonalista się zarumienił" – co wskazuje na jej dojrzałość seksualną i umiejętność zaskoczenia nawet doświadczonych uwodzicieli. Warto zauważyć, że w oryginalnej wersji Jackie DeShannon śpiewano "to make a crow blush", co było wczesnym amerykańskim kolokwializmem oznaczającym łatwe wprawienie kogoś w zakłopotanie. Kim Carnes nagrała to jako "pro blush" (profesjonalista), prawdopodobnie z powodu błędnej transkrypcji tekstu.

Piosenka nawiązuje również do innej ikony kina, Grety Garbo, wspominając o jej "stand-off sighs", co dodatkowo podkreśla aurę tajemniczości i niedostępności otaczającą opisywaną kobietę. Kiedy zabiera kogoś do domu, jej "apetyt się zaostrza". "Położy cię na tronie", a potem "rzuci cię jak kośćmi, aż staniesz się siny", co można interpretować zarówno jako emocjonalne wyczerpanie, jak i fizyczne zmęczenie spowodowane jej intensywnością. Ostatecznie, "All the boys think she's a spy" – co umacnia jej wizerunek jako intrygantki, osoby działającej z ukrytym planem.

Utwór "Bette Davis Eyes" został napisany przez Donnę Weiss i Jackie DeShannon w 1974 roku. DeShannon nagrała swoją wersję w stylu country rocka i folku na albumie "New Arrangement" w 1975 roku, która jednak nie zdobyła większej popularności. Kim Carnes usłyszała demo od Donny Weiss około 1980 roku i zakochała się w tekście, ale wiedziała, że potrzebuje innej aranżacji muzycznej. To keyboardzista Bill Cuomo z jej zespołu, używając wczesnego syntezatora Sequential Circuits Prophet-5, stworzył charakterystyczny riff, który nadał piosence jej nowofalowe, mroczne i nawiedzające brzmienie i sprawił, że Carnes była przekonana o potencjale hitu. Co ciekawe, utwór nagrano na żywo w zaledwie trzech podejściach, a do wydania wybrano już pierwsze z nich, bez dogrywek.

Wersja Kim Carnes stała się gigantycznym sukcesem, spędzając dziewięć niekolejnych tygodni na pierwszym miejscu listy Billboard Hot 100 w USA w 1981 roku, stając się największym hitem roku i zdobywając dwie nagrody Grammy w 1982 roku za Piosenkę Roku i Nagranie Roku. Co fascynujące, sukces piosenki poprzedził debiut MTV. Teledysk, wyreżyserowany przez Russella Mulcahy'ego (który później zasłynął filmami "Nieśmiertelny" i "Cień"), z jego charakterystycznymi, artystycznymi ujęciami, odegrał kluczową rolę w ugruntowaniu wizerunku utworu.

Sama Bette Davis, mająca 73 lata w momencie premiery, była zachwycona piosenką. Wysłała listy do Carnes, Weiss i DeShannon, dziękując im za uczynienie jej "częścią współczesności" i za to, że dzięki temu jej wnukowie zaczęli patrzeć na nią z podziwem. Po zdobyciu nagród Grammy, Davis wysłała im róże, a złote i platynowe płyty podarowane przez Carnes dumnie zawiesiła na swojej ścianie. Mimo że pierwotnie Kim Carnes miała być spóźniona na spotkanie i sesję zdjęciową z Davis, aktorka ostatecznie polubiła utwór i jego wpływ na postrzeganie jej w popkulturze. To połączenie klasycznego Hollywood z nowoczesnym brzmieniem lat 80. sprawiło, że "Bette Davis Eyes" stało się ponadczasowym hymnem, który wciąż intryguje swoim tekstem i unikalnym dźwiękiem.